عنوان پایان‌نامه

تحریم های آمریکا علیه شوروی سابق(۱۹۹۰-۱۹۴۵ ) و علیه جمهوری اسلامی ایران (۲۰۱۲-۱۹۷۹ )بررسی مقایسه ای



    دانشجو در تاریخ ۲۱ اسفند ۱۳۹۱ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "تحریم های آمریکا علیه شوروی سابق(۱۹۹۰-۱۹۴۵ ) و علیه جمهوری اسلامی ایران (۲۰۱۲-۱۹۷۹ )بررسی مقایسه ای" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    روابط بین الملل
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3364;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58881
    تاریخ دفاع
    ۲۱ اسفند ۱۳۹۱
    استاد راهنما
    ابومحمد عسگرخانی

    در این پژوهش سعی می شود از طریق مقایسه تحریم های آمریکا علیه شوروی سابق و جمهوری اسلامی ایران و برجسته سازی نقاط افتراق و اشتراک آنها، تأثیرات تحریم ها در مورد دو کشور بررسی شود. تحریم ها و سیاست مهار آمریکا علیه شوروی سابق از سال 1945 تا زمان فروپاشی این کشور در سال های 1-1990 تداوم داشت. به دلیل سطح تقریبا برابر قدرت دو کشور، تحریم های آمریکا علیه شوروی بیشتر بعد نظامی داشت. در این راه آمریکا مانع ورود هر چیزی که به نحوی کاربرد نظامی بتواند پیدا کند به ویژه قطعات یدکی بخش صنعت به شوروی و اقمار آن می شد. بلوک غرب نیز به پیروی از آمریکا، این سیاست را در قبال شوروی در پیش گرفتند. از آنجا که این کشور قدرت اقتصادی همسنگی با آمریکا نداشت و تعهدات فراتر از توان اقتصادی خود به اقمارش در پیش گرفته بود، بنابراین آمریکا می خواست از این طریق بخش عمده منابع شوروی به سمت رقابت تسلیحاتی سوق پیدا کند تا اقتصاد شوروی هر روز ضعیف تر شده و بزرگترین رقیب ایدئولوژیکی و نظامی خود را هم مهار کند و هم مانع پیشروی نفوذ ایدئولوژی کمونیسم در کشورهای دیگر جهان شود. با اینکه شوروی در سال های 1990 و 91 دچار فروپاشی شد، اعمال تحریم ها و سیاست مهار آمریکا علیه این کشور، تشدید کننده ضعف های ساختاری اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی داخلی نظام کمونیستی بود و نمی توان آن را مهمترین عامل اضمحلال این ابرقدرت دانست. در مورد جمهوری اسلامی ایران از بدو انقلاب تا کنون تحریم ها به اجرا گذاشته شده و با اوج گیری مجدد برنامه هسته ای (قبل از انقلاب نیز ایران در پی استفاده از انرژی اتمی بود) در دوران ریاست جمهوری آقایان خاتمی و احمدی نژاد، تحریم ها بعد وسیع تر و شدت به مراتب بیشتری یافته است. در مقایسه با تحریم های آمریکا علیه شوروی سابق که بیشتر بعد نظامی داشت، در مورد ایران (به دلیل همسنگ نبودن قدرت نظامی ایران و آمریکا)، تحریم ها بیشتر بعد اقتصادی دارد تا از این طریق زمینه فروپاشی و یا حداقل تغییر رفتار جمهوری اسلامی را که از اهداف اصلی اعمال تحریم ها است، محقق نماید. علیرغم شدت و تداوم وجود تحریم ها علیه جمهوری اسلامی ایران که هزینه های زیادی را هم متوجه تحریم کننده و هم تحریم شونده کرده است، نظام ایران مقتدرتر از روزهای اول انقلاب و همچنان پایبند بر اصول رفتاری خود است و این نشان دهنده ناکارآمدی تحریم های آمریکا علیه این کشور است.
    Abstract
    ندارد