عنوان پایان‌نامه
رهایش پروژسترون از ماتریس های سیلیکایی/پلی دی متیل سیلاکسانی-نانو ذرات نقره
- رشته تحصیلی
- مهندسی پزشکی - بیو مواد
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 71304
- تاریخ دفاع
- ۱۱ شهریور ۱۳۹۴
- دانشجو
- المیرا بنائی مفخم
- استاد راهنما
- آزاده غائی
- چکیده
- پروژسترون یکی از هورمون‌های جنسی زنانه است که برای سیستم تولید مثل زنان بسیار مهم است و نقش حیاتی در تنظیم عملکردهای بدن خصوصا سیکل قاعدگی و حفظ حاملگی ایفا می¬کند. از داروی پروژسترون در پزشکی برای پیش گیری از حاملگی، سقط، درمان آمنوره و هورمون تراپی در زنان یائسه استفاده می شود. تاکنون از پروژسترون به صورت ژل واژنی، کپسول خوراکی، تزریقی و نورپلنت استفاده شده است. استفاده خوراکی داروها باعث حساسیت، ناتوانی در روده و معده شده و نیاز به استفاده در برنامه زمان بندی مشخص دارد و نیز در صورت استفاده از آمپول های پروژسترونی، هر 6 ماه یکبار باید تزریق انجام شود، همچنین اگر از نورپلنت ها به منظور جلوگیری از بارداری استفاده شود، هر 3-5 سال باید عملیات تعویض انجام شود به دلیل محدودیت های ذکر شده، نیاز به وجود سیستمی با توانایی رهایش کنترل شده پروژسترون ، احساس شد. در این پروژه زروژل¬های سیلیکایی حاصل از روش سل¬ژل به دلیل غیر سمی¬بودن، دمای پایین فرآیند، همگن بودن و توانایی انکپسوله کردن دارو با حفظ خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آن برای رهایش پروژسترون استفاده شد. ماتریس¬های سیلیکایی¬خالص، سیلیکایی – پلی¬دی¬متیل¬سیلوکسانی، سیلیکایی حاوی نانوذرات نقره( به عنوان عامل آنتی¬باکتریال) و سیلیکایی حاوی PDMS و نانوذرات نقره به کمک روش سل¬ژل دومرحله¬ای سنتز شد و اثر افزودن پلی¬دی¬متیل¬سیلوکسان و نانوذرات نقره بر رهایش دارو بررسی شد . ترکیب شیمیایی ماتریس¬ها توسط تست FTIR، سایز حفرات ماتریس توسط تست BET، مورفولوژی زروژل¬ها و میزان عناصر موجود توسط SEM-EDX، رهایش پروژسترون توسط دستگاه UV-vis مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین تست آنتی¬باکتریال به منظور بررسی آنتی¬باکتریال بودن ماتریس¬های حاوی نانوذرات انجام گرفت. طبق نتایج بدست آمده با افزودن پلی-دی¬متیل¬سیلوکسان از میزان رهایش انفجاری پروژسترون کاسته می¬شود. دلیل این امر تشکیل پیوند هیدروژنی بین گروه¬های OHانتهایی موجود در پلی¬دی¬متیل¬سیلوکسان و سیلانول¬های حاصل از هیدرولیز تترااتیل¬ارتوسیلیکات و ایجاد ساختاری با اندازه ذرات درشت¬تر و حفرات کوچک¬تر در نتیجه سختی نفوذ دارو، حرکت حلال در ماتریس، شستن دارو و بیرون آوردن آن می¬باشد. همچنین با افزودن نانوذرات نقره، فرایند تراکم با سرعت انجام شده و نانوذرات در حفرات ماتریس قرار گرفته و باعث کاهش سایز حفرات در نتیجه کاهش رهایش پروژسترون می¬شوند. بنابراین PDMS به عنوان عامل شبکه¬ساز و نانوذرات نقره(به عنوان عامل آنتی¬باکتریال) می¬توانند رهایش پروژسترون را کنترل کنند. همچنین در صورت افزودن نانوذرات نقره همزمان با PDMS از میزان رهایش انفجاری پروژسترون کاسته می¬شود. کلمات کلیدی: سیلیکا، پلی¬دی¬متیل¬سیلوکسان، نانوذرات نقره، رهایش دارو، پروژسترون
