عنوان پایان‌نامه
بررسی کنترل بیولوژیک کپک آبی سیب توسط برخی از گونه های مخمر مطالعه برخی از مکانیسم های آنتاگونیستی آنها
- رشته تحصیلی
- مهندسی‌کشاورزی-بیماری‌شناسی‌گیاهی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 39717;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 231
- تاریخ دفاع
- ۰۷ بهمن ۱۳۸۷
- دانشجو
- جلال غلام نژاد
- چکیده
- چکیده در این تحقیق سه جدایه A2، A4 و A5از مخمر Candida membranfaciens ، سه جدایه A1، A3 و A7 از مخمر Rhodotorula mucilaginosa ، جدایه A6 از مخمر Pichia guilliermondii و چهار جدایه PTCC 04، PTCC 51، PTCC 52 و PTCC 69 از مخمرSaccharomyces cerevisiae برای کنترل دو ایزوله از عامل بیماگر کپک آبی سیب Penicillium expansum به کار گرفته شدند. پانزده جدایه قارچی از جنس Penicillium از سیب¬های آلوده ای که علایم کپک آبی سیب را نشان ¬دادند جداسازی شدند. دو جدایه از این قارچ بر اساس صفات مورفولوژیکی به عنوان گونه P.expansum شناسایی شدند و در تست های آزمایشگاهی و انباری به کار رفتند. تأثیر جدایه های آنتاگونیست در کنترل رشد میسلیومی قارچ عامل بیماری P11 P.expansum در آزمون کشت متقابل بین81/19 تا40/60 درصد، در آزمون متابولیت های فرار بین66/55 تا 18/89 درصد، در آزمون ترکیبات غیرفرار به روش ولر بین 56/22 تا 77/88 درصد متغیر بود. همچنین میزان بازدارندگی آنتاگونیست ها از رشد پاتوژن P12 P.expansum در آزمون کشت متقابل بین 79/18 تا 53/60 درصد، در آزمون متابولیت های فرار بین 16/43 تا 57/90 درصد، در آزمون ترکیبات غیرفرار به روش ولر بین 16/29 تا 05/85 درصد متغیر بود. در بررسی اثر جدایه های مخمر در کنترل بیماری کپک آبی در روی میوه سیب، سه چاهک به عمق پنج میلی متر ایجاد و 40 میکرولیتر از سوسپانسیون مخمر با غلظت 107 سلول در میلی لیتر به داخل هر چاهک مایه زنی شد. پس از 24 ساعت 20 میکرولیتر سوسپانسیون قارچ عامل بیماری به غلظت 105 اسپور در میلی لیتر به داخل هر چاهک مایه زنی گردید. در مورد شاهد از آب مقطر استریل استفاده شد. سیب ها بعد از مایه زنی به مدت 15 روز در دمای 20 درجه سانتی گراد، و به مدت 32 روز در دمای 5 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. پس از گذشت این مدت قطر لکه های ایجاد شده روی سیب اندازه گیری و مساحت لکه ها محاسبه شد. تمام جدایه ها در هر دو دما مساحت لکه های ایجاد شده توسط بیمارگر را کاهش دادند. در نهایت A2، A4 و A5 از مخمر C.membranifaciens و جدایه A6از مخمر P.guilliermondii به عنوان بهترین آنتاگونیست های مورد آزمایش شناخته شدند. فعالیت بیوکنترلی دو جدایه مخمر A4و A5 از مخمر C.membranifaciens و یک جدایه S.cerevisiae PTCC 69 روی P.expansum و توانایی آن¬ها در القاء سیستم دفاعی در بافت میوه سیب مورد بررسی قرار گرفت. میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز و میزان ترکیبات فنل کل در روز های دوم، چهارم، ششم و هشتم بعد از مایه زنی عامل بیماری اندازه گیری شد. علاوه بر کنترل بیماری، این سه جدایه فعالیت آنزیم های پراکسیداز و کاتالاز را تحت تأثیر قرار دادند و میزان ترکیبات فنل را افزایش دادند. حداکثر میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز در سیب های تیمار شده با آنتاگونیست در روز ششم پس از مایه زنی دیده شد. بیشترین میزان کل ترکیبات فنلی در سیب های تیمار شده با آنتاگونیست نیز در روز ششم بعد از مایه زنی دیده شد.
- Abstract
- Abstract Fifteen isolates of Penicillium were isolated from infected apple fruit. Two isolates of them which had high pathogenicity were selected, and on the base of morphological characters identified as P.expansum. Seven yeast isolates, three isolates of Candida membranifaciens (A2, A4 and A5), three isolates of Rhodotorula mucilaginosa (A1 ,A3 and A7), one isolate of Pichia guilliermondii (A6) and four isolates of Saccharomyces cerevisiae (PTCC 04, PTCC 69, PTCC 51 and PTCC 52) were evaluated against P.expansum. Effect of antagonists in control of mycelial growth of P.expansum P11 in dual culture was 19.81 to 60.4 percent, in volatile metabolits test was 55.66 to 89.18 percent, in non-volatile metabolits test with weller method was 22.56 to 88.77 percent. Also Effect of antagonists in control of mycelial growth of P.expansum P12 in dual culture was 18.79 to 60.53 percent, in volatile metabolits test was 43.16 to 90.57 percent, in non-volatile metabolits test with weller method was 29.16 to 85.05 percent. In order to investigate the effect of antagonist isolates in control of blue mold in fruit apple, the fruits were wounded in triplicate with a 3mm diameter nail to a depth of 5mm and fifthy microlitre aliquots of each yeast suspension (107 CFU/ml) or sterile distilled water were dispensed in each wound. After 24 h a 20 microlitre aliquot of conidial pathogen suspension (105spore/ml) or sterile distilled water was dispensed to each wound. The treated apples were placed on cardboard trays that were then enclosed in plastic bags. The inside of the bags was sprayed with SDW to maintain high relative humidity. The apples were incubated at 20 oC for 15 d, at 5 oC for 32 d. All isolates significantly reduced decay area caused Penicillium expansum. The biocontrol activity of three isolates of C.membranifaciens A4, C.membranifaciens A5 and S.cerevisiae PTCC 69 on apple fruit caused by Penicillium expansum and their ability to induce some biochemical defense responses in apple tissue investigated. In addition to controlling blue mold, these three isolates affected peroxidase and catalase activities and increased phenolic compounds. Maximum level of peroxidase activities in treated fruit with antagonist was 6 days after pathogen inoculation. Phenolic accumulation was exhibited the highest level 6 days after treatment, also. C.membranifaciens A4 increased peroxidase activities at 2 days compared with water control. The ability of these three isolates to affect of H2O2-metabolizing enzymes and increase level of phenolic compounds maybe one of mechanisms of their biocontrol activity.
