بررسی ریشه های نقش مایه شکار از هنر ساسانی در مکتب هرات
- رشته تحصیلی
- نقاشی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس هنرهای زیبا شماره ثبت: 8155;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 44215
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۷
- دانشجو
- نازنین اصغرزاده
- استاد راهنما
- یعقوب آژند
- چکیده
- نقشمایه شکار دوران ساسانی، نمادی برای پیروزی نیروی خیر بر شر و دلیلی بر قدرت الهی شاهان بوده است. در دوران ساسانیان، تجلّی این نقشمایه را، در آثار برجای مانده از نقشبرجستهها، ظروف سیمین، گچبری و نساجی میتوان مشاهده کرد. با ظهور اسلام و با به وجود آمدن محدودیتهای تصویری و تأثیرپذیری از هنر و روشهای ممالک تحت تصرف، شاهد استمرار نقشمایه شکار ایران ساسانی هستیم. در دوران مغولان، نقشمایه شکار از حالت نمادین تجلی خدایان، شاهان مبدل به افسانههای پهلوانی و حماسی مکتوب و زمینهای برای نمایش قدرت و تبلیغ از طریق مصورسازی شاهنامهها و دیگر نسخ ادبی میشود. این تغییر شکل سنت تصویری به هرات راه پیدا میکند و زمینهی شکوفایی نقشمایهی شکار در هرات میگردد.
- Abstract
- The hunt motif of the Sasanid period has been an emblem of the good’s victory over the evil and it has also been a justification for the divine power of the kings. The manifestation of these motifs in the Sasanid period is observable in the remains of Frescoes, Silver Plates, Plasterworks and Weaving. After the emergence of Islam and with the formation of visual limitation and the impressionability of art and methods belonging to the colonized regions, the continuity of the hunt motif in the Sasanid Iran was perceptible. In the Mongolian period, the Hunt motif transformed from the manifestation of Gods and Kings in a symbolic state into epic myths in written from and the demonstration of power and publicity through the visualization of Shahnamas and other literary versions was founded on this motif. This transformation of visual tradition found its way to Herat and caused the Hunt motif to blossom in there.