عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر پاکوتاه کنندگی ژنو تیپ های گردوی خوشه ای بر رشد ارقام و ژنوتیپ های برتر گردوی ایرانی)
- رشته تحصیلی
- مهندسی تولیدات گیاهی - تولید محصولات باغبانی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50406;کتابخانه پردیس ابوریحان شماره ثبت: 535
- تاریخ دفاع
- ۲۳ شهریور ۱۳۹۰
- دانشجو
- محمد جواد محمودی میمند
- استاد راهنما
- کورش وحدتی
- چکیده
- گردوی ایرانی یکی از محصولات مهم خشکباری و متعلق به خانواده ژوگلانداسه است. اندازه¬ی بزرگ درختان گردو مشکلات مدیریتی فراوان از جمله تراکم پایین کاشت، بازگشت حداقل سرمایه در درازمدت و مشکلاتی در برداشت را برای باغداران بهمراه دارد. برخی از درختان گردو (Juglans regia L.) که از ایران منشاء یافته¬اند دارای حالت زودباردهی با عادت خوشه¬ای هستند و برای احداث باغات متراکم مناسب می¬باشند. در این پژوهش پایه¬های بذری از درختان مورد اشاره تهیه شدند و بر اساس قدرت رشدی به سه گروه بسیار پاکوتاه، پاکوتاه متوسط و نیمه پاکوتاه (پاکوتاه پر رشد) تقسیم بندی شدند. ارقام ’Z67‘و‘جمال’ بعنوان پیوندک بر روی این پایه¬ها پیوند زده شدند. برای مقایسه¬ی تاثیر این پایه¬ها در تغییر صفات رشدی پیوندک، پایه¬های بذری استاندارد بعنوان شاهد مورد استفاده قرار گرفتند. مطابق با نتایج بدست آمده، پایه-های گردوی خوشه¬ای نسبت به پایه¬های استاندارد میانگین رشد شاخساره¬ی پیوندک را به میزان 29/9% کاهش دادند. پایه¬های ژنوتیپ گردوی خوشه¬ای نسبت به پایه¬های استاندارد به میزان 1/10% تعداد گره بیشتری در پیوندک القاء نمودند و فواصل میانگره را به میزان 14/19% نسبت به پایه¬های بذری یا استاندارد کاهش دادند. این ژنوتیپ¬ها تشکیل شاخه¬های جانبی را به میزان 08/35% نسبت به پایه¬های استاندارد افزایش دادند. همچنین در القاء زودباردهی و تشکیل گل و میوه پایه های خوشه¬ای، این صفت را به میزان 62/13% نسبت به پایه های استاندارد افزایش دادند. بیشترین درصد گیرایی پیوند امگا در این آزمایش 62/90% و بالاترین درصد زنده¬مانی پس از سه ماه 85% با استفاده از پایه¬های استاندارد به ثبت رسید. در آزمایش دوم کارایی دو روش پیوند جوانه شامل وصله¬ای و قاشی در سه زمان (شهریور، اسفند و فروردین) مورد مطالعه قرار گرفت. در این آزمایش نیز همان سطوح از پایه¬های گردوی خوشه¬ای با پایه¬های استاندارد مورد مقایسه قرار گرفتند. این آزمایش در یک مکان جغرافیایی متفاوت انجام شد و نتایج کاهش ارتفاع نهال¬های پیوندی توسط ژنوتیپ گردوی خوشه¬ای به میزان 27/16%، القاء تعداد گره بیشتر در پیوندک به میزان 11% توسط این ژنوتیپ¬ها و کاهش فواصل میانگره به میزان 2/44% توسط همین پایه را نشان داد. بیشترین درصد گیرایی در این آزمایش برای پیوند وصله ای، 75/68% در اواخر فروردین ماه و بر روی پایه¬های نیمه پاکوتاه، و حداکثر موفقیت برای پیوند قاشی نیز 55% در شهریور¬ماه و بر روی همان سطح از پایه¬های بدست آمد. بنابراین پایه¬های گردوی خوشه¬ای با محدود نمودن ارتفاع نهال¬های پیوندی و فواصل میانگره¬ای همچنین افزایش تعداد گره شاخساره¬ی رشد یافته از پیوندک و تعداد شاخه¬ی جانبی و گل و میوه می¬توانند به عنوان پایه¬های پاکوتاه و نیمه پاکوتاه برای گردو مورد استفاده قرار گیرند. کلمات کلیدی: گردوی ایرانی، اصلاح پایه¬ها، پاکوتاهی ، باغات متراکم و پیوند امگا
- Abstract
- Persian walnut is an important nut crops belongs to Juglandaceae family. Great size of the trees brings many managemental challenges to the walnut growers including low planting density, lower investment returns and difficult harvesting. Some walnut trees (Juglans regia L.) originating from Iran display an early flowering and cluster bearing phenotype suitable for high intensity planting system. In this research, seedling rootstocks obtained from above mentioned trees were grouped to three levels of very low vigorous, low vigorous and semi vigorous depending on their growth vigor and grafted with two walnut cultivars 'Jamal’ and ‘Z67’ .Standard seedling rootstocks were used as control to compare the effects of these rootstocks on scion vigor characteristics. According to the result, cluster bearing walnut rootstocks decreased height of grafted plant (9.29%), increased node number of grafted plants (10.1%). decreased length of internodes intervals in grafted plant (19.14%) and increased formation of lateral shoot (35.08%) compared to the standard ones. Cluster bearing rootstocks' also increased early formation of flowers and fruits (13.62%) compared to the standard rootstocks. Maximum grafting success in Omega method (90.62%) and maximum survival of grafted plants after 3 month (85%) was observed in standard rootstock. In the second experiment efficiency of two methods of budding including patch and chip budding in three times (September, March and April) were tested. In this experiment, the same growth level of cluster bearing and standard walnut rootstocks were used. This experiment was carried out in different sites and results showed that cluster bearing walnut rootstocks decreased height of grafted plants (16.27%). These rootstocks increased node number of grafted plants (11%) and decreased length of internodes intervals in grafted plant (44.2%) too. Maximum success for patch budding was recorded in the late April (68.75%) in semi vigorous level of cluster bearing rootstocks. Maximum success for chip budding (55%) was observed in late September on these rootstocks. Therefore, cluster-bearing walnut by decreasing height and internodes interval length of grafted plant and/or by increasing of node number as well as lateral shoot and fruit formation in the grafted plant are seemed potentially useful plant materials to develop dwarf and semi dwarf rootstock. Keywords. Persian walnut, Rootstock breeding, Dwarfing, High density Orchard. Omega grafting
