عنوان پایان‌نامه

سیاست اعتماد سازی در قبال جهان عرب در دهه ۵۰



    دانشجو در تاریخ ۲۵ بهمن ۱۳۹۰ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "سیاست اعتماد سازی در قبال جهان عرب در دهه ۵۰" را دفاع نموده است.


    محل دفاع
    کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP2937;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51777
    تاریخ دفاع
    ۲۵ بهمن ۱۳۹۰
    استاد راهنما
    محمدفرهاد عطائی

    سیاست خارجی ایران در برابر جهان عرب دهه آخر حکومت پهلوی دوم مبتنی بر اعتماد سازی بوده است. خروج انگلستان از منطقه و چهار برابر شدن قیمت نفت زمینه¬ای را فراهم کرد تا شاه اهداف توسعه¬طلبانه¬ای را در سیاست خارجی جستجو کند. سلطه بر خلیج فارس و توسعه حوزه نفوذ خود به دریای عمان و اقیانوس هند و تبدیل شدن به قدرت اول منطقه اهداف بلندپروازانه شاه در این دهه بودند. تقویت و توسعه ارتش به عنوان ابزار اصلی پیگیری این سیاست مطرح بود. با این حال نگرانی شاه از واکنش اعراب نسبت به این اهداف موجب شد که او سیاست جلب اعتماد و حمایت اعراب را نسبت به اهداف خود در منطقه در پیش گیرد. مواضع شاه در روابط خارجی و در موضوعات و مسایل مهم منطقه به گونه¬ای بود که سعی می¬کرد جانب اعراب را نگاه دارد و یا به نحوی عمل کند که موجب نارضایتی و نگرانی اعراب نباشد. حمایت از حقوق فلسطینیان در اختلاف میان اعراب و اسرائیل تلاش شاه برای پنهان نگاه داشتن رابطه با اسرائیل و پذیرش استقلال بحرین، بهبود روابط با عربستان و همکاری امنیتی با این کشور در خلیج فارس، بویژه در عمان و یمن، از سرگیری روابط با مصر، انعقاد قرارداد1975 الجزایر با عراق و حل اختلافات دیرینه مرزی با این کشور و تلاش برای تاسیس سازمان کنفرانس اسلامی برای ترویج گفتمان اسلامی در منطقه به جای ادبیات ملی¬گرایانه و مارکسیستی رایج میان اعراب در منطقه به منظور اعتمادسازی با اعراب در این دوره صورت گرفت.
    Abstract
    Iran’s foreign policy during the last decade of Mohammad Reza Shah Pahlavi’s role toward the Arab world was based on confidence building. Britain’s withdrawal from the region and the quadrupling of oil prices paved the way for Shah to pursue his expansionist policies. Dominance over the Persian Gulf and expansion of Iran’s sphere of influence to Indian Ocean and Sea of Oman, and becoming the region’s dominant power were among the Shah’s ambitions in the decade. Meanwhile, shah’s concerns over the Arab countries’ government action created a situation in which he tried to gain the Arab government support and confidence. He strived either to accommodate his Arab neighbor to a way not to raise their concerns. In this period, various actions were taken with the aim of confidence building with the Arab countries. these included supporting the Palestinian, conceal his relation’s whit Israel , accepting Bahrain’s dependence, improving relation whit Saudi Arabia , security collaboration with other countries in the Persian gulf, establishing of relations with Egypt, conclusion of 1975 Algeria treaty with Iraq and helping to establish the OIC (Organization of Islamic Conference) with the aim of promoting Islamic discourse in the region.