عنوان پایان‌نامه
ارتباط راستای اندام تحتانی با آسیب غیر برخوردی لیگمان صلیبی قدامی در ورزشکاران
- دانشجو
- داریوش امرایی
- استاد راهنما
- محمدحسین علیزاده
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی شماره ثبت: 825;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50440
- تاریخ دفاع
- ۱۲ مهر ۱۳۹۰
- چکیده
- مقدمه: بیشتر پژوهش‌های انجام شده در زمینه بررسی رابطه میان راستای اندام تحتانی و آسیب لیگامان صلیبی قدامی، یک یا دو متغیر آناتومیکی مؤثرتر را به طور مستقل از هم، مورد مطالعه قرار داده‌اند و خلاء تحقیقاتی که راستای اندام تحتانی را در ارتباط با چند متغیر با هم مورد بررسی قرار داده باشند همچنان وجود دارد. آسیب این لیگامان حاصل فعالیت‌های ورزشی با حرکات چرخشی زانو مثل فوتبال، بسکتبال، هاکی، هندبال و اسکی است که می تواند شرایط غیرطبیعی دیگری مثل بی ثباتی زانو، صدمه به مینیسک ها و استئوآرتریت را به دنبال داشته باشد. از اینرو بررسی علل وقوع و نحوه پیشگیری از این آسیب بسیار مهم بوده و حجم قابل توجهی از تلاش های متخصصین و محققان را به خود اختصاص می دهد. به نظر می رسد انجام تحقیقات بیشتر درباره تأثیر برهم خوردن راستا بر آسیب-های ورزشی به پاسخ های ارزشمندی منتهی شود. پژوهش حاضر نیز به بررسی رابطه راستای اندام تحتانی با آسیب غیربرخوردی لیگامان صلیبی قدامی می‌پردازد. روش شناسی تحقیق : تعداد نمونه های آماری درتحقیق حاضر شامل 106 مرد ورزشکار در دو گروه (53 نفر آسیب دیده و 53 نفر سالم ) انتخاب شدند. ابتدا راستای اندام تحتانی این افراد به وسیله گونیامتر اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین متغیرهای راستای اندام تحتانی در دو گروه آسیب دیده و سالم از آزمون t مستقل و آزمون "یو من ویتنی" استفاده شد. برای بررسی رابطه بین متغیرهای راستای اندام تحتانی با آسیب لیگامان صلیبی قدامی از آزمون مجذور کا استفاده شد و برای بررسی رابطه پیش بین متغیرهای راستای اندام تحتانی با آسیب لیگامان صلیبی قدامی از آزمون رگرسیون لجستیک استفاده شد. یافته ها : نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین متغیرهای پیچش درشت نی، چرخش داخلی ران، دورسی فلکشن مچ پا، افت ناوی و آنتی ورژن ران در دو گروه آسیب دیده و سالم تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). همچنین بین متغیرهای پیچش درشت نی، زاویه Q، چرخش خارجی ران و دورسی فلکشن مچ پا با آسیب لیگامان صلیبی قدامی رابطه معنی دار وجود دارد (05/0>P). نتیجه دیگری که از تحقیق حاضر گرفته شد این بود که بین متغیرهای آنتی ورژن ران، چرخش داخلی ران و دورسی فلکشن مچ پا با آسیب لیگامان صلیبی قدامی رابطه پیش بین معنی داری مشاهده شد (05/0>P). بحث و نتیجه گیری : با استناد به نتایج تحقیق حاضر مبنی بر احتمال آسیب پذیری لیگامان صلیبی قدامی ورزشکاران و ارتباط آن با ناهنجاری های راستای اندام تحتانی بویژه دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ پا، زاویه آنتی ورژن ران و دامنه حرکتی چرخش داخلی ران، به عنوان متغیرهای پیش بین در بروز آسیب لیگامان صلیبی قدامی، و همچنین با ارائه برنامه های پیشگیرانه واصلاحی برای جلوگیری از افزایش پیچش درشت نی، افزایش زاویه Q، افزایش چرخش خارجی ران و کاهش دورسی فلکشن مچ پا به عنوان عوامل خطرساز در بروز آسیب لیگامان صلیبی قدامی، با غربالگری های اختصاصی ورزشکاران از سوی مربیان و متخصصان علوم ورزشی و نیز مراقبت و شناسایی ورزشکاران مستعد آسیب لیگامان صلیبی قدامی، ضروری بنظر می رسد. از اینرو طراحی و اجرای برنامه های حرکتی اصلاحی از سوی مربیان می تواند بعنوان بخشی از برنامه های تمرینی معمول ورزشکاران بوده و اهمیت استراتژی های پیشگیرانه در بروز آسیب های ورزشی را تاکید نماید.
- Abstract
- Introduction: many researches performed in the field of studying relationship between lower extremity alignment and ACL injury have been yet analyzed one or two more effective anatomic variables separately, as the gap of research studying lower extremity alignment in relationship with several variables together yet remains. ACL injury is resulted from sport activities with rotational movements of knee such as football, basketball, hacky, and ski causing other abnormal conditions such as knee instability, menisci and osteoarthritis injury. Therefore, it is very important to study reasons and method of prevention of such injury, allocated many considerable efforts of specialists and researchers. It seems that any further research on effect of failure in alignment on sport injuries causes valuable responses. Current research studies relation of lower extremity malalignment with non-contact ACL injury. Methodology: Statistical samples of this research include 106 male athletes divided into two groups (53 injured and healthy). First, their lower extremity alignment was measured by goniometer. Independent t-test and Man Vitni U test were used for comparison of average variables of lower extremity alignment in Both groups, x2 test was also used for studying relation of variables of lower extremity alignment and ACL injury, and logistic regression test for analysis of prediction relationship of variables of lower extremity alignment with ACL injury. Findings: Results of this research showed that there is a significant difference between variables of Tibial Torsion, Hip Internal Rotation, Ankle Dorsi Flexion, Navicular Drop and Hip Anteversion in Both groups (P<0.05). In addition, there is a significant relationship between Tibial Torsion, Q Angle, Hip External Rotation and Ankle Dorsi Flexion with ACL injury (P<0.05). Another result obtained from this research was that there was observed a significant prediction relationship between variables of Hip Anteversion, Hip Internal Rotation and Ankle Dorsi Flexion with ACL injury (P<0.05). Discussion and Conclusion: By virtue of results of current research concerning susceptibility of ACL injury of athletes and its relation with lower extremity alignment injuries especially range of motion in Ankle Dorsi Flexion, Hip Anteversion and Hip Internal Rotation as the prediction variables in lower extremity alignment injury, and also by offering preventive and amending programs to prevent increasing Tibial Torsion, increasing Q Angle, increasing Hip External Rotation and reducing Ankle Dorsi Flexion as risk factors of ACL injury, it seems necessary to screen athletes by coaches and specialists of sport sciences, to take care and detect athletes susceptible to ACL injury. Accordingly, design and execution of amending motion programs by coaches may be a part of common exercising programs of athletes and focus on importance of preventive strategies of sport injuries.
