عنوان پایان‌نامه

نقش تعدیل کنندگی مکانیسم های دفاعی و استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین



    دانشجو در تاریخ ۰۸ بهمن ۱۳۹۴ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "نقش تعدیل کنندگی مکانیسم های دفاعی و استحکام من در رابطه بین سبک های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    روانشناسی بالینِی
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75839;کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: M934;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75839;کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: M934
    تاریخ دفاع
    ۰۸ بهمن ۱۳۹۴
    دانشجو
    مولود سیوندیان
    استاد راهنما
    محمدعلی بشارت
    چکیده
    لینک فایل چکیده
    سازگاری در روابط زوجین بر ابعاد گوناگون کیفیت زندگی از جمله سلامت روانی و جسمانی تاثیرگذار است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده‌ مکانیسم‌های دفاعی و استحکام من در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و سطوح سازگاری زوجین، انجام گرفت. تعداد 300 زوج (150 مرد، 150 زن) در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان مقیاس‌ دلبستگی بزرگسال (AAI)، وضعیت زناشویی گلومبوک-راست (GRIMS)، پرسشنامه سبک‌های دفاعی (DSQ) و مقیاس استحکام من (ESS) را تکمیل کردند. نتایج پژوهش نشان داد که سبک‌ دلبستگی ایمن، مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته و استحکام من با سازگاری زناشویی رابطه مثبت معنادار و سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا و مکانیسم های دفاعی رشدنایافته با سازگاری زناشویی رابطه منفی معنادار داشتند. بین مکانیسم‌های دفاعی نوروتیک و سازگاری زناشویی رابطه معنادار تایید نشد. تحلیل یافته‌ها نشان داد که مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته و رشدنایافته در رابطه بین سبک دلبستگی ایمن و سازگاری زناشویی؛ مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی؛ و سازگاری زناشویی و مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته در رابطه بین سبک دلبستگی دوسوگرا و سازگاری زناشویی نقش تعدیل‌کننده دارند. زوجینی که دلبستگی ایمن در خانواده آنان کمتر بود، در صورت استفاده از مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته کمتر و مکانیسم دفاعی رشدنایافته بیشتر، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و با به کارگیری مکانیسم دفاعی رشدیافته بیشتر و مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته کمتر، سازگاری زناشویی بیشتری داشتند. زوجینی که دلبستگی اجتنابی در خانواده آنان بیشتر بود، در صورت استفاده از مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته کمتر، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و در صورت استفاده از مکانیسم‌های دفاعی رشدیافته بیشتر، سازگاری زناشویی بیشتری داشتند. زوجینی که دلبستگی دوسوگرا در خانواده آنان بیشتر بود، در صورت استفاده از مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته بیشتر، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و در صورت استفاده از مکانیسم‌های دفاعی رشدنایافته کمتر، سازگاری زناشویی بیشتری داشتند. استحکام من فقط در رابطه بین سبک دلبستگی اجتنابی و سازگاری زناشویی نقش تعدیل کننده داشت. زوجینی که دلبستگی اجتنابی در خانواده آنان بیشتر بود، اگر استحکام من کمتری داشتند، سازگاری زناشویی در آنان کمتر بود و اگر استحکام من بیشتری داشتند سازگاری زناشویی در آنان بیشتر بود. بنابراین، یافته های پژوهش نشان دادند که سبک های دلبستگی، مکانیسم های دفاعی و استحکام من توان پیش بینی سازگاری زناشویی را دارند.
    Abstract
    Adjustment in couple’s relations affects different aspects of quality of life including mental and physical health. The present study aimed to investigate the moderating role of defense mechanisms and ego-strength in the relationships between attachment styles and couple adjustment level. A total of 300 married individuals (150 men, 150 women) participated in this study. The participants answered to Adult Attachment Inventory (AAI), Golombok Rust Inventory of Marital State (GRIMS), Defense Styles Questionnaire (DSQ) and Ego Strength Scale (ESS). The results showed that secure attachment style, developed defense mechanisms and ego strength have negative and significant relationship with marital adjustment; and avoidant attachment style, ambivalent attachment style and undeveloped defense mechanisms have negative and significant relationship with marital adjustment; and neurotic defense mechanisms has not a significant relationship with marital adjustment. The results showed that developed and undeveloped defense mechanisms had moderating role in relationship between secure attachment style and marital adjustment; also developed defense mechanisms had moderating role in relationship between avoidant attachment style and marital adjustment; and undeveloped defense mechanisms had moderating role in relationship between ambivalent attachment style and marital adjustment. Couples who had less secure attachment style in their families had less marital adjustment in case of using less developed defense mechanisms and more undeveloped defense mechanism; and when they applied more developed defense mechanisms and less undeveloped defense mechanisms, they had more marital adjustment. Couples with higher avoidant attachment style had less marital adjustment in case of using less developed defense mechanisms and they had more marital adjustment in case of using more developed defense mechanisms. Couples who had higher ambivalent attachment style in their families had less marital adjustment in case of using more undeveloped defense mechanisms; and they had more marital adjustment in case of using less undeveloped defense mechanisms. Ego strength just had moderating role in relationship between avoidant attachment style and marital adjustment. Couples who had more avoidant attachment style in their families had less ego strength; they had less marital adjustment; and if they had higher ego strength, marital adjustment was higher too. Therefore, the results showed that attachment styles, defense mechanisms and ego strength can predict marital adjustment. Keywords: attachment, defense mechanism, ego strength, marital adjustment