عنوان پایان‌نامه
شیوه های جبران خسارت در طرح مسئولیت بین المللی دولتها (۲۰۰۱) با تکیه بر پرداخت غرامت مبتنی بر رویه قضایی بین المللی
- رشته تحصیلی
- حقوق بین الملل
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2681;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 47387
- تاریخ دفاع
- ۱۰ شهریور ۱۳۸۷
- دانشجو
- فاطمه امیری
- استاد راهنما
- سیدباقر میرعباسی
- چکیده
- سخن گفتن پیرامون جبران خسارت ناشی از نقض تعهد بین المللی دولتها، به معنای بحث در مورد جنبه‌های پراهمیت از اجرای حقوق بین‌الملل است. در زمانی که نقض آشکار هنجارها و قواعد اساسی حقوق بین‌الملل امنیت و آینده بشر را تهدید می‌کند، مسئولیت بین‌المللی جایگاه ویژه‌ای می‌یابد. در این راستا، تحول نقش و اشکال جبران خسارت را نمی‌توان از تحول و توسعه حقوق بین‌الملل جدا دانست. طرح مسئولیت بین‌المللی دولتها مصوب کمیسیون حقوق بین‌الملل (2001) که مبنای تحقیق حاضر می‌باشد، بخش دوم خود را به جبران خسارت و شیوه‌های مربوط به آن اختصاص داده است. این اقدام کمیسیون را می‌توان پاسخی برای پر کردن خلأهایی که در حوزه مسئولیت بین‌المللی وجود داشت، دانست. در میان شیوه‌های جبران خسارت، اگرچه اعاده وضع سابق نسبت به جلب رضایت و پرداخت غرامت، اولین و بهترین روش جبران خسارت می‌باشد، اما در اغلب موارد منجر به جبران خسارت می‌باشد. با این وجود، ضابطه تعیین غرامت، همواره یکی از مشاجره انگیزترین موضوعات حقوق بین‌الملل معاصر بوده است. از همین روی، رویکرد کمیسیون حقوق بین‌الملل در رابطه با تعیین میزان غرامت، در خور توجه می‌باشد. همین‌طور، طرح موضوعاتی از قبیل عدم النفع و بهره در میان مواد مسئولیت، حاکی از جایگاه ویژه جبران خسارت مالی از منظر کمیسیون حقوق بین‌الملل دارد. اهمیت این موضوع موجب گردید تا بخش اول تحقیق حاضر به مبانی و عناصر جبران خسارت و دو شیوه از روش‌های جبران خسارت (اعاده وضع سابق و جلب رضایت) اختصاص یابد و بخش دوم تفصیلاً به پرداخت غرامت و مسائل مربوط به آن و دیدگاه‌های ارائه شده در خصوص ضابطه غرامت و رویکرد کمیسیون در این رابطه پرداخته شود. همچنین تا حد امکان سعی شده است آراء قضایی و داوری، عقاید علمای حقوق و عملکرد دولتها به عنوان منابع اصلی شکل دهنده به هر قاعده حقوق بین‌المللی، ذکر گردد.
- Abstract
- The forms of reparation dealt with in draft articles on responsibility of states for Internationally wrong ful Act, represent ways of giving effect to the underlying obligation of reparation. Full reparation for the injury caused by the internationally wrong ful act shall take the form of restiutution, Compensation and satisfaction, either singly or in combination. In these articles, proportionality is addressed in the context of each form of reparation. Thus, restitution is excluded if it involved a burden out of all proportion to the benefit gained by the injured state or other party. Compensation is limited to damage actually suffered as result of the internationally wrongful act and excludes damage which is indirect or remote. Satisfaction must not be out of proportion to the injury .of the various forms of reparation, compensation is perhaps the most commonly sought in International practice. Restitution, despite its primacy as a matter of legal priniple, is frequently unavailable or inadequate to ensure full reparation. The role of compensation is to fill in any gaps so as to ensure full reparation for damage suffered.
