عنوان پایان‌نامه
اثر شش هفته تمرینات ثباتی مرکزی بر سینماتیک تنه و زانوی زنان ورزشکار با نقص عصبی - عضلانی کنترل تنه
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 941;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57142
- تاریخ دفاع
- ۰۳ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- شادان محمدپور
- استاد راهنما
- رضا رجبی
- چکیده
- لیگامان صلیبی قدامی (ACL) یکی از پر آسیب ترین لیگامان های زانو است. میزان شیوع این آسیب در زنان ورزشکار 2 تا 10 برابر بیشتر از مردان ورزشکار است. تفاوت های بیومکانیکی و عصبی-عضلانی تنه و اندام تحتانی طی اعمال ورزشی، محتمل ترین دلیل اختلاف قابل توجه نرخ بالای شیوع آسیب غیر برخوردی ACL در زنان به نسبت مردان است. بیومکانیک و قدرت اندام تحتانی و هم چنین کنترل عصبی-عضلانی تنه و اندام تحتانی می توانند با تمرینات مناسب بهبود یابند. بررسی ادبیات پیشینه نشان می دهد که بیشتر برنامه های تمرینی بکار رفته شامل انواع مختلفی از تمرینات بوده اند که مانع درک اثربخشی انواع خاص تمرینات بر الگوهای حرکتی می شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر شش هفته تمرینات ثبات مرکزی بر سینماتیک تنه و زانوی زنان ورزشکار با نقص عصبی-عضلانی کنترل تنه بود. بدین منظور، تعداد 22 زن ورزشکار دارای نقص عصبی-عضلانی کنترل تنه با میانگین سن 78/0±04/22 سال، قد 44/4±59/161 سانتیمتر، وزن 39/7±58/54 کیلوگرم به صورت هدفمند انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل تقسیم شدند. آنگاه، آزمودنی های گروه تمرینی به مدت شش هفته در برنامه تمرینات ثبات مرکزی شرکت کردند در حالیکه گروه کنترل به فعالیت¬های روزانه و عادی خود ادامه داد. از دستگاه تحلیل حرکت برای ثبت سینماتیک تنه و زانو طی فرود تک پا آزمودنی ها استفاده شد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و مقایسه ای (آزمون تحلیل واریانس اندازه¬های تکراری، تی مستقل و تی زوجی) بین پیش و پس آزمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که میانگین زوایای فلکشن تنه (015/0P=) و فلکشن زانو (001/0P=)به طور معناداری پس از شرکت در برنامه تمرینات ثبات مرکزی افزایش یافته است. میزان اثربخشی تمرینات، مطلوب بود (به ترتیب، میزان اندازه تاثیر برابر با 91/0 و 32/1). اما پس از شش هفته تمرین در میزان فلکشن جانبی تنه و ولگوس/واروس زانو در گروه تمرینی و در پس آزمون بین گروه تمرینی و گروه کنترل، تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P>). از این رو با توجه به نتایج این تحقیق می توان اینگونه نتیجه گرفت که شش هفته تمرینات ثبات مرکزی در زنان ورزشکار با نقص عصبی-عضلانی کنترل تنه می تواند منجر به کاهش عوامل خطر قابل تعدیل آسیب ACL نظیر عوامل بیومکانیکی و عصبی-عضلانی شود. پیشنهاد می شود که محققان و مربیان برای طراحی مداخلات تمرینی به منظور پیشگیری از آسیب غیر برخوردی ACL، تفاوت های مشاهده شده در مکانیسم های آسیب را در نظر گرفته و برنامه های خاصی که نقص عصبی-عضلانی ویژه ای را هدف قرار داده اند، ارائه دهند. نتایج حاصل از تحقیق حاضر، لزوم توجه به انجام غربالگری و کاربرد تمرینات ثبات مرکزی در زنان ورزشکار با نقص عصبی-عضلانی کنترل تنه را در طراحی برنامه های تمرینات اصلاحی مشخص نموده است.
- Abstract
- The anterior ligaments of the knee. Female athletes have a 2- to 10-fold greater ACL injury rate compared with male athletes. Lower extremity biomechanics and strength and also neuromuscular control of trunk and lower extremity can be altered via appropriate interventions, and programs. However, the available literature is hampered by the investigation of interventions that contain various combinations of intervention modalities; as a result, we currently lack an understanding regarding how the included modalities caused the observed changes in lower extremity biomechanics and protective effects. The aim of this study was to investigate the effects of 6-week functional stabilization training on trunk and knee kinematics of female athletes with deficit in trunk neuromuscular control. Twenty two female athletes with deficit in trunk neuromuscular control randomly assigned in two groups (training and control). The average of age, weight and height of the subjects were 22.04±0.78 years, 54.58±7.39 kg and 161.59±4.44 cm, respectively. Thereafter, the individuals in training group participated in a 6-week exercise program, while the subjects in control group only performed their ADL routinely. Trunk and knee kinematics during single leg landing were measured by motion analyzer system. Data were analyzed using descriptive and comparative statistical methods (repeated measures, independent t test and paired t test). The results of the present study revealed that, the angles of trunk flexion (P= 0.015) and knee flexion (P=0.001) were increased in training group and the effectiveness of functional stabilization training was high (0.91 and 1.32, respectively). But there wasn’t any significant reduction in trunk lateral flexion and knee valgus/varus (P>0.05). From our study, we concluded that, 6-week training in female athletes with deficit in trunk neuromuscular control can result in reduction of modifiable risk factors of ACL injury including biomechanical and neuromuscular factors. To design intervention for prevent ACL injury, researchers and coaches should consider differences in mechanisms and development certain programs that focus on specific neuromuscular deficits.
