عنوان پایان‌نامه
اثرات ساکاریک ترپنین به عنوان جایگزین پریبیوتیکها بر عملکردجوجههای گوشتی
- رشته تحصیلی
- علوم دامی - غذا و تغذیه دام
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی شماره ثبت: 4551;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50221
- تاریخ دفاع
- ۰۴ مهر ۱۳۹۰
- دانشجو
- خالد حاتمی
- استاد راهنما
- مجتبی زاغری
- چکیده
- این آزمایش برای بررسی اثر افزودن ساکاریک¬ترپنین به عنوان جایگزین آنتی¬بیوتیک بر عملکرد، سلامتی دستگاه گوارش و ایمنی جوجه¬های گوشتی صورت گرفت. برای انجام این آزمایش تعداد 128 قطعه جوجه یک روزه نر با میانگین وزن 1±46 گرم انتخاب و در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار (کنترل، 3/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک¬ترپنین، 5/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک‌ترپنین، 5/0 گرم در کیلوگرم پربیوتیک تکنوموس) 8 تکرار و 4 پرنده در هر تکرار تقسیم شدند. در طول آزمایش، افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی جوجه¬ها در سنین 21، 35 و 42 در هر قفس مورد اندازه¬گیری قرار گرفت. میزان تری¬گلیسرید، کلسترول، HDL، VLDL، LDL، شمارش تفریقی سلول¬های خونی، میزان هماتوکریت و غلظت هموگلوبین و نیز درصد نوتروفیل، لنفوسیت، منوسیت و ائوزنوفیل در 42 روزگی اندازه¬گیری شد. تیتر آنتی‌بادی علیه SRBC و ایمنی سلولی علیه PHA-P مورد اندازه¬گیری قرار گرفت. جوجه¬ها در سن 42 روزگی کشتار و وزن نسبی قطعات لاشه اندازه¬گیری و از سکوم آن‌ها برای شمارش میکروبی نمونه برداری صورت گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که بین تیمارهای مختلف از لحاظ افزایش وزن، میزان خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی¬داری وجود دارد (01/0>P). تیمار حاوی 5/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک‌ترپنین پایین‌ترین وزن را در سنین مختلف نشان داد. pH پیش معده، سنگدان و ایلئوم در سن 42 روزگی تفاوت معنی¬داری نشان داد (05/0>P). با توجه به نتایج بدست آمده برای تفکیک لاشه بجز درصد وزن سینه، درصد سایر اجزای لاشه تفاوت معنی¬داری با یکدیگر در بین تیمارها نشان ندادند. نتایج شمارش سلول¬های خونی نشان داد که بین تیمارها بجز در تعداد گلبول¬های سفید تفاوت معنی¬داری وجود ندارد، هرچند از لحاظ میزان پلاکت بین تیمارها تفاوت عددی مشاهده شد. تیمارها تفاوتی از نظر تری‌گلیسرید، HDL، LDL، VLDL و نسبت LDL به HDL نشان ندادند ولی از نظر میزان کلسترول تام پلاسما بین تیمارها تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید (05/0>P). افزودن ساکاریک‌ترپنین تأثیر معنی¬داری بر جمعیت لاکتوباسیل، کلی‌فرم و اشریشیا کلی پرندگان نداشت. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن سطوح بالای ساکاریک‌ترپنین باعث کاهش مصرف خوراک و در نتیجه باعث افت عملکرد جوجه¬های گوشتی می¬گردد. سطح 3/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک‌ترپنین از نظر عددی افزایش وزن بیشتر و ضریب تبدیل پایین‌تری داشت که نتیجه می‌گیریم از نظر اقتصادی ممکن است افزودن ساکاریک¬ترپنین در مقادیر کمتر از این سطح باعث اختلاف معنی‌دار در افزایش وزن و ضریب تبدیل نسبت به تیمار کنترل شود. اگر بر مبنای عددی بخواهیم نتیجه‌ای بگیریم خواهیم دید که سطح 3/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک¬ترپنین از نظر اقتصادی به صرفه است اما هزینه چنین ماده‌ای باید در جیره لحاظ شود. ساکاریک همچنین pH قسمت‌های ابتدایی روده را کاهش داد که می‌تواند عاملی برای رشد پاتوژن‌های داخلی باشد. اگر هدف تولید گوشت با کیفیت باشد شاید حضور چنین ماده‌ای در جیره باعث کاهش کلسترول گوشت طیور شود. