عنوان پایان‌نامه
تدوین الگوی بررسی پتانسیل های توسعه منابع آب با نگرش مهندسی ارزش
- رشته تحصیلی
- مهندسی عمران - مهندسی آب
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه پردیس یک فنی شماره ثبت: 1151.;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 38759
- تاریخ دفاع
- ۰۸ مهر ۱۳۸۷
- دانشجو
- علی اصغر الیاسی
- استاد راهنما
- محمد کارآموز
- چکیده
- برنامه‌ریزی و تصمیم‌‌گیری برای طرح‌های مدیریت منابع آب و از جمله طرح‌های انتقال‌آب، باید تحت معیارهای ملی و منطقه‌ای ارزیابی شود. وجود به‌‌هم‌پیوستگی و ارتباط میان جنبه‌های فنی، اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی در طرح‌های منابع آب حکم می‌کند که با جامع‌نگری به آنها پرداخته شود. یکی از تکنیک‌هایی که می‌تواند رویکرد جامع‌نگرانه را بر تصمیم‌گیری‌ها اعمال کند، مهندسی ارزش است که با استفاده از تیم چندتخصصه و تعریف معیارهایی برای رتبه‌دهی به هر یک از گزینه‌ها، می‌تواند تمامی این جنبه‌ها را در انتخاب گزینه نهایی دخیل کند. در این مطالعه که به منظور بالا بردن شاخص ارزش طرح انتقال آب از سرشاخه‌های کارون (سولگان) به رفسنجان انجام گرفته است، ابتدا با الهام از رویکرد مهندسی ارزش الگوریتمی برای ارزیابی سناریوهای تدوین شده برای رسیدن به اهداف طرح‌های توسعه منابع آب، توسعه یافت و سپس مراحل ارزیابی، مطابق این الگو تا تعیین شاخص ارزش سناریوها صورت پذیرفت. ابتدا و پس از جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز و تدوین نمودار تحلیل کارکرد توسعه پایدار، کارکردهای منتخب طرح تعیین شدند. سپس با جمع‌بندی ایده‌های ابراز شده برای تحقق کارکردهای مرتبه بالا (H.O.F) و بهبود شاخص ارزش طرح، چهار سناریوی مختلف به منظور نیل به هدف پایداری در توسعه دشت رفسنجان تدوین شدند. در مرحله توسعه با به کارگیری مدل شیء‌گرای WEAP به عنوان یک شبیه‌ساز تخصیص منابع آب، نتیجه اعمال سیاست‌های هر یک از سناریوها بر کل سیستم شبیه‌سازی شد. سپس با توجه به نتایج خروجی نرم‌افزار، تابع مطلوبیت هر یک از معیارها و استفاده از دیگر منابع در دسترس، عملکرد سناریوها از نظر معیارهای اقتصادی، اجتماعی، محیط‌زیستی و فنی مورد بررسی و نمره‌دهی قرار گرفت. برای تعیین اثر وزن معیارها بر نتایج ارزیابی، روی وزن معیارها تحلیل حساسیت صورت گرفت و در نهایت از میان سناریوهای پیشنهادی سناریویی که بیانگر محدود شدن برداشت آب از آبخوان در کنار استفاده از آبیاری قطره‌ای برای آبیاری باغ‌های پسته می‌باشد، به عنوان سناریوی برتر بالاترین شاخص ارزش را به خود اختصاص داد.
- Abstract
- National and local criteria should be considered in planning and decision making for water resources development plans such as water transfer projects. Existence of relation among technical, socio-economic and environmental aspects water resources plans imposes integrated approach in decision making process. Value engineering is one of the best techniques that can apply integrated approach using a multidisciplinary team and defining some criteria for ranking the identified scenarios. The main goal of this study is improving in the Value Index of a transferring water plan form Solegan to Rafsanjan plain (the base case plan). Then the evaluation algorithm and its steps were followed up to define the Value Index of each scenario and selection of the best scenario. At first, the requiring information was gathered and the evaluation criteria were defined and weighted. The Analytical Hierarchy Process (A.H.P.) approach was applied for weighting the criteria and the Expert Choice software was used for this goal. Then the FAST diagram of the plan was developed and its important functions were picked up. In the creativity phase, at first for improving of the Value Index several ideas generated. Then impossible ideas omitted and the others take place in specific groups. At the next step, four scenarios were developed attaining the sustainable development of the Rafsanjan plain. At the development phase, WEAP model was used as a water resources allocation simulation model to evaluate the result of the application of each scenario on the Karoon and Daranjir basins components. The model results utilize the utility function of each criterion to rank the scenarios' performance at that criterion point of view. Sensitivity analysis was done on the weights of criteria to assess their impacts on the results of these scenarios. Finally, the scenario with the highest Value Index (named MLF) which recommend using drip irrigation for the pistachio arbor at the present area, in addition to limited withdrawal of the aquifer up to its safe discharge, proposed as the way to achieve the sustainable development of the Rafsanjan plain.
