عنوان پایان‌نامه
مبانی مشروعیت تربیت به روش تنبیه کودکان از سوی والدین و معلمان و پیامدهای فقهی حقوقی آن
- رشته تحصیلی
- الهیات و معارف اسلامی-فقه و مبانی حقوق اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2410ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 74274
- تاریخ دفاع
- ۲۶ بهمن ۱۳۹۴
- دانشجو
- اصغر بلواسی
- استاد راهنما
- سعید نظری توکلی
- چکیده
- چکیده : بررسی اولیه از منابع فقهی نشان می دهد که تربیت کودک با روش تنبیه بدنی دست کم در مواردی مورد پذیرش فقها قرار گرفته ,به والدین ومعلم اجازه می دهند در مواردی که موجب آسیب به کودک نشود کودک را تنبیه بدنی کنند؛امری که بشدت مورد مخالفت متخصصان علوم تربیتی است. معمولا روانشناسان تنبیه بدنی را جایز نمی دانند و برای ان عوارض نامطلوب و اسیب های روانی غیر قابل جبرانی همچون ترس ,عدم یادگیری رفتار درست, توجیه صدمه زدن به دیگران, از بین رفتن اعتماد به نفس,پرخاشگری نسبت به عامل تنبیه کننده و ... بر می شمارند. واین در صورتی است که فقها تنبیه را مشروط به سلامت کودک و عدم آسیب به او میدانند که بیشتر سلامت جسم از ان برداشت شده است ولی در صورتی که بتوان آسیب روانی به کودک را در اثر تنبیه اثبات کرد به طریق اولی میتوان عدم جواز تنبیه را در این شرایط نیز نتیجه گرفت .ما در این تحقیق در فصل دوم به مفهوم شناسی واژگان تربیت و تنبیه و کودک در فقه امامیه و علوم تربیتی پرداخته ایم وجوه اشتراک و افتراق این واژگان در اصطلاح فقه و روانشناسی و جامعه شناسی مورد بررسی قرار داده ایم در فصل سوم ضمن برشمردن روش های مختلف تربیت به بررسی جواز و عدم جواز تنبیه بدنی کودک در فقه اسلامی پرداخته شده در فصل چهارم با اثبات آسیب روانی ناشی از تنبیه با استفاده از نظرات روانشناسان و جامعه ئشناسان به عنوان متخصصان علوم تربیتی عدم جواز تنبیه بدنی منجر به آسیب روانی را نتیجه گرفته ایم و در پایان به مسولیت فقهی و حقوقی ناشی از تنبیه منجر به آسیب پرداخته شده است کلید واژه:تربیت, تادیب, تنبیه , آسیب روانی ,کودک
- Abstract
- ندارد
