تاثیر انحصار قدرت های بزرگ در عاری سازی هسته ای منطقه آسیای مرکزی
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه ای -مطالعات آسیای مرکزی وقفقاز
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3390;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 62049
- تاریخ دفاع
- ۲۱ اسفند ۱۳۹۱
- دانشجو
- جعفر مقدم
- استاد راهنما
- اکبر ولی زاده
- چکیده
- مناطق عاری از سلاح های هسته ای از ابتکارات مربوط به تقویت رژیم عدم اشاعه است . این ابتکارات تلاش هایی را در جهت ممنوعیت اشاعه سلاح های هسته ای در مناطق خاصی از کره زمین انجام داده است. آسیای مرکزی نیز یکی از این مناطق است که در این زمینه تلاش هایی برای عاری سازی در آن انجام شده است. پس از فروپاشی دولت شوروی و استقلال کشور های منطقه آسیای مرکزی، این منطقه با چالش های امنیتی گوناگونی از جمله وجود سلاح های هسته ای به ارث رسیده از دوران شوروی مواجه بوده است. پرسش اصلی این رساله این است که کدام عامل در به وجود آوردن این منطقه موثرتر بوده است؟ اگر چه پیشنهاد ایجاد این منطقه توسط برخی از کشور های منطقه ای مانند ازبکستان ارائه شده است اما با مطالعه تاریخچه تحولات هسته ای در جهان و منطقه این فرضیه در ذهن نگارنده شکل گرفت که مشی انحصار طلبانه قدرت های دارنده سلاح هسته ای در پیشبرد منطقه عاری از سلاح هسته ای در آسیای مرکزی موثرتر بوده است. همچنین بر اساس یافته های رساله حاضر، نقش انحصاری قدرت های بزرگ دارنده سلاح هسته ای آمریکا، روسیه و چین باید در ایجاد چنین منطقه ای موثرتر معرفی شود. تعهد قدرت های بزرگ دارنده سلاح های هسته ای به پیمان عدم اشاعه تسلیحات هسته ای به منظور جلوگیری از ازدیاد کشورهای دارنده سلاح های هسته ای و مداخله مستقیم آمریکا و روسیه در خلع سلاح هسته ای قزاقستان به عنوان بزرگ ترین قدرت هسته ای در منطقه آسیای مرکزی گواه مناسبی بر این مدعاست. چنانچه اصرار روسیه بر حفظ توانایی های هسته ای خود در این منطقه باعث مخالفت آمریکا با امضای پیمان سمی پالاتینسک و ایجاد رسمی چنین پیمانی شده است.