عنوان پایان‌نامه
ارزیابی تحمل به خشکی در برخی از ژنوتیپ های منتخب گردوی ایرانی
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی- اصلاح گیاهان باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 921;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75408;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 921;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 75408
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- بهراد مهاجرایروانی
- استاد راهنما
- کورش وحدتی, محمودرضا روزبان
- چکیده
- گردو (Juglans regia L.)، یکی از مهمترین خشک میوه های ایران و جهان محسوب می¬شود. خشکسالی-های اخیر در ایران بر عملکرد گردو تاثیر به¬سزایی داشته است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تحمل به خشکی ژنوتیپ‌های امیدبخش گردو در راستای دستیابی به منابع ژنتیکی متحمل انجام شد. در این پژوهش، 4 ژنوتیپ امیدبخش حاصل از پژوهش¬ قبلی (رضایی، 93)، تحت نام¬های کرمان 10، 11، 12 و 14 در کنار رقم چندلر (شاهد)، به مدت 9 هفته تحت تیمارهای مختلف آبیاری بر اساس 25، 50 و 100 درصد ظرفیت مزرعه (FC) قرار گرفتند. طول و وزن تر و خشک ریشه، پتانسیل آب برگ (LWP)، مقدار آب نسبی برگها (RWC)، اسمولالیته، غلظت کربوهیدرات های محلول، پرولین، آنتوسیانین ها، کلروفیل و کاروتنوئیدهای برگ، شاخص سبزینگی، نشت یونی، غلظت مالون دی آلدهید (MDA) و شاخص آسیب-دیدگی ظاهری از مهمترین صفاتی بودند که در این آزمایش مورد ارزیابی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به-دست آمده، طول ریشه با افزایش شدت تنش خشکی در همه ژنوتیپ ها و ارقام کاهش یافت. ژنوتیپ کرمان 12 دارای بیشترین میزان زیست¬توده ریشه در شرایط تنش خشکی بود. اگر چه تفاوت معنی‌داری در میزان آب نسبی برگ ژنوتیپ‌ها مشاهده نشد، ولی ژنوتیپ های کرمان 14، 12 و 11 دارای کمترین پتانسیل آب برگ بودند، در حالی که بیشترین میزان اسمولالیته برگ در ژنوتیپ ها کرمان 12 و 11 مشاهده شد. اگر چه تفاوت معنی‌داری در میزان کربوهیدرات‌های محلول برگ در میان ژنوتیپ‌ها مشاهده نگردید، اما با افزایش شدت تنش خشکی، غلظت این اسمولیت¬ افزایش پیدا کرد. بالاترین غلظت پرولین نیز در ژنوتیپ های کرمان 10 و 14، و رقم چندلر مشاهده شد. ژنوتیپ‌های کرمان 11، 12 و 14 دارای بیشترین میزان کلروفیل کل و بیشترین مقدار شاخص سبزینگی بودند. ژنوتیپ کرمان 12 دارای بالاترین نسبت کلروفیل به کاروتنوئید و بیشترین مقدار آنتوسیانین¬ها بود. در این پژوهش، تفاوت معنی داری بین میزان نشت الکترولیت و غلظت مالون دی آلدئید برگ ژنوتیپ¬ها مشاهده نگردید. در نهایت، کمترین میزان آسیب‌دیدگی ظاهری ناشی از تنش خشکی نیز در ژنوتیپ های کرمان 11، 12 و 14 مشاهده شد. در مجموع با توجه به داده های به¬دست آمده، ژنوتیپ کرمان 12 به عنوان متحمل ترین ژنوتیپ این پژوهش شناخته شد و ژنوتیپ های کرمان 14 و 11، و چندلر در جایگاه بعدی قرار گرفتند.
- Abstract
- Walnut (Juglans regia L.) is one the most important nut crops in all of the world and Iran. Reduction of annual precipitation in recent years has affected the yield of walnut in Iran. Therefore this research was conducted to evaluate drought tolerance of promising walnuts in order to obtain drought tolerance sources for walnut breeding programs. Three water irrigation levels including 100% FC as control, 50% FC as mild drought stress and 25% FC as severe drought stress were applied to four Iranian genotypes (Kerman 14, 12, 11, 10) and ‘Chandler’ for nine weeks. Root length, fresh and dry weight of roots, leaf water potential (LWP), relative water content (RWC), osmolality, concentration of soluble carbohydrates, proline, anthocyanin, chlorophyll, carotenoids in the leave, and greenness index, electrolyte leakage and plant injury index were measured at the end of the experiment period. The reduction of root length was observed under drought stress in all genotypes and the most root dry weight was found in Kerman 12. There were no significant differences between the genotypes for RWC, however, Kerman 14, 12 and 11 had less LWP while the most osmolality was observed in Kerman 12 and 11 and 14 under drought stress. Increase of concentration of soluble carbohydrates as an osmolyte was observed under drought stress while no significant difference was found between the genotypes. Most of the proline concentration was observed in Kerman 14, 11 and Chandler. The highest leaf chlorophyll concentration and leaf greenness index was found in Kerman 12 and 11 and 14, however, Kerman 12 showed the highest chlorophyll to carotenoids ratio and anthocyanins concentration under drought stress. No significant differences were observed in electrolyte leakage and malon dealdehye concentration in the leaves of drought stressed genotypes. At the end of the drought period, the lowest plant injury index was observed in Kerman 11, 12 and 14. According to the results, it is concluded that Kerman 12 is the most drought tolerant genotype and Kerman 14, 11 and ‘Chandler’ are relatively lower tolerance. Keywords: Leaf pigments, Malondialdehyde, Osmotic adjustment, Plant injury index.