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن ساکاریک‌ترپنین باعث افزایش معنی¬دار طول پرز و عمق کریپت گردیده است (01/0>P). در بررسی نتایج مورفولوژی روده نتیجه می‌گیریم این ماده دو اثر متضاد بر آن دارد؛ از یک طرف باعث افزایش ارتفاع پرزهای روده شده است که می‌تواند باعث افزایش سطح جذب مواد مغذی و بهبود عملکرد رشد شود و از طرف دیگر عمق کریپت را افزایش داده است که افزایش آن نشانه‌ی صرف انرژی در این راستا و افزایش انرژی نگهداری و در نتیجه کاهش رشد است. احتمال دارد ضریب تبدیل بهتر (از نظر عددی) تیمارهای حاوی ساکاریک‌ترپنین به علت افزایش سطح جذب ناشی از افزایش ارتفاع پرز و یا به دلیل خوراک مصرفی کمتر آن‌ها باشد. نتایج بدست آمده نشان داد که افزودن 5/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک¬ترپنین باعث افت معنی¬دار تیتر علیه SRBC در سن 28 روزگی شد ولی تأثیری بر ایمنی علیه PHA-P و SRBC در سنین 36 و 42 روزگی نداشت. بنابراین با توجه به آزمایش انجام شده سطح کمتر از 3/0 گرم در کیلوگرم ساکاریک‌ترپنین به عنوان یک ماده افزودنی در تغذیه طیور پیشنهاد می‌شود. این آزمایش در سیستم قفس انجام شد و تماس با آلودگی کمتر بود، باید دید در مکان‌های آلوده و شرایط درگیری با آن، چنین افزودنی‌هایی چه پاسخی خواهند داشت. همچنین می‌توان تحقیقی در مورد اثر این ماده بروی کاهش کلسترول زرده، اندازه و جوجه‌درآوری تخم‌مرغ‌های بارور در مرغان مادر انجام داد. شاید چنین ماده‌ای بتواند استرس تغذیه‌ای پولت‌ها را با کاهش نرخ عبور خوراک یا مکانیسم‌های دیگر کمتر کند.
- Abstract
- An experiment was conducted with 128, 1-d-old, male broilers to investigate the effects of Saccharicterpenin® (composed of triterpenoid saponin and saccharide from the plant Camellia L. [CL]) and TechnoMos® (rich in Mannan-oligosaccharides and ?-1,3-Glucanes) on growth performance, gut health, blood parameters, cecal microflora and immune response of broiler chicks. Experiment was done as a completely randomized design with 4 treatments (control, 0.3 and 0.5 g/kg CL and 0.5 g/kg Manan-oligosaccharide), 8 replicates and 4 chicks in each battery cage. Two basal diets were formulated for starter (1 to 21) and grower (22 to 42) periods and levels of CL and MOS were added to basal diet. Body weight gain and feed intake were measured at 21, 35 and 42 d of age, also feed conversion ratio was calculated from by data for each period. Plasma triglyceride, cholesterol, LDL, VLDL and HDL concentrations were measured at 42 d of age. RBC, WBC, heamatocrit, heamaglobin, platelets concentration and differential counting of monocytes, lymphocytes, eosinophils and neutrophils percent were done at 42 days of age. pH of gastrointestinal sections were measured at 42 d of age. Effects of diet on villi length and crypt depth were measured at 42 days of age. Immune response to PHA-P was measured at 35 and to SRBC at 28 and 42 d of age. Supplementation of diets with 0.5 g/kg CL decreased body weight gain, feed intake and feed conversion ratio significantly throughout the experiment (P<0.01). Proventriculos, gizzard and ileum pH differed among the treatment but duodenum and jejunum pH were not affected (P<0.05). Supplementation of diets by saccharicterpenin and MOS affected W.B.C count, and also cholesterol level of plasma but had no effect on plasma levels of triglyceride, LDL, HDL (P<0.03). Cecal microbial population did not differ among treatments. Supplementation of diets with CL and MOS significantly increased villi length and crypt depth (P<0.0001). CL had no effect on immune response against PHA-P at 36 d of age, however an increase was observed with addition of CL and MOS, also CL and MOS decreased antibody titer against SRBC at 28 d of age (P<0.01).
