عنوان پایان‌نامه
روش چگونگی تطبیق مراجع سازی و آوازی ردیف دستگاه شوربر ساز سه تار- اجرای برنامه در آواز ابوعطا و دشتی
- رشته تحصیلی
- نوازندگی موسیقی ایرانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11058;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75024;کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 11058;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75024
- تاریخ دفاع
- ۰۱ تیر ۱۳۹۴
- دانشجو
- سجاد تهذیبی
- استاد راهنما
- داریوش طلائی
- چکیده
- در این رساله دو نمونه از مهم‌ترین مراجع‌سازی و آوازی ردیف دستگاه شور شامل ردیف میرزا عبدالله و ردیف آوازی استاد دوامی بر مبنای ساختمان ساز سه تار و نیز از منظر اصول نوازندگی این ساز مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته¬اند. فصل اول اختصاص به ردیف میرزا عبدالله دارد. در ابتدا کلیاتی درباره این ردیف در ارتباط با موضوع کار بیان شده است. آنگاه در دو بخش مجزا ابتدا ساختار زیربنایی آن در ارتباط با ساختمان ساز سه تار به لحاظ کوک و پرده‌بندی مورد بررسی واقع شده و سپس برخی از گوشه¬ها به عنوان نمونه از نظر چگونگی تطبیق با اصول فنی و تکنیکی نوازندگی بررسی و تحلیل شده¬اند. در فصل دوم نیز ابتدا کلیاتی در مورد دلایل انتخاب ردیف آوازی استاد دوامی در ارتباط با موضوع بیان گردیده، سپس همانند فصل پیشین در بخش اول ارتباط ساختار مایگی دستگاه شور از این ردیف در رابطه با ساختمان ساز سه تار بررسی شده و در بخش دوم اصول مستخرج از بررسی وجوه تکنیکی ردیف میرزا عبدالله در ارتباط با نوازندگی سه تار به عنوان مبنایی برای چگونگی تطبیق این ردیف آوازی بر ساز مورد استفاده قرار گرفته و بدین منظور از هر یک از مناطق صوتی یک گوشه به عنوان نمونه به منظور اجرا با سه تار و به روش آموزشی و تحلیلی استاد داریوش طلایی آوانگاری شده است. در ذیل آوانگاری مسایل گوناگون تکنیکی شامل اصول مربوط به مضراب، انگشت‌گذاری و نیز اجرای تزیینات شرح داده شده است. در این میان گاه به منظور تطبیق و مقایسه با اصول نوازندگی برگرفته از دو روایت مورد بررسی از ردیف، نمونه¬هایی کوتاه از تکنوازی¬ سه تار استاد ابوالحسن صبا به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان معاصر آوانگاری و تحلیل شده است
- Abstract
- In this thesis, two of the most important instances of the instrumental and vocal references in Radif of Shour including Radif of Mirza Abdollah and the vocal Radif of Master Davami based on the structure of Setar and it has been also analyzed considering its playing principles. The first chapter is for Radif of Mirza Abdollah. Firstly, some generalities are presented about this Radif in line with the subject of the discussion. Then, in two independent sections, its fundamentals are studied in relation with the structure of Setar considering its tune, and tones, and then some Gushes such as their correspondence with the technical principles of playing are analyzed. In the second chapter, firstly some generalities about the reasons of superiority choosing the vocal Radif of Master Davami are clarified. Then, as in the previous chapter, in the first part, the relation between the modal structures of the Dastgah of Shour with construction of Setar is studied. In the second part, the principles result out of the technical principles of Radif of Mirza Abdollah in regards with how to play Setar as a basis for corresponding this vocal Radif on musical instrument are analyzed. As a result, from each vocal area, one Gushe is composed written down notation based on the pedagogical and analytical method of Master Dariush Talaee in order to be performed. In the following, the phonology of the different technical matters such as the principles related to the plectrum, fingering, and the particles of decorations are transcribed. Meanwhile, sometimes for corresponding and comparing the short brief instances of a solo performance on Setar of Master Abolhasan Saba is analyzed as one of the greatest contemporary players.
