عنوان پایان‌نامه
الگوهای تجمیع در بافت فرسوده در طرح تفضیلی جدید تهران-طراحی بلوک شهری محله مخصوص
- رشته تحصیلی
- مهندسی معماری
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11307;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75352;کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11307;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75352
- تاریخ دفاع
- ۰۹ اسفند ۱۳۹۴
- دانشجو
- زهرا دقایقی
- استاد راهنما
- علیرضا عینی فر
- چکیده
- مسکن شهری در اغلب کشورها، بیشترین سهم را در حوزه مسکن به خود اختصاص داده است. در کنار هر بافت شهری، مهاجرت بی‌رویه اقشار تهیدست از روستاها به شهرهای بزرگ و صنعتی به ویژه تهران، تفکیک، فروش، تغییر کاربری و ساخت و سازهای بی‌برنامه و بدون ضابطه اراضی حاشیه شهر، منجربه شکل‌گیری بافت¬های فرسوده در پیرامون مرکز شهر تهران گشته است که از حداقل شرایط مناسب زیستی بی‌بهره می¬باشند. از سوی دیگر کاهش کیفیت زندگی در هسته مرکزی شهر و غلبه شدید فعالیت بر سکونت در این حوزه نیز سبب جابجایی گسترده جمعیت ساکن و تبدیل فضاهای سکونتی به فعالیت‌های تجاری و کارگاهی شده است و در نهایت این محدوده‌ها را نیز به بافت‌های فرسوده تبدیل کرده است. بافت‌های فرسوده و ناکارآمد شهری علاوه بر شاخص‌های کالبدی و عملکردی از قبیل انباشت بناهای بی‌دوام و کم دوام، توزیع نامناسب شبکه معابر، تمرکز پلاک‌های ریزدانه و تراکم بالای جمعیت و کمبود سرانه‌های خدماتی، حائز ویژگی‌های دیگری نیز هستند که از این میان می‌توان به شرایط اجتماعی، اقتصادی و حققوقی اشاره کرد. سکونت اقشار کم درآمد، ناهنجاری‌های اجتماعی و شرایط مبهم مالکیت از آن جمله هستند. اما "نوسازی بافت¬های فرسوده" به عنوان یکی از "برنامه‌های توسعه شهری" عمری کمتر از دو دهه در شهر تهران دارد. نخستین توجه‌ها به این موضوع از اوایل دهه 80 و مبتنی بر محور پیشگیری و کاهش آسیب‌های زلزله شکل گرفته است. در طرح تفصیلی جدید تهران که فروردین سال 1391 ابلاغ شد، ضوابط و مقرراتی ویژه بافت‌های فرسوده تعیین گردید که تسریع در امر نوسازی بافت‌های فرسوده ایجاد کند. مقاوم‌سازی بناهای موجود، نوسازی تک پلاک‌ها و تجمیع پلاک‌های ریزدانه، روش¬هایی هستند که هر کدام در این فرآیند دارای سهم می‌باشند. نوشتار حاضر به بررسی ابعاد مختلف "تجمیع" به عنوان یکی از مهمترین روش‌های نوسازی مسکن می‌پردازد. ضرورت تجمیع، انواع و آثار آن و قابلیت‌هایی که تجمیع در طراحی معماری ایجاد می‌کند و باعث بهبود کیفیت معماری می‌شود در این رساله مورد بررسی قرار می‌گیرد. این پژوهش با انتخاب یک بلوک شهری از بافت‌های فرسوده منطقه 11 تهران، و با روش تجربی اسنادی الگوهایی را برای تجمیع در بافت‌های فرسوده تدوین کرده است. بر اساس الگوهای تدوین شده، طراحی پیشنهادی هر کدام ارائه و در نهایت کل بلوک تحلیل و ارزیابی شده است.
- Abstract
- In most countries, urban housing has allocated the highest share in the area of housing to itself. Alongside of any urban context, uncontrolled migration of the indigents from the countryside to the big and industrial cities especially Tehran, segregation, sales, land use change and unplanned, unsystematic urban constructions of urban-fringe lands, have led to formation of worn-areas around the center of Tehran which are deprived from the minimal proper living conditions. On the other hand, reduction of quality of life in core center of city and rigorous overcoming activity to settle in this area causes massive displacement of population and conversion of residential contexts to commercial and workshop spaces, eventually these areas have become worn out contexts. Urban and inapplicable city contexts besides functional indicators such as accumulation of flimsy and short lived buildings, inadequate distribution of street network, focus on fine-grained blocks and high density of population and lack of per capita service, has other important features among which social, economic and legal can be noted. Housing of low-income groups, social disorders and vague ownership are to be included. However, reconstruction of worn-out areas as one of the “urban development program” is less than 2 decades old in Tehran. The first attention to the issue was paid in the early 80s and based on reduction of earthquake harm. In Tehran’s new detailed design which was announced in April 1391, special rules and regulations were identified so the procedure for reconstruction of worn-out spaces has to be accelerated. Reinforcement of existing buildings, renovation of single blocks and integration of finegrained blocks are methods which each contributes to it. The present study examines the various aspects of “integration” as one of the most important methods of housing renovation. In this paper the need for integration, variety and its effects and capabilities that integration creates in architecture designs and improves the quality of architecture are explored. For the aim of the present study, a city block from worn-out contexts in district 11 in Tehran was selected using experimental evidence method and developed patterns for integration in wornout contexts. Based on established patterns, the proposed design for each one was offered and in the end the whole block was analyzed and evaluate. Keywords: urban housing design, worn-out context, integration patterns, Tehran’s new
