عنوان پایان‌نامه
ارزیابی اثر ضد لیشمانیایی عصاره ۱۰ گیاه پرکاربرد در طب سنتی ایران روی انگل لیشمانیا ماژور در محیط آزمایشگاهی و مدل حیوانی
- رشته تحصیلی
- زیست‌شناسی-علوم‌سلولی‌مولکولی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس علوم شماره ثبت: 4762;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 53622
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۹۰
- دانشجو
- بنفشه نیک مهر
- استاد راهنما
- محمدرضا رضوی, علی فرازمند
- چکیده
- لیشمانیوز یکی از مشکلات مهم بهداشتی در جهان است که به وسیله یک انگل تک سلولی تاژک دار از خانواده کینتوپلاستید ها، به نام لیشمانیا، ایجاد می شود. این انگل به وسیله پشه های خاکی گونه فلبوتوموس انتقال می یابد. در میزبان مهره دار شکل درون سلولی انگل (آماستیگوت) و در دستگاه گوارش میزبان بی مهره (پشه خاکی) شکل آزاد و تاژک دار آن (پروماستیگوت) دیده می شود. از نظر بالینی لیشمانیوز عمدتا به دو نوع جلدی و احشایی وجود دارد. نوع جلدی شکل ساده تر بیماری با زخم های پوستی و نوع احشایی شکل انتشار یافته آن به سایر ارگان های بدن است. شکل پوستی اغلب خود به خود بهبود می یابد ولی نوع احشایی در صورت درمان نکردن با دارو، کشنده است. لیشمانیوز پوستی در بیش از 70 کشور جهان اندمیک است و طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO) بیش از 90 درصد از موارد آن در کشورهای برزیل، پرو، افغانستان، عربستان سعودی، پاکستان، سوریه و ایران اتفاق می افتد. امروزه درمان این بیماری به کمک دارو هایی مثل گلوکانتیم، پنتوستام، آمفوتریسین B، میلتفوزین و . . . انجام می شود که این دارو ها علاوه بر داشتن اثرات سمی روی اندام های دیگر بدن، موارد مقاومت به آنها نیز روز به روز در حال افزایش است. در این مطالعه اثر ضد لیشمانیایی عصاره متانولی 10 گونه گیاهی پرکاربرد در طب سنتی ایران بر لیشمانیا ماژور (سویه ایران)، روی فرم خارج سلولی انگل، پروماستیگوت، به روش MTT، و نیز روی فرم درون سلولی آن، آماستیگوت، به وسیله کشت ماکروفاژ و در نهایت روی مدل حیوانی بررسی شد. در مرحله اول (پروماستیگوت) مقدار های IC50 برای همه عصاره ها محاسبه شد و بهترین پاسخ ها در کشت ماکروفاژ آلوده و موش های زخم شده با L. major آزمایش شد. در نهایت سه عصاره گیاهی سبب کند شدن پیشرفت زخم نسبت به گروه کنترل شدند که تنها کی از آنها، افسنطین، نسبت به گروه کنترل پاسخ معنی داری نشان داد . این مطالعه نشان دهنده وجود ترکیبات ضد لیشمانیایی در گیاهان دارویی مورد استفاده در طب سنتی کشور ماست.
- Abstract
- Leishmaniasis is a major public health problem caused by species of leishmania, a unicellular kinetoplastid protozoan flagellate, which is transmitted through the bit of female phlebotomine sandfly. In the vertebrate host, Leishmania are intracellular parasites (amastigotes) of the macrophage of the skin and lymphatic organs, and in the intensine of the invertebrate host (sand fly) they are transformed into free living flagellates (promastigotes). Leishmaniasis has two The clinical manifestation range from simple cutaneous lesion (CL) to progressive disseminated visceral (VL) fatal disease. Cutaneous leishmaniasis produces skin lesions on the face, arms and legs that is often self healing. Cutaneous leishmaniasis is endemic in more than 70 countries worldwide, and 90% of cases occur in Afghanistan, Algeria, Brazil, Pakistan, Peru, Saudi Arabia, Syria and Iran. Drug treatment (Glucantime, Pentamidine, Amphotericin B, Miltefosine …) is the only way to tackle leishmaniasis, but the drugs usually are toxic and resistance of parasites to most drugs has been reported. In this study the Anti-leishmanial activity of methanolic extracts of 10 plant species that used in Iranian traditional medicine was evaluated against Leishmania major (MRHO/IR/75/ER), on promastigotes by MTT assay, on amastigotes by macrophage culture and in vivo (Balb/c mice). In the first stage (promastigote) the IC50 values were calculated and the most efficient extracts were assessed in second stage, on macrophage culture infected by L. major promastigotes. In the last stage, three best extracts were assessed on Balb/c mice leishmanial ulcers, caused by L. major, and finally one plant extract, Artemisia absinthium, show a significant effect, versus control group, on Balb/c mice ulcers. The present study confirmed that the use of medical plants in folk medicine can be a potential source of anti-leishmanial compounds.
