عنوان پایان‌نامه

پیمان صلح آنتالکیداس(حدود ۳۸۷ ق . م) زمینه ها و پیامد ها



    دانشجو در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۹۴ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "پیمان صلح آنتالکیداس(حدود ۳۸۷ ق . م) زمینه ها و پیامد ها" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    تاریخ ایران باستان
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4215;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70132
    تاریخ دفاع
    ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
    دانشجو
    وزیر منبری
    استاد راهنما
    روزبه زرین کوب

    پیمان صلح آنتالکیداس (حدود 387 ق.م) یکی از برجسته‌ترین وقایع تاریخ هخامنشی وشاید ایران باستان است؛ نه به مناسبت پایان دادن به دوره‌ای حساس از جنگ‌های ایران و اسپارت (حدود 400 تا 387 ق.م)،بلکه به دلیل نتایجی که در عرصه‌ی بین‌المللی به دنبال داشت: مهم‌ترین نتیجه‌ی ملموس آن، باز گذاشتن دست ایران برای رسیدگی به برخی اقوام تابعه‌ی شورشی- همچون کادوسی ها ، مصری‌ها و قبرسی‌ها - بودو البته نباید از تأثیرات غیرملموس این پیمان صلح درافکار عمومی دولت‌شهرهای یونانیِ طرف قرارداد غافل بود؛ آثار روانی‌ای که حتی از چشم برخی تاریخ‌دانان مغرض غربی به دور نمانده است.ریشه‌های شکل‌گیری این پیمان صلح، به دهه‌های قبل‌تر برمی‌گردد، به آنجایی که اسپارت در طغیان کورش کوچک علیه برادرش،اردشیر دوم، دست یاری به‌سوی شاهزاده‌ی شورشی داد و خشم شاهنشاهی را برانگیخت.ازاینجا به بعد بود که شاه بزرگ و اطرافیان سیاسی و نظامی‌اش- چه داخلی و چه خارجی- با اقدامات نظامی، سیاسی و اقتصادی متنوع و البته با صبر و حوصله‌ای بسیار، توانستند مسیر اتفاقات را به‌سوی مطلوب خود بکشانند و درنهایت با بستن این پیمان صلح، به یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های ممکن دست یابند.به نظر می‌رسد مهم‌ترین نقطه‌ی عطف در مسیر رسیدن به این پیمان، سرازیر شدن طلای ایران به‌سوی دولت‌شهرهای یونانی وایجاد جبهه‌ای داخلی علیه اسپارت بود که منجر به اشتغال خاطر این دولت‌شهر به اوضاع داخلی‌ و بازگشت سپاهیانش از آسیای صغیر به وطن شد.درواقع از این مرحله به بعد بود که ایران خواسته‌هایش را مرحله‌به‌مرحله به یونانی‌ها دیکته کرد و درنهایت پیمان صلح آنتالکیداس را با آنها منعقد ساخت.در این پژوهش سعی می‌شود مراحل گوناگون این پیروزی بزرگ سیاسی ترسیم شود و با بهره‌گیری از منابع دست‌اول، همه‌ی ابعاد ممکن نمایان شود. واژگان کلیدی: هخامنشیان، یونانیان،اردشیر دوم،پیمان صلح شاه، صلح آنتالکیداس.
    Abstract
    Antalcidas Peace Treaty (about 387 B.C.) is one of the most prominent historical events of Achaemenid dynasty and perhaps ancient Iran; not on the occasion of terminating a sensitive period of wars between Iran and Sparta (about 400-387 B. C.), but because of the following results on the international stage. Its most tangible result was the chance of Iran to address some affiliated groups such as Cadusians, Egyptians and Cypriot, and of course the intangible effects of this peace treaty- Psychological effects which are not neglected by contemporary scholars- on the public opinion of Greek City-states who made the contract, should not be neglected. The roots of this peace treaty refers to earlier decades, back to the time in which Sparta extended a helpful hand towards the rebel prince and provoked the royal anger in the revolt of Cyrus the Younger against his brother Artaxerxes II. From here on, the Great King and his political and military entourage- whether native or foreign- could gain what they desired with diverse military, political and economic actions, and of course with a lot of patience, and finally they could achieve one of the greatest possible successes through this peace treaty. It seems that the most important turning-point in reaching this contract was the flowing gold of Iran toward the Greek city-states and creation of an internal front against Sparta, which led this city-state to be involved with its internal problems and to make its troops return from Asia Minor to home. In fact, it was from this point on that Iran dictated its demands to the Greeks step by step, and finally signed Antalcidas peace treaty with them. In this research, the author tries to draw the various stages of this major political victory and make all possible dimensions clear by using original sources.