عنوان پایان‌نامه

تاثیر ۸ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان مقادیر Cox۲ ? TXA۲ و PG۱۲ بر بافت کلیه رت های نر ویستار دیابتی



    دانشجو در تاریخ ۰۸ بهمن ۱۳۹۱ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "تاثیر ۸ هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان مقادیر Cox۲ ? TXA۲ و PG۱۲ بر بافت کلیه رت های نر ویستار دیابتی" را دفاع نموده است.


    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 932;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 56186
    تاریخ دفاع
    ۰۸ بهمن ۱۳۹۱
    استاد راهنما
    عباسعلی گائینی

    مقدمه و هدف: دیابت ملیتوس یک سندروم متابولیک است و زمانی بروز می کند که توانایی لوزالمعده در ترشح انسولین کم شده یا از بین رفته باشد و یا بدن نتواند به طور موثر از انسولین ترشح شده استفاده کند. نفروپاتی دیابتی نیز پدیده ای مزمن و پیشرفته است که در نهایت به نارسایی کلیوی منجر می شود. پروستاگلاندین ها اسیدهای چرب ذخیره در غشاهای سلولی هستند که تاثیرهای گوناگونی بر بافت های هدف مختلف دارند. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی بر بیان آنزیم Cox2 و متابولیت های آن شامل TXA2 و PGI2 در رت های نر ویستار دیابتی پرداخت. روش شناسی: 24 سر رت نر ویستار از انستیتو پاستور تهیه و به 2 گروه کنترل(12=n) و تمرین (12=n) تقسیم شدند. پروتکل فعالیت ورزشی مقاومتی شامل 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی پیش رونده با شدت متوسط به صورت یک ست 10 تکرار با فواصل استراحت 90 ثانیه، صعود از نردبان تمرینات مقاومتی با وزنه متصل به قاعده دم (بر اساس حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر رت) به مدت 8 هفته بود. برای بررسی سازگاری ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی 48 ساعت پس از آخرین جلسه ی تمرینی نمونه های خونی و بافت مدولای کلیه جمع آوری شدند. ومیزان بیان متغیرهای مربوطه به روش الایزا سنجیده شد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای بررسی نرمال بودن داده ها در گروه های مورد مطالعه و از آزمون آماری تی مستقل برای مقایسه بین گروهی استفاده شد. سطح معنا داری برای کلیه آزمون های آماری 05/0?? در نظر گرفته شد. نتایج ویافته ها: نتایج نشان داد پس از 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی میزان بیان Cox2 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود، اما این کاهش از لحاظ آماری معنادار نبود. )433/0 (P= اما تمرین سبب کاهش معنادار مقادیر TXA2 ناشی از فعالیت شده بود. )039/0 (P= همچنین، بیان مقادیر PGI2 در گروه تمرین نسبت به کنترل7/19% کاهش یافته بود اما به لحاظ آماری معنادار نبود. ) 295/0 (P= نتیجه گیری: اگرچه 8 هفته فعالیت ورزشی مقاومتی سبب کاهش مقادیر گلوکز خون، بهبود توده عضله و کاهش بیان مقادیر TXA2 شده بود، اما برای یافتن علت کاهش غیرمعنادار Cox2 و PGI2 نیاز به تحقیقات بیشتر است.
    Abstract
    Diabetes mellitus is a metabolic disorder that results from a reduction of insulin available for normal function of many cells in the body. All forms of diabetes are characterized by chronic hyperglycaemia and the development of diabetes-specific microvascular pathology in the retina, renal glomerulus and peripheral nerve. Diabetic nephropathy is associated with increased mortality in diabetic patients and is a major cause of end stage renal disease in most countries. Prostaglandins (PGS) are involved in diverse renal functions regulating hemodynamics and tubular transport processes. Alterations in renal prostaglandins (PGs) may contribute to some of the renal manifestations in diabetes leading to nephropathy. Present study targeted the effect of 8 weeks resistance exercise on levels of Cox2, TXA2 and PGI2 expression in the kidney of diabetic wistar rats. Twenty-nine male wistar rats obtained from pasture institute and assigned to the following groups: pilot (n=5), exercise (n=12) and control (n=12). Induction of diabetes was achieved in male Wistar rats with streptozotocin Resistance exrcise included climbing the ladder with weights (according to maximum carrying capacity of rats) attached to the tail for 8 weeks. The study blood and renal tissue samples were taken 48 hours after the last session. Cox2, TXA2 and PGI2 expresssion in medulla of kidney measured with rat ELISA kit. The results of independent T test indicated that, level of Cox2 and PGI2 expression decreased in exercise group comparing to control group but this changes were not statically significant ( p=0.433 , p=0.295), but 8 weeks resitance exercise caused a significant decrease in level of TXA2 expression (p=0.039). According to results of this study, this protocol can be effective to decrease blood glucose and improve muscle mass and decrease level of TXA2 expression in diabetic wistar rats, but to clarifying the reasons of nonsignificant reduction of Cox2 and PGI2 need to more research.