عنوان پایان‌نامه
شروط ارکان احکام و آداب اعتکاف از نظر فقه مذاهب اسلامی
- رشته تحصیلی
- فقه شافعی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 1982ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51582
- تاریخ دفاع
- ۱۷ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- علی اسدی
- استاد راهنما
- جلال جلالی زاده
- چکیده
- اعتکاف در لغت به معنی التزام شخص به انجام کاری است خواه آن کار ممدوح باشد یا مذموم و در اصطلاح شرع عبارت است از ماندن در مسجد به شیوه‌ای خاص همراه با نیت. اعتکاف در دیگر ادیان الهی نیز وجود داشته و با تغییراتی در اسلام استمرار یافته است. با توجه به روایات موثّق، پیامبر(ص) تا هنگام رحلت، بر این عبادت مداومت داشته، اصحاب و همسران آن حضرت نیز به تأسی ازآن اسوه‌ی حسنه همواره به این عبادت پرداخته‌اند. اعتکاف اصولاً از مستحبات است اما در پاره‌ای از موارد استثنایی، شکل وجوب به خود می‌گیرد، با وجود آن که در مباحث مربوط به احکام و شرایط و ارکان اعتکاف میان فقها اختلاف آراء و اقوالی وجود دارد با این حال در برخی از آن موارد، رأی راجح به شرح زیر‌می‌باشد: اعتکاف جز در مسجد صحیح نیست و از این جهت فرقی میان زن و مرد وجود ندارد، اما صحّت اعتکاف زن منوط به اذن شوهرش می‌باشد و فرقی میان مساجد سه‌گانه و غیرآن وجود ندارد، همچنین مسجد جامع با دیگر مساجد یکسان است و در هر جایی که لفظ مسجد برای آن به کار رود، انجام اعتکاف صحیح است. روزه شرط صحت اعتکاف نیست و از این جهت اعتکاف منذور با مستحب یکسان است و از حیث زمان، اعتکاف در رمضان بهتر از سایر ماهها و پرداختن به آن در دهه‌ی آخر رمضان، برتر از دیگر ایام و لیالی است.کسی که می‌خواهد در کمترین زمان، اعتکاف نماید لازم است که یک روز معتکف شود زیرا با این عمل از مخالفت با ابو‌حنیفه و موافقین او خارج می‌گردد. وقت دخول به مسجد برای پرداختن به اعتکاف، اول شب است. اگرمعتکف به خاطر توجیهی مباح مانند نیازی انسانی یا ادای نماز جمعه از محل اعتکاف خارج شد و در این مدت زمانی که بیرون است، بدون قصد و هماهنگی قبلی به عیادت مریض یا خواندن نماز جنازه که به طور غیر‌مترقّبه با آن مواجه شده است مبادرت ورزید، اعتکاف وی باطل نمی‌شود.
- Abstract
- Literally, Religious Seclusion (RS) means the requirement of a person to do something whether it is praised or forbidden. In religious terms, it involves staying in a mosque in a special way along with intention. RS has also existed among other divine religions and it has continued in Islam with some changes. According to noble narrations, our Holy Prophet (peace be upon him), a noble example, persevered this pray till death and his companions and wives have also followed him. In principle, RS is considered among the desirable. But in some exceptional cases it becomes mandatory. Despite discrepancy of opinions among jurists concerning regulations, conditions, and principles of RS, the preferred opinion will be as follows: RS must be done only in mosque. In doing this, men and women are the same. But women’s RS is only valid with their husbands’ permission. There is no difference among trinity mosques. In so doing, congregational mosques are also the same as other ordinary mosques. Anywhere literally labeled a mosque could be a proper place to do it. Being fast would not be a prerequisite for a valid RS. Accordingly, there is no difference between avowed and desirable RS. In terms of time, Ramadan is the best time, especially the last ten nights, to perform RS. The least possible RS period would be one day. If done, he would have acted according to Abu Hanifa and his followers’ principles. In doing RS, the best time to enter a mosque is early evening. If the person is out of mosque for a permissible justification such as human needs or saying Friday prayers, his RS will not be nullified in case of unexpected and unintentional visiting a sick person or performing a corpse prayer. This study includes an introduction, four chapters, and a conclusion. Chapter One deals with literal meanings and expressive concepts of RS, assigned order of doing RS, and its relations with similar concepts. In Chapter Two, conditions and principles of RS have been express
