عنوان پایان‌نامه
بواریسم در ادبیات فارسی در آغاز قرن بیستم
- رشته تحصیلی
- زبان وادبیات فرانسه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 36997;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 0398/1
- تاریخ دفاع
- ۳۰ آبان ۱۳۸۶
- دانشجو
- الهه کلباسی
- استاد راهنما
- فریده علوی
- چکیده
- بواریسم در مفهوم ریشه شناسی لغت، در ابتدا بر یک اصطلاح پزشکی و نه ادبی دلالت دارد. در حقیقت، این توانایی منحصر به فرد ناشی از یک نارضایتی عاطفی و یا اجتماعی است که در اکثر مواقع در نزد زنانی نگران و پریشان خاطر روی می دهد که متناسب با کشمکشهای روانی و افسانه پردازی ، فرد را به جستجوی وضعیتی آرمانی، فراتر از حقیقت زندگی بر می انگیزد. دراین تحقیق ادبی، قصد داریم تا با تبیین این مفهوم بر روی دو شخصیت داستانی، بر خاسته از دو فرهنگ متمایز، ثابت کنیم که چگونه این خواسته نا متناسب می تواند فرد را به تعالی هدایت کند و یا بر عکس می تواند خود را در شخصیتی چون اِما بواری و یا در شخصیتی چون طوبا در طوبا و معنای شب اثر پارسی پور ، همانند یک فردهمیشه ناخشنود محکوم به شکست ، نمایان کند. در حقیقت، فلوبر و پارسی پور که شاهد دگرگونی های دوره خویش هستند، عصر اندوه را که نسل جوان را به آرزوهای خیالی و واهی به امید گریزگاهی در دنیای آرمانی مشغول می سازد به خوبی توصیف می کنند.
- Abstract
- Au sens étymologique du terme, la notion du «Bovarysme» marque à l'origine un terme médical et non pas littéraire. En fait, cette faculté singulière est due à un état d'insatisfaction affective et sociale qui se trouve le plus souvent chez les jeunes femmes nerveuses et passionnées en mettant en proportion le sujet avec l'hystérie et la mythomanie qui l'amène enfin à se situer dans une position supérieure à son statut sociale. Dans cette recherche littéraire, nous avons l'intention de projeter cette notion sur deux personnages romanesques venus de deux cultures différentes. Nous cherchons ainsi à montrer comment cette envie démesurée peut alors conduire le sujet à se surpasser ou au contraire, à se dégrader en une éternelle insatisfaite vouée à l'échec à l'image d'une Emma Bovary ou d'une certaine Touba, le protagoniste de Touba et le sens de la nuit de Parsipour. Effectivement, Flaubert et Parsipour, les vrais témoins des changements d'une époque charnière, décrivent bien le «Mal du siècle» qui s'empare de la jeune génération aux désirs imaginaires et chimériques fervent d'une évasion vers un monde utopique.
