عنوان پایان‌نامه
ظرفیت ها و محدودیت های قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران جهت تحقق الگوی حکمرانی خوب
- رشته تحصیلی
- مطالعات منطقه ای - مطالعات ایران
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده حقوق و علوم سیاسی شماره ثبت: LP3165;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 55535
- تاریخ دفاع
- ۰۶ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- فاروق مقصودی
- استاد راهنما
- صادق زیباکلام مفرد
- چکیده
- نهادها و ساختارهای اجتماعی فعالیت و کنش¬گری عاملان و زیرنهادهای¬شان را شکل داده، هدایت و محدود می¬کنند. قانون اساسی نیز به عنوان بالاترین و مهم‌ترین ساختار رسمی – قانونی جمهوری اسلامی ایران، خارج از این قاعده نیست. از سوی دیگر کارگزاران نظام از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی، استراتژی¬ها و راهبردهای توسعه¬ای مختلفی را برای نیل به توسعه اتخاذ کرده¬اند. جدیدترین این استراتژی¬ها، الگوی حکمرانی خوب است که ابعاد مختلف آن در قالب برنامه¬ی چهارم توسعه¬ی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و نیز طرح توسعه¬ی تهران – طرح جامع مصوب 1385- نمود عینی داشته است. لذا پژوهش حاظر به تحلیل چرایی عدم موفقیت مطلوب این الگو در ایران از رهگذر مقایسه¬ با قانون اساسی جمهوری اسلامی می¬پردازد.
- Abstract
- Social institutions and structures form, conduct and limit the acts and activities of agents and their sub-institutions. Islamic Republic of Iran’s Constitution, as the major and the most important institution of the country, does not rule out and acts the same. In the other hand, since the great Islamic revolution, agents and actors of the Iran’s political system, pursue several development strategies, to reach developing goals. The latest of all is the Good Governance pattern, which implemented through the fourth Program of Economic, Social and Cultural Development, and Tehran Development Plan – Comprehensive Plan approved 1385. Current research is about to analyses the failure causes of this pattern, by a comparative review on Islamic Republic of Iran’s Constitution.
