عنوان پایان‌نامه
شرح - ترجمه و توضیح کتاب : اسرار التقدیم و التاخیر فی لغه القرآن الکریم - تالیف :محمد السید شیخون
- رشته تحصیلی
- زبان و ادبیات عرب
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 51118;کتابخانه دانشکده ادبیات و علوم انسانی شماره ثبت: 6445
- تاریخ دفاع
- ۳۰ شهریور ۱۳۹۰
- دانشجو
- وحید کریمی راد
- استاد راهنما
- امیرمحمود کاشفی
- چکیده
- قرآن کریم دارای جنبه های مختلف إعجاز می باشد ، بخشی از اعجاز قرآن برخاسته از علوم بلاغت و ساختار زیبای آن می باشد چرا که هر چقدر لفظ دقیق تر باشد معنای آن بهتر فهمیده می شود ، فن بلاغت از جمله فنونی است که تحقیق و پژوهش در مورد آن و شناخت اصول و قواعد آن از بهترین راه های شناخت اعجاز قرآن و آگاهی یافتن از أسرار و دقایق آن می باشد . تقدیم و تأخیر یکی از مباحث علوم قرآنی است که از جنبه های مختلف روی آیات بحث می کند،این مباحث به سه بخش عمده تقسیم می شوند،بخش اول مربوط به کلماتی می شود که در یک آیه مقدم و در آیه ای دیگر مؤخر شده اند،بخش دوم به کلماتی مربوط می شود که در ظاهر مقدم شده ولی در نیت ،مؤخر می باشند،بخش سوم هم به بررسی علت های تقدیم و تأخیر در قرآن کریم می پردازد. در مورد جایگاه این علم نیز باید گفت که تقدیم و تاخیر از جمله مباحث مهمی است که در کتب علوم قرآنی و تفاسیر مطرح شده و از گذشته تا کنون مورد توجه پژوهشگران بلاغی بوده و ذهن بسیاری از بزرگان و دانشمندان زبان عربی را به خود مشغول کرده و در محافل ادبی قدیم و معاصر همواره میدانی برای تاخت و تاز موافقان و مخالفان آن بوده و در این باره آراء و نظریات متفاوتی ارائه نموده اند . دانستن این علم برای مفسّر أمری لازم و ضروری می باشد چرا که ممکن است برای فهم آیه ای دچار مشکل شود ولی وقتی بفهمد که در آیه تقدیم و تأخیر صورت گرفته است ،مشکل برایش حل خواهد شد. سابقه تقدیم و تاخیر به عنوان موضوع اصلی در تحلیل مسایل قرآنی به اواخر قرن سوم هجری برمی گردد،از جمله افراد برجسته ای که در این زمینه دارای نظریات و تألیفاتی می باشند می توان شیخ عبدالقاهر جرجانی ، خطیب قزوینی ،سکاکی و تفتازانی جلال الدین سیوطی و... را نام برد . کتاب «أسرار التقدیم و التأخیر فی لغه القرآن الکریم» نوشته دکتر محمود السید شیخون از جمله آثاری است که به بررسی این موضوع در اسلوب زبان عربی ، به ویژه در قرآن کریم پرداخته و از تلاقی آراء و افکار بسیاری از دانشمندان بزرگ در این زمینه پرده برداشته است . واژگان کلیدی:قرآن کریم ،فصاحت، بلاغت ،تقدیم ،تأخیر
- Abstract
- Quran has many miracles in different aspects. Part of this miracle is due to eloquence and figures of speech. The more any text eloquent, the more its meaning will be understood. Eloquence is among the techniques much researched in terms of Quranic verses, a mastery of rules governing the eloquence leads to better understanding of the miracles in Quran in terms of figures of speech and thought and different layers of meaning. Precedence and antecedence are among the most dominant discussions of Quranic verses, exploring the verses from different perspectives. These discussions fall into three categories: the first category relates to words and phrases that occur first, that is, proceed in some verses, but not so in others. The second category relates to the words or phrases apparently proceed, but innately they are antecedent. The third category examines the causes of antecedence and precedence in Holy Quran. On the importance of the philology, it should be said that it has been the subject of much debate in Quranic lore and have been subject to different interpretations, and it has been in the focus of attention by literary minds in Arabic language, having high place in literary circles, with different ideas for or against it. For any interpreter and exegetist, it is necessary to have knowledge of the issue, to avoid problems in understanding of the verses. The history of the precedence and antecedence goes back to 3rd century AH, with dominant figures such as Sheikh Abdolghaher Jorjani, Khatib Qazvini, Sekkaki, and Taftazani Jalalodin Suyuti and many more. Asrarol Taghadom va Altaakhor fi Loghate El Quran Elkarim, by Doctor Mahmood Alseyyed Sheikhun, is among the books examining the precedence and antecedence in Arabic language, especially in Quranic syntax. It reveals much controversy as to the nature of the issue in the ideas of experts in the field. Key Words: Holy Quran, eloquence, figures of speech, precedence, antecedence
