عنوان پایان‌نامه
عناصر مشترک در هنر ایران باستان و امپراطوری چین
- رشته تحصیلی
- فرهنگ و زبانهای باستانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78919;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 78919;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4534;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4534
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- شکوفه قماشی
- استاد راهنما
- سید احمد رضا قائم مقامی
- چکیده
- در یادداشت‌های تاریخ‌نگاران چینی آمده است که آشنایی امپراطوران خاندان هان با سرزمین‌های غربی، ماوراءالنهر و ایران پس از مراجعت یک هیئت سیاسی به سرپرستی ژنرال جانگ چی‌‌ین از این نواحی و بررسی سفرنامه وی، در سال 126 پ.م. صورت پذیرفت و نخستین گروه از نمایندگان اعزامی چین در زمان سلطنت مهرداد دوم (123-87 پ.م.) به دربار اشکانیان رسید. بر این اساس، روابط سیاسی و بازرگانی دو سرزمین در آستانه نخستین سده از هـزاره آغازین پیش از میلاد شکل رسمی به خود گرفت و با ایجاد شبکه تجاری بین‌المللی موسوم به راه ابریشم توسعه بسیار یافت ولی تأثیرپذیری فرهنگی و هنری میان ایران و چین قـرن‌ها پیش ار آن در پی مهاجرت اقوام کوچ‌روی سکایی و به واسطه داد و ستد کالا، نبردها و معاهدات ازدواج بین آنها و اتحادیه‌های قبیله‌ای مستقر در شمال و غرب چین و نیـز ساکنان یکجانشین فلات ایران آغاز گردید. پس از آن با گسترش آیین بودا مکتب هنری ایرانی ـ بودایی به وسیله سیّاحان، راهبان و مبلغین مذهبی در طول شهر ـ واحه‌های واقع بر مسیر جاده ابریشم به چین رسید و با شیوه‌های هنری رایج در نواحی غربی این سرزمین درآمیخت. تصرف بخش‌هایی از ماوراءالنهر و توسعه قلمروی ساسانی نیز موجب انتشار موضوعات و نقش‌مایه‌های ایرانی در دیوارنگاره‌ها، پیکره‌ها، ظروف فلزی و اشیای تزئینی خوارزم، سغد و شرق ترکستان گردید و با مهاجرت بازرگانان سغدی، مانویان و پیروان ادیان غیر زرتشتی به چیـن زبان، فرهنگ و مذاهب ایرانی به این امپراطوری باستانی راه یافت. بدین ترتیب به واسطه تداوم روابط سیاسی و مبادلات تجاری میان دو سرزمین، سنت انتقال آرایه‌ها، عناصر و ویژگی‌های هنری و تأثیرات متقابل فرهنگی پس از ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی نیز همچنان برجای ماند.
- Abstract
- Chinese historians have written that the Han Dynasty emperors knew about the western region, Middle Asia and Persia in 126 B.C. after returning a political group led by General Zhang Qian of these areas and read his report and came to the Parthian court during the reign of Mithridates II (123-87 B.C.) the first group of Chinese delegates. Thus, political and trade relations between the two countries began in the first centuries of the first millennium B.C. and spread to the cause of international commercial road know as the Silk Road. But cultural and artistic influence between Iran and China began centuries earlier, after nomadic tribes called Scythians emigrate due to business, war and marriage alliances between the Scythian and tribal unions living in the north and west China and settled inhabitants of the Iranian plateau. Iranian-Buddhist art was introduced to China along the Silk Road city-oasis in the spread of Buddhism by travelers and monks and missionaries and mixed with artistic styled prevalent in western areas of China. Iranian themes and motifs was spread in mural paintings, sculptures, metal vessels and decorative objects in Khorezm, Sogd and eastern Turkestan due to the occupy parts of Transoxiana and the development of sasanian territory and entered the Iranian language, culture and religions in ancient imperial China coinciding with the migration of the Sogdian merchants, Manichaeans and followers of Non-Zoroastrian religions. Were exchanged motifs, artistic elements and characteristics and cultural interactions because of the continuing political and trade relations between the two countries after the advent of Islam in the seventh century A.D.
