عنوان پایان‌نامه
مطالعه ی تطبیقی در مورد زمینه های سیاسی اجتماعی ظهور روشنفکری در نیمه دوم قرن نوزدهم در ایران و فرانسه
- رشته تحصیلی
- مطالعات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: FR41 275 1394;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72694;کتابخانه دانشکده مطالعات جهان شماره ثبت: FR41 275 1394;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 72694
- تاریخ دفاع
- ۱۹ بهمن ۱۳۹۴
- دانشجو
- فرهاد فروغی دهنوی
- استاد راهنما
- روح اله حسینی
- چکیده
- در نیمه دوم قرن نوزدهم کشورهای ایران و فرانسه تحولاتی را از سر گذراندند که زمینه را برای ظهور گروه جدیدی آماده کرد، گروهی که بعدها روشنفکر نامیده شدند. در مورد مفهوم روشنفکری سه گونه تعریف وجود دارد، یکی تعریف تجویزی که اغلب از خود روشنفکران است و روشنفکران را محدود به وظایف خاصی می کند، تعاریف جامعه شناسانه که بیش از حد گسترده است و شرط مانعیت را دارا نیست و در نهایت تعارف تاریخنگارانه که مبنای اصلی این پایان نامه قرار می¬گیرد. مطابق این تعریف روشنفکر انسانی فرهنگی، تولیدکننده یا واسطه است که درجایگاه انسانی سیاسی، به عنوان تولیدکننده یا مصرف کنند? ایدئولوژی قرار گرفته است. بنابراین رابطه¬ای نزدیک میان روشنفکر و ایدئولوژی وجود دارد. در ایران به وجود آمدن ایدئولوژی نوسازی و در فرانسه به وجود آمدن ایئولوژی جمهوری خواهی در نیم?دوم قرن نوزدهم باعث شد که دولت ها نهادسازی هایی انجام دهند. روشنفکران اغلب در همین گونه نهادها پرورش پیدا کرده اند. بنابراین می توان نوعی رابط? سه طرفه میان روشنفکر، دولت مدرن و ایدئولوژی برقرار کرد: ایدئولوژی ها منجر به نهادسازی می شوند و روشنفکران از دل همین ایدئولوژی ها به وجود می¬آیند. کلمات کلیدی: روشنفکر، ایدئولوژی، دولت مدرن، نهادسازی، ایران، فرانسه
- Abstract
- Depuis la deuxième moitié du XIXe siècle, les sociétés iranienne et française ont connu des mutations préparant le terrain pour la constitution d’un nouveau groupe, celui des intellectuels. Il existe trois types de définition du mot intellectuel, la définition sociologique qui est trop vaste et ambiguë, la définition prescriptive qui est limitative et restrictive et la définition historiographique qui deviendra la base de ce mémoire. Selon cette dernière définition, un intellectuel est : «un homme de culturel créateur ou médiateur mise en situation d’homme du politique, producteur ou consommateur d’idéologie » . Donc, il existe une relation étroite entre l’idéologie et l’intellectuel. En plus, nous pouvons discerner un tel rapport entre l’idéologie et l’état séculier, tous les deux étant des productions du monde moderne. La société intellectuelle selon Ory et Sirinelli, se constitue à travers une structure profonde qui est construite des instances suivantes : « les lieux privilégié de recrutement, les réseaux de ralliement, et les conjonctures culturelles » . Dans ce travail, en comparant la structure profonde de la société intellectuelle iranienne et française nous allons les mettre en rapport avec la structure des gouvernements pour montrer le rôle de l’état dans la constitution des sociétés intellectuelles. Mots-clés L’intellectuel, l’idéologie, l’état moderne, l’Iran, la France
