عنوان پایان‌نامه
من بزرگ در سیاست خارجی
- رشته تحصیلی
- روابط بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3959;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71898;کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3959;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71898
- تاریخ دفاع
- ۰۷ مهر ۱۳۹۴
- دانشجو
- سجاد مینادی
- استاد راهنما
- حمیرا مشیرزاده
- چکیده
- جریان¬های اصلی در روابط بین¬الملل برای توضیح سیاست¬ خارجی همواره از مفاهیم قدرت، امنیت و منافع استفاده می¬کنند. اما اعتقاد رساله حاضر بر این است که می¬توان به گونه¬ای دیگر به سیاست¬ خارجی ایران نگرست. سیاست خارجی ایران در دوران پهلوی 1342-1357 تابعی از صورتبندی¬های ناسیونالیستی بود که ریشه آن را باید در فرهنگ سیاسی این کشور جست¬وجو کرد. در واقع مبنای عملِ سیاست خارجی که شاه سکان دار آن بود، چارچوب ذهنیت ایرانیان و براساس نظام معنایی تکوین یافته در ساحت فرهنگی جامعه شکل گرفته بود. بر این اساس استدلال اصلی این رساله این است که ملت به عنوان من بزرگ در گفتمان ناسیونالیستی تکوین سیاست خارجی ایران در این دوران را امکان¬پذیر کرد. بدین منظور سعی می¬شود تا متون تولید شده توسط محمدرضاشاه را با استفاده از روان¬کاوی لاکانی و به¬وسیله تحلیل گفتمان واکاوی کرده و عناصر بازتولید¬کننده من بزرگ را شناسایی کنیم تا به ذهنیت محمدرضاشاه پی ببریم و ساخت معنایی شکل گرفته یا گفتمان ناسیونالیستی را نشان دهیم.
- Abstract
- The mainstream of International Relations with its focus on concepts like power, security and interests seeks to explain foreign policy. However, this thesis is an attempt to investigate Iran's foreign policy from another approach. The foreign policy of Iran, during the Pahlavi era, was influenced by nationalism formation. This formation has rooted in political culture of Iranian. The Shah as the main responsible actor of foreign policy was somehow a representative of this mentality. The main argument of this thesis is that the nation as an ''ego ideal'' in nationalist discourse made Iranian's foreign policy possible. In order to show the way in which iran's foreign policy was shaped, shah's lectures have been analysed the base of Lacan's psychoanalytical approach and Fairclough's Critical Discourse Analysis method. By this, we are recognized and the constituent elements of the "ego ideal" and hence Shah's mentality. the meaning of nationalist discourse in Iran is invistigated.
