بررسی کارایی سازمان پیمان امنیت جمعی
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه ای -مطالعات آسیای مرکزی وقفقاز
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3201;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55820
- تاریخ دفاع
- ۰۳ دی ۱۳۹۰
- دانشجو
- حمید شریفی
- استاد راهنما
- جهانگیر کرمی
- چکیده
- در نظام بینالملل سدهی بیست و یکم، سازمانهای منطقهای که حوزهی فعالیتشان، امنیت و صلح است، اهمیت و نقش قابل توجهی پیدا کردهاند. شناخت این دسته از سازمانها که در منطقهی اوراسیای مرکزی به فعالیت مشغولاند، هم برای دانشجویانی که مسائل این منطقه را بررسی میکنند ضرورت دارد و هم میتواند موضوع خوبی برای نگارش یک پایاننامه باشد. نگارندهی پایاننامهی پیش رو، تاکنون به پژوهشی در بین متون فارسیزبان، در مورد تحولات و فعالیتهای سازمان پیمان امنیت جمعی بر نخورده است. به همین دلیل این پایاننامه سعی دارد این خلأ پژوهشی را پر کند. سازمان پیمان امنیت جمعی در اکتبر سال 2002، بر بنیاد پیمان امنیت جمعی بنا نهاده شد. پیمان امنیت جمعی (که به پیمان تاشکند هم شهرت دارد)، در 15 مه 1992 به وسیلهی روسیه، ارمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قزاقستان و قرقیزستان امضا شد و تا پایان سال 1993، سه کشور آذربایجان، گرجستان و بلاروس هم به آن ملحق شدند. پیمان تاشکند یک اتحاد دفاعی یا پیمان دفاع جمعی بهشمار میرود که مهمترین هدف و مأموریتاش را دفاع از کشورهای عضو در برابر هرگونه تجاوز نظامی از سوی کشور یا کشورهای ثالث اعلام داشته است. پیمان امنیت جمعی در سال 2002، و تحت تأثیر شرایط و عوامل مختلف سیاسی و نظامی و ژئوپلیتیک در منطقهی اوراسیای مرکزی، تبدیل به یک سازمان منطقهای/ بینالمللی امنیت شد: سازمان پیمان امنیت جمعی. مأموریت و کارویژهی تعریف شدهی سازمان پیمان امنیت جمعی، مطابق با منشور آن «تقویت صلح، امنیت و ثبات بینالمللی و منطقهای و همچنین تضمین دفاع جمعی از استقلال، تمامیت ارضی و حق حاکمیت دولتهای عضو» است. سازمان جدید نهتنها از لحاظ نهادی و تشکیلاتی، گستردهتر از پیمان امنیت جمعی است، بلکه در طول ده سالی که از عمر آن میگذرد، تلاش کرده حوزهی فعالیتهایش را در عرصهی تحولات و مناسبات امنیتی منطقه، گسترش دهد. با توجه به اینکه سازمان پیمان امنیت جمعی یک اتحاد دفاعی به حساب میآید، چهارچوب نظری این پایاننامه، به بحث اتحادها در روابط بینالملل و مطالعات امنیتی، و کند و کاو نظریات صاحب نظران فعال در این زمینه، برای پیدا کردن مهمترین معیارهای کارآمدی یک اتحاد دفاعی میپردازد. در فصل دوم چهار معیار را به عنوان مهمترین معیارهایی که میتوانند در کارآمدی و انسجام یک اتحاد مؤثر باشند، ترسیم کردهایم: تصور مشترک از تهدید، رهبری هژمونیک، نهادینه شدن و همبستگی سیاسی. در فصل پایانی، تحولات و عملکرد سازمان پیمان امنیت جمعی بر اساس همین چهار معیار، مورد بررسی قرار میگیرد. سئوال اصلی پایاننامه این است: چرا سازمان پیمان امنیت جمعی نتوانسته است در مقابله با تهدیدها و مخاطرههای امنیتی در اوراسیای مرکزی و در پیش روی دولتهای عضو، کارآمدی و انسجام لازم از خود نشان دهد؟ نگارنده معتقد است پاسخ مناسب به این سئوال میتواند این باشد: دلیل اصلی ناکارآمدی سازمان پیمان امنیت جمعی، در مقابله با تهدیدها و مخاطرههای امنیتی در اوراسیای مرکزی و در پیش روی کشورهای عضو، جهتگیریهای سیاسی متفاوتی است که هر یک از دولتهای عضو این سازمان در پیش گرفتهاند. بنابراین پژوهش پیش رو، فرضیهی اصلی خود را بر این قرار داده است که دلیل اصلی ناکارآمدی سازمان پیمان امنیت جمعی در مقابله با تهدیدهای امنیتی حوزهی مسئولیتاش، نبود همبستگی و همگرایی سیاسی میان دولتهای عضو سازمان میباشد که خود را در جهتگیریهای سیاسی متفاوت آنها نمایان ساخته است.
- Abstract
- In the twenty first century's international relations, regional organizations that their sphere of activities is peace and security have vital importance. To knowledge of these organizations that being active in Central Eurasia's region, both be imperative for students that study its events and both can a good subject of writers the Dissertation. Author of this Dissertation don’t find any research about the Collective Security Treaty Organization's events and activities in the Persian language researches. To this reason, the Dissertation is tried full this researching vaccum. The Collective Security Treaty Organization (CSTO) establish on the basis of Collective Security Treaty (CST), in October 2002. Collective Security Treaty (as is known well Tashkent Treaty) signed with participation of Russia, Armenia, Uzbekistan, Tajikistan, Kazakhstan and Kyrgyzstan in 15 May 1992, and joined it Azerbaijan, Georgia and Belarus whit end of 1993. Tashkent Treaty is the defense alliance or collective defense treaty that its major purpose and mission is defense of the member states against any aggression by third state or states. In 2002 and as result different political, military and geopolitics factors in Central Eurasia's region, Collective Security Treaty turning into to the international/regional organization: Collective Security Treaty Organization. In accordance with its charter, mission and function of Collective Security Treaty Organization is "strengthen peace and security's international and regional and to ensure the collective defense of the independence, territorial integrity and sovereignty of the member states". New organization has more expanded institutions and structures and try that extended its activity's spheres in past years. As regard that Collective Security Treaty Organization is the defense alliance, theoretical framework of the Dissertation be study alliance's topic in international and security studies and seek the theories of this field for regulate alliances efficiency's criteria. We explain four major alliances efficiency's criteria in chapter two: common perception of threats, hegemonic leadership, institutionalization and political solidarity. We examine the events and functions of the Collective Security Treaty Organization on basis of these criteria in last chapter. Main question of the Dissertation is: why Collective Security Treaty Organization can't be efficient in struggle with security challenges in Central Eurasia's region? Niche answer to this question can be: main cause of inefficiency of the Collective Security Treaty Organization in struggle with security challenges in Central Eurasia's region and its responsibility sphere is lack of political integration and solidarity among its member states that be showed in different political orientations of organization's members.