عنوان پایان‌نامه
تحلیل کارکرهای عکس های شخصی کاربران در شبکه های اجتماعی مجازی ع خود نگاری در فضای گفت و گوی مجازی دیداری
- رشته تحصیلی
- عکاسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 57157
- تاریخ دفاع
- ۲۹ بهمن ۱۳۹۰
- دانشجو
- سارا زندوکیلی
- استاد راهنما
- مهران مهاجر
- چکیده
- عکس‌های شخصی، بخش بزرگ و حداکثری از بدنه کلی عکاسی را تشکیل می‌دهند و یکی از مهم‌ترین ابزارهای خوانش فرهنگی در هر اجتماع متمدن به شمار می‌روند. در دوران حاضر، فضاهای اجتماعی مجازی، به‌ویژه وب‌سایت‌های شبکه اجتماعی، بسترهایی را ایجاد کرده‌اند که عمل تولید، جمع‌آوری و نگه‌داری عکس‌های شخصی را به فعالیت انتشار و نمایش روزمره آن‌ها در فضایی عمومی، سیال و تعاملی بسط داده‌اند. هدف جزئی این مطالعه، مقوله‌بندی تحلیلی کارکردهای اجتماعی عکس‌های شخصی اشتراک‌گذاشته در شبکه‌های اجتماعی مجازی و هدف کلی‌تر آن، تعیین الگویی برای تحلیل ساختاری و بینامتنی عکس‌های شخصی در یک بستر رسانه‌ای اجتماعی بوده است. این پژوهش، به روش کیفیِ خودمردم‌نگاری مجازی و در میدان مطالعه‌ای متشکل از حدود 700 کاربر شبکه اجتماعی فیس‌بوک انجام شده و جمع‌آوری داده‌های آن، از طریق مشاهده آنلاین، تحلیل محتوای عکس‌های شخصی و برخی محتواهای نوشتاری و مصاحبه عمیق و نیمه-عمیق صورت گرفته است. یافته‌های پژوهش بر اساس الگوی تبیین شده برای کارکردهای اجتماعیِ عکس‌های شخصی در شبکه‌های اجتماعی مجازی، به چهار بخش کارکرد هویتی، کارکرد ارتباطی، کارکرد خاطره‌ای و کارکرد انگیزشی تقسیم شده و در هر بخش، سویه‌های بازنمایانه عکس‌ها و کنش‌های تصویری کاربران در رابطه‌ای متقابل با محتویات نوشتاری، در راستای کارکرد مورد نظر بررسی شده است. بخش انتهایی یافته‌ها به بررسی ملاحظاتی اختصاص یافته که بازنمایی‌های عمومی افراد در شبکه‌های اجتماعی، پیرامون حفظ حریم‌های خصوصی آن‌ها به وجود آورده و در این راستا موضوع تفکیک و تحدید مخاطبان مجازی، به عنوان راه حل نمایاندن امن خودهای اجتماعیِ متفاوت کاربران مطرح شده است. سپس نتیجه‌گیری کلی‌تری پیرامون تأثیر عکس‌های شخصیِ اشتراک گذاشته در اجتماعات مجازی، بر تغییر انگاره‌های ما از واقعیت تماس انسانی و عادت‌های پیشین ما در کنش‌های ارتباطی روزمره زندگی واقعی انجام شده و در پایان، بحث تأثیر جمعیِ بازنمایی‌های فردی از طریق رسانه‌های شخصی مجازی بر بازنمایی‌های هژمونیک از افراد جامعه گشوده شده است.
- Abstract
- Personal Photography, among all other photographic activities, has the biggest contribution to build the whole body of photography, and personal photographs are one of the most important people-generated artifacts, beneficial for cultural, sociological or anthropological studies in any given society. Nowadays, virtual communities such as social networking sites have provided new facilities which promote traditional practices of taking, collecting and archiving personal photographs to modern act of frequent showing and publishing them in a public, dynamic and interactive space. This study puts its immediate purpose on exploring social functions of personal photographs shared through social networking sites, and its more general and also fundamental aim on suggesting a practical model for structural and intertextual reading and analyzing personal photographs in a mediated social context. “Virtual Autoethnography” is the method used for performing this research in a field of study consists of near 700 Facebook users. Online participatory and non-participatory observation, content analysis of virtually shared personal photographs plus some written documents and also in-depth offline and online interviews are three different ways of research data collection. Based on the suggested pattern for categorizing social functions of aforesaid personal photos, research findings are divided in and explained through four categories: Identifying function, communicative function, memorial function and motivating function. Then in each defined category, the author has explored how the representational aspects of the photographs (along with the related written contents) and users’ networking activities (mainly visual activities) go with the related function. Findings section, in the form of reach descriptions, continues with a consideration about privacy issues rise from public representation of our private selves in virtual communities and explicates “audience segregation” as a
