عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر بخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر مهارتهای اجتماعی کودکان آهسته گام و رابطه والد -کودک
- رشته تحصیلی
- روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76386;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: ع-2507;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76386;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: ع-2507
- تاریخ دفاع
- ۲۷ بهمن ۱۳۹۴
- دانشجو
- شبنم بیاتی
- استاد راهنما
- غلامعلی افروز
- چکیده
- هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر مهارت های اجتماعی کودکان آهسته گام و رابطه والد-کودک است. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان آهسته گام 7 تا 12 ساله شهر شیراز تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها از مدارس استثنایی شیراز، یک مدرسه انتخاب و از میان دانش آموزان آن 40 نفر به طورتصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به طورمساوی تقسیم شدند. به طور کلی 40 مادر و 24 پدر در این برنامه حضور یافتند. گروه آزمایشی با حضور مادران و پدران دانش آموزان طی 12 جلسه تحت آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور قرار گرفت ولی به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع آوری اطلاعات مقیاس ارزیابی مهارت های اجتماعی کودکان ماتسون (1983) و مقیاس ارزیابی رابطه والد-کودک پیانتا (1994) است. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از خرده مقیاس های مهارت های اجتماعی و یکی از خرده مقیاس های رابطه والد-کودک تفاوت معناداری دارد (0/01 > P). نتایج نهایی تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر رفتارهای اجتماعی مناسب، رابطه با همسالان، کاهش رفتارهای غیراجتماعی و پرخاشگری اثر مثبت داشته اما در مؤلفه برتری طلبی این تاثیر معنادار نبوده است. همچنین این برنامه در مؤلفه تعارض تأثیر معنادار داشته اما در دو مؤلفه نزدیکی و وابستگی این تأثیر وجود نداشته است. بنابراین، به طور کلی برنامه آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر مهارت های اجتماعی کودکان آهسته گام و رابطه والد-فرزند تأثیر مثبت دارد.
- Abstract
- The aim of the present research was to determine the e?ectiveness of family-centered training based on social competence on social skills of slow-paced children and interaction with their parents. The present research was a quasi-experimental study by pre-test, post-test design and control group. The study population included 40 mothers of slow-paced children in Shiraz who were selected from exceptional school. Participants were divided into two groups (experimental and control group), each of which was consisted of 20 mothers and 12 fathers. Experimental group received Family-centered training based on social competence in 12 sessions while control group did not. The instruments of present research were parent-child relaonship scale (PCRS) of Piyanta (1994) and social skills of children scale of Matson (1983). The obtained data were statistically analyzed by MANCOVA using SPSS (version 16). Results Findings showed that experimental and control groups had signi?cant di?erence at least in one of subscales of the PCRS and Matson scale (P<0.01). The ?nal results of MANCOVA revealed that Family-centered training based on social competence had signi?cant and positive e?ect on the appropriate social skills, inappropriate assertiveness, impulsive/recalcitrant, jealousy/withdrawal and con?ict, but there is no significant effect on overconfident, closeness and dependency. Generally, Conclusion the results indicated that Family-centered training based on social competence has led to the improvement of social skills of slow-paced children and their interaction with their parents. It is suggested that specialists promote social skills of slow-paced children and their interaction with their parents with implementation of Family-centered training based on social competence. Key words: social competence, family-centerd training, social skills, slow-paced children, parent-child interaction
