عنوان پایان‌نامه
بررسی اثرات بتاگلوکان بر حساسیت پرتوی رده سلولیHep-G۲
- رشته تحصیلی
- بیوفیزیک
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک شماره ثبت: 11144ب;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 58064
- تاریخ دفاع
- ۳۰ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- لاله السادات قوامی
- استاد راهنما
- بهرام گلیائی
- چکیده
- مقدمه: آسیب¬های ناشی از پرتو بر سلول¬های سالم همیشه مشکلاتی را در پرتودرمانی بیماران سرطانی ایجاد می¬کند. در این¬جا اثرات بتاگلوکان مشتق از جو بر ایجاد محافظت پرتویی در سلول¬هایی با منشا هپاتومای انسانی (HepG2) مورد بررسی قرار گرفته است. روش¬ها: سمیت بتاگلوکان بر سلول¬های HepG2 توسط متد رنگ سنجی MTT assay انجام گرفت. Colonigenic assay حساسیت سلول¬ها به بتاگلوکان، پرتو (2-8 گری) و ترکیب هر دو را مورد سنجش قرار داد. شکست¬های رشته DNA نیز توسط تکنیک کامت بررسی شد. نتایج: تیمار بتاگلوکان در غلظت¬های µg/ml500-1 برای 24، 48و 72 ساعت نه تنها سمیتی را بر سلول¬ها نشان نداد بلکه قابلیت زیستن سلول¬ها را نسبت به کنترل در تمامی غلظت¬ها افزایش داد. تیمار سلول¬ها با µg/ml 1 از بتاگلوکان به مدت 72 ساعت مقاومت سلول¬ها را در برابر پرتو افزایش داده است. علاوه بر این شکست DNA ناشی از پرتو را در این سلول¬ها کاهش داده است. بحث: بر اساس نتایج بدست آمده بتاگلوکان استخراج شده از جو بعنوان یک عامل محافظت کننده پرتویی شناخته شده و اثراتش می¬تواند ناشی از ترمیم آسیب¬های DNA و افزایش کسر بقای سلول¬های پرتودیده باشد.
- Abstract
- Background: Damages induced by radiation on normal healthy tissues have always made obstacles for cancer radiotherapy. Here we studied whether barley ?-glucan could enhance radio-protection in the human derived hepatoma line HepG2. Methods: The cytotoxicity of ?-glucan on HepG2 cells was determined by 3-[4, 5-dimethylthiazol-2-yl]-2, 5-diphenyltetrazolium bromide MTT assay. Colonigenic assay was used to study the sensitivity of cells to ?-glucan, radiation (200-800 cGy) and combination of both treatments. DNA strand breaks were then assessed by comet assay. Result: Treatment with ?-glucan at concentrations of 1-500 µg/µl for 24, 48 and 72 hours did not show any cytotoxicity. Instead, a slight increase in cell viability was observed at all concentrations and treatment times studied. Pre-treatment of cells with 1µ/ml ?-glucan for 72 hours protected the cells-against radiation. Furthermore, pre-treatment of HepG2 cells with ?-glucan significantly reduced radiation induced apoptosis and DNA breaks as well. Conclusions: Based on the results presented here, barley ?-glucan can be considered as a radio-protective agent and its effects might be due to inhibition or repair of DNA damages and enhancing the surviving fraction of irradiated cells.
