عنوان پایان‌نامه
سیاستهای حکام و امرای محلی قفقاز در دوره افشاریه
- رشته تحصیلی
- تاریخ-مطالعات قفقازوآسیای مرکزی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 56439;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 39737
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۷
- دانشجو
- امیر رضا زال
- چکیده
- چکیده پیش از سال 1134ه.ق/1722م و همزمان با انقراض سلسله صفویان، حدود متصرفات ایران از سمت شمال غربی تا ماوراء قفقاز می رسید. سرزمین قفقاز جزء ثروتمندترین ایالات ایران و از لحاظ اهمیت ژئوپلتیک، دروازه ارتباطی ایران با اروپا محسوب میشد. سقوط صفویان و خلاء قدرت حکومت مرکزی ایران در قفقاز، تهاجم دول متخاصم روسیه تزاری و عثمانی به قفقاز و صفحات شمالی ایران را در پی داشت و در سال 1136ق/1724م، دول مهاجم با وساطت فرانسه، سرزمینهای قفقازی ایران را میان خود تقسیم کردند. در پی امضای این معاهده اقوام مسلمان تحت سیطره روسها قرار گرفتند و ترکان عثمانی بر مسیحیان قفقاز مسلط شدند. ظهور نادر در عرصه سیاسی ایران مقارن با مرگ پتر کبیر و عقب نشینی روسها از قفقاز شد و نادر توانست با شکست دادن ترکان عثمانی، حاکمیت ایران در مناطق شمالی و سرزمینهای قفقازی ایران را احیا کند. همزمان با تلاشهای نادر برای اعاده حاکمیت ایران در قفقاز، خوانین و حکام محلی با گرایشهای مذهبی(مسلمان و مسیحی) و سیاسی متفاوتی بر ولایات قفقاز تسلط داشتند. در همین حال سیاستهای حکام و امرای محلی در مناسبات با قدرتهای منطقه ای (ایران، عثمانی و روسیه تزاری) که داعیه تسلط بر منطقه را داشتند، به صورت ارتباط برای تحصیل استقلال و خودمختاری و تفوق بر رقبای منطقه ای شکل می گرفت. کلید واژه: قفقاز،تاریخ ایران،سقوط صفویه، باب عالی،امپراتوری روسیه، پتر کبیر، نادرشاه افشار، داغستان،گرجستان، شیروان،چخورسعد(ارمنستان)
