بررسی خواص مکانیکی داربست پلیمری ژلاتین-پلی گلایکولید اسید جهت استفاده در رگ مصنوعی
- رشته تحصیلی
- مهندسی پزشکی - بیو متریال
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 60190;کتابخانه دانشکده علوم و فنون نوین شماره ثبت: 117
- تاریخ دفاع
- ۰۹ بهمن ۱۳۹۱
- دانشجو
- ابوالفضل یزدان پناه
- استاد راهنما
- قاسم عموعابدینی
- چکیده
- داربست هایی که با نانوالیاف تهیه می شوند یکی از بهترین گزینه ها برای پشتیبانی از سلول در مهندسی بافت هستند. داربست هایی که با نانوالیاف پلیمرهای زیست تخریب پذیر مثل PLA تهیه می شوند، علی رغم خواص مناسب چون زیست تخریب پذیری، خواص فیزیکی مناسب مانند استحکام مناسب و شکل پذیری خوب؛ چسبندگی سلولی پایینی دارند. این مشکل باعث محدود شدن استفاده از این پلیمر زیست تخریب پذیر به عنوان داربست شده است. در مقابل ژلاتین علی رغم خواص چسبندگی سلولی و ترشوندگی بسیار خوب پایداری مکانیکی قابل توجهی ندارد. در این پروژه تلاش شده است که ساختارهای مختلف هیبریدی از این دو پلیمر توسط الکتروریسی تهیه شود. الیاف با درصدهای وزنی مختلف ژلاتین و PLA تولید شدند. آنالیز SEM از داربست های تولید شده نشان داد که قطر الیاف با درصدهای وزنی مختلف بین یک صد تا چند صد نانومتر بوده است. داربست ها به شکل لوله و با هدف استفاده در مهندسی بافت رگ تولید شده اند. تولید داربست های لوله ای شکل با استفاده از جمع کننده دورانی با قطر 4 میلی متر انجام شده است. تولید این داربست ها با نگاه به هدفمند کردن غلظت ژلاتین و PLA در مقطع عرضی لوله است. بدین صورت که در لایه های خارجی تر لوله غلظت بیشتر ژلاتین جهت افزایش چسبندگی سلولی در سطوح و در لایه های میانی لوله میزان PLA بیشتر جهت حفظ پایداری مکانیکی داشته باشیم. همچنین 4 نمونه لوله ای شکل دیگر به منظور ایجاد امکان مقایسه بین خواص تولید شد. سپس خواص مکانیکی داربست های هیبریدی تولید شده مورد بررسی قرار گرفت. کلمات کلیدی: ژلاتین، پلی لاکتیک اسید، الکتروریسی، نانوالیاف، داربست، مهندسی بافت رگ، خواص مکانیکی