عنوان پایان‌نامه
بررسی جامعه شناختی رابطه بین سیاست های فرهنگی نظام و فرهنگ سیاسی جامعه ( دوره پس از انقلاب اسلامی )
- رشته تحصیلی
- علوم اجتماعی- پژوهشگری علوم اجتماعی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 52984;کتابخانه دانشکده علوم اجتماعی شماره ثبت: رس 4375
- تاریخ دفاع
- ۲۰ دی ۱۳۹۰
- دانشجو
- فاطمه رفیعی اتانی
- استاد راهنما
- حمیدرضا جلائی پور
- چکیده
- ? چکیده: انقلاب اسلامی سال 1357، نقطه عطفی در تاریخ کشور ایران است که آغازگر مسیری متمایز از گذشته، در روند تاریخی این کشور میباشد. دگرگونی ساختاری در حوزه?ی سیاست، شکل گیری نهادهای گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی به تبع این دگرگونی، شکلگیری تحولات و دگرگونی?های فرهنگی در سطوح نخبگان سیاسی و کنشگران عادی، تغییر روابط ایران با کشورهای دیگر در سطح بین المللی، رخداد جنگ 8 ساله ایران و عراق و . . . همگی از مواردی هستند که در این مسیر تاریخی متمایز شکل گرفته اند. این انقلاب نیز مانند هر انقلاب دیگری در تعامل میان حکومت و جامعه صورت گرفته و هدف آن بهبود تعامل بین این دو نهاد اصلی بوده است. آنچه در پس هر رخداد انقلابی نهفته است، عناصری از فرهنگ جامعه است که در رابطه?ی با سیاست به معنای خاص آن یعنی حکومت و دولت شکل گرفته است. این فرهنگ که به تعبیری، فرهنگ سیاسی خوانده میشود، در طول زمان تغییر یافته و در جهت تقویت حکومت ها یا تضعیف آنها حرکت میکند. در مقابل حکومت ها نیز شکل دهنده?ی فرهنگ ها هستند و در شکلگیری مسیر فرهنگ سیاسی جوامع خود و حتی جوامع دیگری که با آن در ارتباطند موثرند. حکومت ها در تلاشند تا اهداف و مشروعیت خود را با تاثیرگذاری بر فرهنگ جامعه تامین کنند، فرآیندی که حکومت ها در این زمینه طی میکنند در واقع پیگیری سیاست?های فرهنگی خاصی است که میتواند بر ارزشها، نگرشها و رفتارهای سیاسی کنشگران تاثیرگذار باشد. از این رو بررسی رابطه بین سیاست?های فرهنگی حکومت و فرهنگ سیاسی جامعه میتواند بسیاری از ابعاد تعاملات بین حکومت و جامعه را در طول زمان مشخص کند. در این تحقیق تلاش شده است تا با نگرش و روشی جامعه شناختی رابطه بین این دو مفهوم -سیاست فرهنگی و فرهنگ سیاسی- در بستر تاریخی خود و در نحوه تعامل بین حکومت و جامعه در جمهوری اسلامی ایران بررسی گردد. این تحقیق با روش پژهش تاریخی و با تکنیک «تحلیل مسیر وابسته» انجام شده است. بر اساس این روش توالی?های خود-تقویت کننده(تقویت شده بواسطه مکانیزم?های بازتولید نهادی) و توالی?های واکنشی(شکل گرفته بر مبنای واکنشها و ضد واکنهشای کنشگران) در مقطع زمانی پس از انقلاب اسلامی در ایران بررسی شده اند. این مقطع زمانی به 7 دوره تقسیم شده و در هر کدام از این دوره ها توالی رویدادهای حکومتی، رویدادهای سیاسی اجتماعی و رویدادهای تاریخی تشریح
- Abstract
- Abstract The Islamic revolution in 1979 is a turning point in Iran's history to start a distinct path from the past in its historical trend. There are a lot of changes that have been established during this special time, such as structural changes in political field, the formation of various political, social and cultural institutions as a result of these changes, the cultural shifts among both political elites and ordinary actors, changes in Iranian foreign policy, Iraq- Iran war and etc. Like any other revolutions, this one has also occurred within the interaction between state and society that is aimed at improving the interaction between them. But there are some elements in any revolution that belong to culture sphere, which have been formed by interacting with policy as its special meaning, "state". The mentioned culture that is called "political culture" has been changed over time to strengthen or weaken governmental power. In return, any state attempts to ensure its legitimacy by impressing on culture and in this way actually it follows some special policies which can be affected on political values, attitudes and behaviors of political actors. Hence the relationship between cultural policy and political culture can determine many aspects of the interactions between state and society during the time. The purpose of this research was to conduct a sociological study about the relationship between these two major concepts –political culture and cultural policy- throughout the interaction between state and society in Islamic Republic of Iran. This study has been done by the historical research method generally, and "path- dependent analysis" technique, specifically. Based on this technique, both self- reinforcing sequences (reinforced by the mechanisms of institutional reproduction) and reactive sequences (formed by reactions and counter-actions of actors) has been studied in this distinct period which has been divided into seven shorter parts and in each of
