عنوان پایان‌نامه
سیاست خاورمیانه ای ایالات متحده آمریکا و روابط اسرائیل و ایران در دوره پهلوی دوم(۵۷-۱۳۲۸)
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه ای- مطالعات خاورمیانه وشمال آفریقا
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3274;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 56634
- تاریخ دفاع
- ۲۱ اسفند ۱۳۹۱
- دانشجو
- مریم دارابی منش
- استاد راهنما
- صادق زیباکلام مفرد
- چکیده
- امروزه ضرورت مطالعات تاریخی، چه در آموزه¬های دینی و چه در آثار اندیشمندان فرهیخته، چنان اهمیتی یافته که به عنوان یک امر بدیهی، جلوه نموده است. از آن¬جا که روابط و مناسبات خارجی دولت¬ها، بخش قابل توجهی از تاریخ را به خود اختصاص داده است، بررسی عوامل نزدیکی ایران و اسرائیل با ویژگی خاص خود، در دوران محمدرضا پهلوی می¬تواند آثار ارزشمندی در گستره¬ی مطالعات تاریخی را دربر داشته باشد. هدف این پژوهش، پاسخ برای این پرسش محوری است که با توجه به این که ایران از حیث جغرافیایی در منطقه¬ای که عمدتاً عرب و ضداسرائیل بوده، واقع شده و نیز بسیاری از دولت¬های عربی همسایگان ایران هستند و چنین می¬نمود که ایران برای دستیابی به اهداف خارجی خود می¬بایست با آن¬ها اتحاد و ائتلاف کند و با توجه به مخالفت¬های جدی لایه¬هایی از جامعه¬ی ایران با شناسایی و برقراری مناسبات با اسرائیل ، مخالفت و دشمنی اعراب منطقه با موجودیت این رژیم، حمایت مردم منطقه از فلسطینیان و آرمان آن¬ها و مخالفت شدید با صهیونیست¬ها و اسرائیلی¬ها، چرا دولت ایران (حکومت محمدرضا شاه) اقدام به شناسایی، برقراری و گسترش مناسبات با اسرائیل نمود؟ و چه عواملی سبب نزدیکی دولت ایران و رژیم اسرائیل شد؟ بدین¬سان به نظر می¬رسد آن¬چه که می¬تواند به¬عنوان مهم¬ترین عوامل در شکل¬گیری و تحکیم مناسبات ایران و اسرائیل در فاصله¬ی سال¬های 1328-1357 ه.ش در نظر گرفته شود، ملاحظات راهبردی – امنیتی بوده است که می¬توان آن¬ها را مبارزه جهت جلوگیری از نفوذ کمونیسم در منطقه از جمله ایران و اسرائیل دانست و عامل دیگر مبارزه با رادیکالیسم عرب است که هر دو این عوامل تقریباً خواسته¬¬ی یکی از دوقطب جهان یعنی، ایالات¬متحده بوده است.
- Abstract
- Nowadays, the necessity of historical studies, either about religious lessons or about the outstanding scientists’ works has become so important that it appears as an evident matter. Since the relationships between the governments are a great deal of the history, monitoring the factors of close relationship between Iran and Israel at Mohammad Reza Shah’s era can play a great role in the historical studies field. This research aims at answering the radical question that considering the fact that Iran regarding geography is placed in a region which is mainly dominated by Arabs and is mostly against Israel and also so many Arab governments are Iran’s neighbors; on the other hand, it seemed that in order to obtain its foreign goals Iran had to ally with them and considering the serious oppositions of some layers of Iranian society to recognizing and having relationship with Israel, the region Arabs’ opposition to the recognition of the regime, the region nations’ support of Palestinians and their aims and serious opposition to Zionists and Israelis, why Iran government (Mohammad Reza Shah’s government) tried to recognize, establish and broaden the relations with Israel? And which factors caused Iran and Israel to become closer? Hence, it seems what can be considered as the most important factor in shaping and stabilization of Iran and Israel relations in years 1328-1357 (Hegira Helical) have been empirical-security ones which can be recognized as trying to restrict the Communism influence in the region including Iran and Israel and other factor restricting Arab Radicalism, both of which are almost one of the world pole expectation meaning United States.
