عنوان پایان‌نامه
تحلیل کتاب فتاوای جهانداری ضیاء الدین برنی
- رشته تحصیلی
- ایرانشناسی - ایرانشناسی عمومی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71717;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 4240
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- محمدهادی راه داری
- استاد راهنما
- محمود جعفری دهقی
- چکیده
- در این تحقیق به بررسی کتاب فتاوای جهانداری ضیاء الدین برنی، نویسنده و مورخ قرن هفتم هجری هند پرداخته می شود. فتاوای جهانداری یک نمونه ی بارز از اندرزنامه های پادشاهی است که در دوره ی اسلامی در شبه جزیره ی هند نوشته شده است. در این کتاب سلطان محمود غزنوی به عنوان پادشاه ایده آل ، مورد تحسین و ستایش قرار گرفته است. این کتاب در بر گیرنده 24 نصیحت است. برنی در این کتاب حکومت آرمانی خود را تصویر کرده است . وی جامعه ای یک دست مسلمان که همه اعضای آن از پایین ترین تا پادشاه قوانین و فرایض را به انجام برسانند، آرزو دارد و البته باید پادشاه از آموزه های پادشاهان باستانی ایران در این حکومت مذهبی استفاده کند هر چند که با بعضی از موازین شرعی مباینت داشته باشد. پادشاه باید با اقتدار خود را ملزم به اجرای قوانین بداند و عدالت را در تمام شئون جامعه پیاده کند. برنامه های حکومت مورد نظر برنی در جامعه ای که سده های بسیار، آزادی عقاید و مذاهب را تجربه کرده بود، با وجود درگیری های کوتاه اما پیوسته میان هندوان و مسلمانان، قابل پیاده شدن نبود . تعصب بیش از اندازه ی وی باعث شد هیچگاه نظریات وی مورد توجه قرار نگیرد. برای پی بردن به ابعاد مورد توجه در فتاوای جهانداری از تحلیل محتوا و یک تحلیل مقایسه ای با کتاب سیاست نامه اثر خواجه نظام الملک صورت می گیرد. نتایج نشان داد که بیشترین تاکید برنی بر روی ویژگی های پادشاه (بعد شخصی) ، اعتقاد او به اسلام (مرکزیت حق) و غلبه بر سایر ادیان است. تحلیل های انجام شده همچنین نشان دادند که پادشاهی و خلافت مهمترین بعد مورد توجه برنی در بین ابعاد جزئی بوده است که این موضوع ارتباط تاثیرگذار بین عدل و پادشاهی را بیشتر نمایان می کند. واژه های کلیدی: فتاوای جهانداری ، ضیاء الدین برنی، سیاست نامه، خواجه نظام الملک، سلطان محمود ، تحلیل محتوی .
- Abstract
- In this study, Fatwa-i-Jahandari, a seminal book from Ziauddin Barani the Indian author and historian of seventh century (H. S.), is analyzed. Fatwa-i-Jahandari is an archetype of advice to king series written in the Islamic era in the Indian subcontinent. In this book, Sultan Mahmud of Ghazni is epitomized as an ideal leader. The book consists of 24 items of advice. Barani, in this book, has envisioned its own utopian kingdom. He wishes for a society in which all members are pious Muslims and follow the traditions of the Iranian kingship laws despite the fact that they may contradict with some of the religious teaching at times. The king should be ruthless and practice justice for each and every cast of society. Despite sporadic schisms and fights between Hindus and Muslims, his views were not implementable in a society that had experienced freedom of religion and faith for centuries. Barani’s excessive bias was the culprit of his ostracized views. To unravel the popular themes and aspects of Fatwa-i-Jahandari, a content analysis and a comparative analysis with Siy?satn?ma, written by Nizam al-Mulk, were conducted. The results showed that Barani focused on king’s personal attributes (personal dimension), his faith in Islam (the centricity of righteousness), and overthrowing other faiths and religions more than other aspects. The analyses also demonstrated that “kingship and Khalafa” was the most popular aspect among the sub-dimensions for Barani which shed light on the significant and influential relationship between justice and kingship. Key words: Fatwa-i-Jahandari, Ziauddin Barani, Siy?satn?ma, Nizam al-Mulk, Sultan Mahmud, Content Analysis.
