عنوان پایان‌نامه
بررسی استفاده از اسطوره های ایرانی در تئاتر معاصر - کارنامه بندار بیدخش
- رشته تحصیلی
- کارگردانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 69065
- تاریخ دفاع
- ۰۶ تیر ۱۳۹۴
- دانشجو
- مهران شاهسواری کردستانی
- استاد راهنما
- تاجبخش فنائیان
- چکیده
- اسطوره های جوامع گوناگون در خود بخشی از تاریخ و فرهنگ ملتشان را حفظ کرده اند آن بخش از تاریخ که به صورت شفاهی و نسل به نسل منتقل شده و پس از گذشت سال ها قسمتی از آن به صورت مکتوب در آمده و قسمت دیگر تاحدود زیادی به فراموشی سپرده شده است. با بررسی اساطیر یک ملت می توان نسبت به ریشه های هویتی یک قوم، همچنین شیوه تفکری انسان های ابتدایی آن قوم شناخت پیداکرد. در مورد اساطیر ایرانی و کاربرد آنها در زمینه ادبیات، پژوهش هایی در حوزه ادبیات داستانی و شعر انجام گرفته است اما بررسی کاربرد این اساطیر و قابلیت بالقوه به کارگیری آنها در ادبیات نمایشی به میزان زیادی مغفول مانده است. در این پژوهش متن هایی منتخب از نمایشنامه نویسان معاصر ایرانی مورد بررسی قرار خواهد گرفت که در نگارش آنها یا از شخصیت های اساطیری به صورت مستقیم بهره گرفته شده و یا تفکر اسطوره ای در نگارش آنها حائز اهمیت بوده است. در این پژوهش سعی بر آن است پاسخی به این پرسش داده شود که شخصیت های اساطیری و روایات اسطوره ای تا چه میزان به حوزه ادبیات نمایشی راه یافته اند. نمایشنامه های مورد بررسی عبارتند از: کبودان و اسفندیار، مویه جم، سی مرغ سیمرغ، آرش، پهلوان اکبر می میرد، ققنوس، روز سیاوش، ضحاک، مجلس برادرکشی، آ سید کاظم به ترتیب نوشته آرمان امید، قطب الدین صادقی، بهرام بیضایی، محمود دولت آبادی، شکرخدا گودرزی، غلامحسین ساعدی، سیروس همتی، محمود استاد محمد. شیوه بررسی نمایشنامه ها مطابق الگوی ریخت شناسی ولادمیر پراپ خواهد بود. کلیدواژگان: اسطوره، ادبیات نمایشی، الگوی پراپ، درام
- Abstract
- Myths in many societies have reserved a part of history and culture of their people within themselves; the part which have been stayed alive orally between people of different generations. By analyzing these myths we can have access to some roots of ancient men’s identity and the cause of their behavior; a behavior which is reflected to modern day humans as well. There have been some researchs about Iranian myths in poetry and narrative literature but working on myths in the field of dramatic literature is merely forgotten. In this dissertation a selected group of plays is being analyzed for the sake of this purpose. The main question in this thesis is whether or not myths have been used practically in Iranian drama. The selected texts are: Kaboudan va Esfandiar, Mourn of Jam, Thirty birds and Senmury, Arash, Pahlevan Akbar Dies, Phoenix, Siavash’s Day, Zahhak, The Assembly of killing brothers, A Seyed Kazem written by: Arman Omid, Ghotbedin Sadeghi, Bahram Beizaee, Mahmoud Dolatabadi, Shokrkhoda Goudarzy, Gholam Hossein Saedi, Sirous Hemmati, Mahmoud Ostad Mohammad. The plays will be analyzed with regards to Vladmir Propp’s morphology of the folk tale. Keywords: Myth, Dramatic litrature, Vladmir Propp, Drama
