عنوان پایان‌نامه
بررسی تاثیر تفکر مرگ بر نقاشی معاصر با نگاهی بر آثار (گرهارد ریشتر، لوک تویمایس، پیتر دولییک و گلن براوان)
- رشته تحصیلی
- نقاشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79813;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 79813
- تاریخ دفاع
- ۱۵ اسفند ۱۳۹۴
- دانشجو
- عادل سعدالدین
- استاد راهنما
- ادهم ضرغام
- چکیده
- چکیده در این تحقیق نویسنده تلاش کرده‌است تا مسیر و تفکری که منجر به نظریه‌ی مرگ نقاشی شد را بررسی کند و تاثیر نقد آن تفکر را در نقاشی چهار تن از نقاشان معاصر نشان‌دهد. شروع این مسیر با نقاشی مانه و درگیری وی با خودآگاهی نقاش در ارتباطش با جهان و واقعیت است. این مسئله در کنار معضل بازتولید مکانیکی، نقاشان را برای اجتناب از تن‌دادن نقاشی به گفتمان‌های غیر هنری که، طبق سنت کانتی، تهدیدی برای استقلال نقاشی در نظر گرفته می‌شد، به دنیای درون و عناصر اصیل‌فرض‌شده‌ی آن یعنی عناصر انتزاعیِ سطح سوق داد. نیاز به نو‌آوری و آشنایی‌زدایی از آنچه قبلا هنر تصور می‌شده است از مولفه‌های بخشی از همین تفکر مدرن است. این نیاز به نقطه‌ای رسید که با فرض گرفتن اصالت انتزاع، نقاش امکان خلق تصویری نوآورانه را در معرض خطر دید، و نقاشی به تدریج به حوزه‌ی میان رشته‌ای و تئاتری پای گذاشت. برای طرح معضلات ایجاد شده برای نقاش، پس از دوران مدرن به سراغ گلن براون انگلیسی رفته‌ایم. در چنین شرایطی است که نقاشانی چون ریشتر و تویمانس، پس از نقد برخی از انگاره‌های هنر مدرن، ما را به این باور توجه می‌دهند که نقاشی چیزی ورای تصویر است. در تبیین این مساله، نگارنده، با نگاهی به آثار پیتر دوییگ، نظریه‌ی زیباشناختی آرنولد برلینت را مطرح می‌کند که هنر را نه به عنوان شی هنری بلکه اثر یا تجربه‌ی زیباشناختی معرفی می‌کند. اینبار دیگر نه اصالت بخشیدن به بخشی از امکانات متعلق به سطح نقاشی بلکه سلوک و منش نقاش و مخاطب است که متضمن چنین تجربه‌ای است.
- Abstract
- In this research the writer has tried to investigate the thought and the path that led to the hypothesis of the death of painting and to depict the influence of the criticism of that thought on the work of four contemporary painters. the beginning of this path is marked by Manet’s painting and his involvrment with the self-conciousness of the painter concerning his relation with reality and the world. This problem along with the problem of mechanical reproduction, in order to deviate the non-artistic discources that, according to the Kantian tradition, were considered as menacing factors to the independance of painting, led the painters to focus on the internal world and its so called original anstract elements. The need for innovation and defamiliarizing whatever has previously been considered as art, are the hallmarks of that modernist outlook. This need arrived at a point that, considering the originality attributed to abstaction, the painter found that the creation of an innovative image is jeopardized, and as a result painting entered a theatrical field. To delineate the problems created for the artist after the modern art Glenn Brown is breifly surveyed in the second chapter. It is in such a context that such painters as Gerhard Richter and Luc Tuymans, having criticisized some of modernism’s views, call our attention to this belief that painting is something more than picture. To illuminate this point, the writer, along with a look at Peter Doig’ art, has put forth Arnold Berleant’s hypothesis of aesthetic experience, which considers are, not as an art-object, but as an aesthetic experience or effect. As a result not to consider a part of the surface elements of painting as original, but the demeanor and experiences of the artist and the audience are the prerequisites of such an aesthetic experience. Keywords: Death of Painting Hypothesis, Modernism, Aesthetic Experience, Originality, Abstraction, Figurative.
