عنوان پایاننامه
بررسی ساختارهای مفهومی جملات در زبان اردو با رویکرد آموزشی
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات اردو
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1971;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76533;کتابخانه دانشکده زبانها و ادبیات خارجی شماره ثبت: 2/1971;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 76533
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- محسن باقری پور
- استاد راهنما
- علی بیات
- چکیده
- هر زبان در بیان و ابلاغ مفاهیم از ساختارهای ویژه¬ای تبعیت می¬کند که مختص آن زبان است و بدون درک و شناخت دقیق آنها، درست گفتن و درست نوشتن اگر محال نباشد، بسی دشوار خواهد بود. معمولاً بخشی از این قالب¬ها در مباحث نحوی دستور گنجاندہ می¬شود و با مطالعه کتب دستور و قواعد برای زبان آموز قابل یادگیری است؛ اما بخش عمده¬ی آن با بررسی و خواندن نمونه¬ها یا شنیدن از اهل زبان، به تدریج کشف و دریافت می¬شود. زبان اردو نیز از این قاعده مستثنا نیست؛ در کتاب¬های دستور که عموماً برای اردو زبانان نگاشته شده، به ساختارهای بیانی زبان- از دیدگاہ زبان آموز خارجی- به دلیل بدیهی بودن آنها پرداخته نشده و این امر موجب گردیده که این کتاب¬ها برای آموزش زبان چندان مفید نباشند. برای دانشجوی زبان اردو در نگاه نخست بخش¬های بسیاری از جملات اردو قابل فهم است. اما هنگامی که می¬خواهد مفاهیم ذهنی خود را در زبان اردو بیان کند؛ به دلیل عدم شناخت کافی از ساختارهای بیانی زبان (بخشی که بیشتر به کاربرد واژه¬ها، ترکیبات، اصطلاحات و حالت¬های توضیحی جمله باز می¬گردد و نه دستور زبان) ناچار به برگردان واژه به واژه روی می¬آورد که نزد اهل زبان پذیرفته نیست. از دیگر سو تنوع و پیچیدگی شیوه¬های بیانی اردو نسبت به فارسی، اشتراک ظاهری بسیاری از الفاظ، اصطلاحات و تلمیحات و تفاوت¬های گسترد? معنایی و آوایی این واژگان در دو زبان؛ مشکلات فارسی زبانان را در مسیر آموختن زبان اردو دوچندان ساخته است. شناخت، گردآوری و مرتب ساختن این قالب¬ها و قواعد نا نوشته به شکلی قانونمند، می¬تواند به آسان¬تر شدن یادگیری و تسلط به زبان اردو کمک کند.
- Abstract
- ہرزبان میں مفاہیم کو سمجھانے کے لئے جملوں کےخاص بیانی اسلوب ہوتے ہیں جو اسی زبان سے مخصوص ہوتے ہیں? ان کی شناخت اور ان سے واقفیت کے بغیر زبان نہیں آسکتی اور نہ زبان سیکھنے والا صحیح زبان بول سکتا ہے اور نہ لکھ سکتا ہے? ان امور سے نحو میں بحث کی جاتی ہے? ان مسائل سے زبان سیکھنے والا دستور و قواعد کا مطالعہ کرکے آگہی حاصل کرسکتا ہے لیکن ان کا مکمل علم اہل زبان سے سن کر بتدریج حاصل کیا جاسکتا ہے?اردو زبان بھی اس قاعدہ سے مستثنی نہیں ہے?اردو میں دستور و قواعد کی جو کتب لکھی گئی ہیں ان میں غیرصاحب زبان کی نگاہ سے بیانی ڈھانچوں کا ذکر نہیں کیا گیا ہے کیونکہ یہ مؤلف کی نظرمیں بدیہی ہیں? اسی وجہ سے یہ کتب غیر اہل زبان میں اردو سیکھنے کےلئے زیادہ مفید نہیں ہیں، دوسری طرف اشتراک الفاظ، اصطلاحات اور بعض ڈھانچوں کے یکسان ہونے کی وجہ سے نیز بعض بیانی ڈھانچوں سے عدم واقفیت کی بناپر فارسی اور اردو زبانوں میں لفطی ترجمے کی طرف رجحان بڑھتا گیا ہے جس کی وجہ سے اردو سیکھنے والے ایرانیوں کو متعدد مسائل کا سامنا کرنا پڑا ہے? ان نانوشتہ قواعد کو منظم طریقے سے لکھنے اور مدون کرنے سے اردو سیکھنا آسان ہوجائے گا? کلیدی الفاظ: اردو، فارسی، قواعد، بیانی اسلوب
