عنوان پایان‌نامه
باززنده سازی آرامستانهای متروکه تهران با رویکرد پایداری اجتماعی نمونه موردی امامزاده عبدالله
- رشته تحصیلی
- معماری منظر
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: -11522;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77620;کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: -11522;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 77620
- تاریخ دفاع
- ۰۹ اسفند ۱۳۹۴
- دانشجو
- حمیده ابرقویی فرد
- چکیده
- از دیرباز فضاهای آیینی نقش مهمی در شکل‌دهی به ساختارهای شهری و پایه‌های اعتقادی و فرهنگی جوامع بشری ایفا می‌کرده‌اند. به طوری که برخی از تاریخ‌دانان، علت اصلی تشکیل شهر را، ایجاد فضایی برای برگزاری مراسم‌های آیینی می‌دانند. فضاهای آیینی از طریق تجربه مشارکت و هم‌حسی فضایی یکی از قوی‌ترین تجربه‌های فضاهای جمعی هستند که در فرهنگ ما ایرانیان با داشتن مناسبات نزدیک با عوامل طبیعی، کیفیت مثبت محیطی را برای تقویت مشارکت فراهم کرده و منجر به ایجاد بستر مناسبی برای شکل‌گیری تعاملات و روابط جمعی و بازیافتن ریشه‌های اعتقادات فردی می‌شوند. از سوی دیگر فضاهای آرامستانی تبلور کالبدیافته اعتقادات و فرهنگ جوامع هستند که حکم حافظه تاریخی شهر را دارند و در شمار مناظر فرهنگی و حافظ ارزش‌های فرهنگی جوامع به حساب می‌آیند. در منظر شهرهای ایرانی همجواری آرامستان‌ها و فضاهای آیینی چون بقاع متبرکه امامزادگان سبب کمرنگ شدن جنبه نامتعارف این آرامستان‌ها و شکل‌گیری نوع خاصی از مناظر فرهنگی-آیینی شده است. آرامستان-امامزاده پنج تن با توجه به داشتن نقش نشانه‌شناسانه در پایداری اجتماعی محله لویزان و حتی فراتر از آن به عنوان یکی از مراکز آیینی شهر می‌تواند عرصه‌ای مناسب برای نمایش‌های اجتماعی نمادین باشد. اگر چه تا کنون این آرامستان با مدیریت محلی ساکنین و هیات امنای امامزاده توانسته نقش اساسی در برگزاری مراسم‌های آیینی سالیانه ایفا کند، همچنان با ساماندهی مناسب منظر و طراحی کالبدی انعطاف‌پذیر متناسب با فعالیت‌های جمعی در مقیاس محله‌ای، شهری و حتی ملی می‌توان نقش نشانه‌محور منظر فرهنگی-آیینی آرامستان-امامزاده پنج‌تن را در سطوحی فراتر از محله لویزان بازتعریف کرد
- Abstract
- From long ago sacred places has had important role in forming city structures and cultural and social basis of humankind societies. Based on this fact many of historians presume that the main cause of embarkation of cities is to create a place for holding sacred ceremonies. Sacred places are the most effective experience of collective places through participation and sharing similar feelings. Especially in Iranian culture these places, by having close association with natural elements effort positive quality of environment which amplify participant. They also create suitable context for social interactions, collective relations Rand retrieval of personal beliefs. In other hands cemeteries are opportunities for physical crystallization of their society’s worldview. They could be consider as cities historical memory and rated as cultural landscape and preserver of cultural values. In Iranian cities adjacency of cemeteries and sacred places called holly shrines, “Imamzade”, has caused weakening unusual aspects of cemeteries and creating special type of sacred cultural landscapes. “Imamzade panj-tan” cemetery has a significant role in social sustainability of its neighborhood and beyond that as an important sacred place in city Tehran is a fine context for emerging symbolic cultural ceremonies. Til now this cemetery has been involved in holding religious and cultural ceremonies with local management. Furthermore with Efficient landscape organizing and providing a flexible bed, the pivotal role of sacred cultural landscape of “Imamzade panj-tan” could be redefined in both city and local scale in shape of a collective place. Keys words: cultural landscape, sacred landscape, cemetery, social sustainability, Iranian city
