عنوان پایان‌نامه
مطالعه تنوع خصوصیات مورفولوژیکی و فنولوژیکی و تاثیر آنها بر عملکرد گل محمدی در کاشان
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی- اصلاح گیاهان باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 40559;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 192
- تاریخ دفاع
- ۲۶ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- عاطفه حقی کاشانی
- استاد راهنما
- مصطفی عرب
- چکیده
- گل محمدی به طور قابل ملاحظه ای در باغبانی، بیوشیمی و داروسازی، به خاطر داشتن عطر و مواد فعال بیولوژیکی در گلهای آن جلب توجه کرده است. اطلاعات قابل دسترس کمی در باره عملکرد گل و اجزاء گل آن وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی تنوع و عملکرد گل و اجزاء آن بر روی 20 ژنوتیپ گل محمدی از مناطق مختلف ایران، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی گل محمدی واقع در ایستگاه تحقیقات مناطق خشک و بیابانی کاشان در طی سال های 86 و 87 انجام شد. ژنوتیپ های فوق از نظر صفات مورفولوژیک و فنولوژیک مورد اندازه گیری قرار گرفتند. ژنوتیپ های گل محمدی به طور معنی داری از لحاظ کلیه صفات تفاوت معنی داری را نشان دادند. مقایسه میانگین ها نیز ژنوتیپ های تحت بررسی را در گروه های مختلف قرار داد. تجزیه همبستگی نیز میان برخی از صفات مورد مطالعه نظیر تعداد گل در بوته و عملکرد گل رابطه مثبت(94/0r=) و معنی داری(01/0 P<) را نشان داد.تفاوت میان ژنوتیپ ها از نظر خصوصیات مورفولوژیکی و فنولوژیکی و نیز همبستگی صفات، نشان دهنده ژرم پلاسم غنی این گیاه و وجود ظرفیت مناسب برای بهبود صفات در جهت افزایش عملکرد، تولید و بهره برداری تجاری گل محمدی در کشور می باشد. نتایج تجزیه رگرسیون مرحله ای برای عملکرد گل در هر گیاه نشان داد که تعداد گل در هر گیاه به تنهایی 94 در صد از کل تنوع عملکرد را توجیه نمود. بنابراین تعداد گل در هر گیاه می تواند به عنوان مهمترین جزء عملکرد گل در هر گیاه باشد. تجزیه و تحلیل ضرایب مسیر نیز نشان داد که تعداد گل در بوته و وزن تر گل بالاترین اثر مستقیم را بر عملکرد داشتند. در نتیجه این تحقیق پیشنهاد می دهد که تعداد گل در بوته و وزن تر گل می توانند معیار مناسبی برای بهبود عملکرد گل در ژنوتیپ های گل محمدی باشند. بر اساس نتایج به دست آمده از تجزیه به مؤلفه های اصلی، چهار مؤلفه 1، 2، 3 و 4 در مجموع 86/84 درصد از کل تنوع را تبیین نمودند. تجزیه خوشه ای نیز ژنوتیپ ها را در 4 گروه قرارداد. بر اساس این گروه بندی، با تلاقی ژنوتیپ های گروه اول با چهارمین گروه بیشترین هتروزیس از نظر صفات مورد مطالعه در این بررسی را می توان حاصل نمود و بنابراین می توان در برنامه های اصلاحی گل محمدی، از ژنوتیپ های مذکور به عنوان والد در تلاقی ها استفاده کرد.
- Abstract
- Abstract Rosa damascena has appealed considerable attention in horticulture, biochemistry and pharmacology because of the fragrance of the flowers and the high contents of biologically active substances. There is limited information available on factors controlling flower yield and its components. The present study reports investigation on genetic variation and flower yield and various factors in Iranian Rosa damascena using 20 genotypes, collected from different regions of Iran. These genotypes were planted at Dray lands and Desert Research Station of kashan, using a randomized complete block design with three replications in 2007-2008. 20 morphological and phenological characters were recorded. All Rosa damascena genotypes significantly varied for all of the traits. Also, comparison of means classified the genotypes for the above characteristics.A significant (P<0.01) phenotypic collelation (r=0.94) indicated a strong positive relationship between flower yield and number of flower per plant.The analysis of path2 indicated that the number of flower per plant and the weight of fresh flower had the most direct effect on the yield. From the results, a wide range of variation was observed among the genotypes. Morphological and phonological characteristics could, therefore, be useful criteria for selection for yield. Result of stepwise regression analysis showed that 94percent of total variation of flower yield per plant could be explained by number of flower per plant. This suggested that number of flower per plant is the most important component determining flower yield per plant in Rosa. Using factor analysis, the first four components determined 84.86% of the total variation. Cluster analysis classified the genotypes in 4 groups. Also, the highest heterosis could be achieved, through combining genotypes in the first and fourth groups.
