عنوان پایان‌نامه
مبانی فقهی و حقوقی خودداری از درمان و احکام آن
- رشته تحصیلی
- الهیات و معارف اسلامی-فقه و مبانی حقوق اسلامی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2368ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71509
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- زینب روحانی شهرکی
- استاد راهنما
- سعید نظری توکلی
- چکیده
- خودداری از درمان، حق بیمار و پزشک بوده، بر اساس آن، بیمار می تواند پس از آگاهی از نوع و روند بیماری خود و درمان¬های موجود برای آن، از پذیرش درمان خودداری کند؛ پزشک نیز بتواند پس از مراجعه بیمار به وی از ارائه درمان امتناع نماید. هرچند تا کنون پژوهش هایی پیرامون خودداری از درمان در حوزه اخلاق پزشکی انجام شده است، اما مشروعیت و پیامدهای فقهی و حقوقی آن برای پزشک و بیمار بررسی نشده است. هرچند متخصصان اخلاق پزشکی در اخلاقی بودن خودداری از درمان بر اساس اصل آزادی اراده و غیر اخلاقی بودن آن در صورت وجود خطر برای بیمار اختلاف نظر دارند؛ اما بر اساس مبانی فقهی، خودداری بیمار از درمان در صورتی که مستلزم ضرر یا تهدیدی برای سلامت او باشد با استناد به قاعده لاضرر، وجوب حفظ نفس و حرمت ظلم به نفس، نامشروع خواهد بود. همچنان که به واسطه وجوب حفظ نفس محترم، حرمت ضرررسانی به دیگران، خودداری پزشک از درمان نیز جایز نبوده، امکان استناد به قاعده سلطنت و قاعده تفویض امور مؤمن به خویش، برای اثبات مشروعیت خودداری پزشک از درمان بیماران وجود ندارد. .بر این اساس، خودداری بیمار از درمان، پیامدهایی را برای وی در مورد وصیت، ارث و نکاح به دنبال دارد؛ همچنان که خودداری پزشک از درمان نیز مستلزم مسئولیت مدنی و کیفری پزشک است.
