عنوان پایان‌نامه
مقایسه عشق الهی از دیدگاه عین القضات همدانی و سنت ترزای اویلایی
- رشته تحصیلی
- ادیان وعرفان
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده الهیات و معارف اسلامی شماره ثبت: 2036ف;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 53704
- تاریخ دفاع
- ۲۰ دی ۱۳۹۰
- دانشجو
- مریم سهرابی چهرازی
- استاد راهنما
- ناصر گذشته
- چکیده
- این رساله به بررسی عشق الهی در اندیشه های عرفانی عین القضات همدانی و قدیسه ترزا آویلایی می پردازد. عین القضات همدانی، عارف شوریده و پاکباخته ایرانی است که آثار و اندیشه های او درباره شناخت عرفان مکتب خراسان و همچنین ولایت جبال از اهمیت والایی برخوردارند. عشق یکی از مهمترین ارکان اندیشه های عرفانی عین القضات است. طرز تفکر عین القضات درباره عشق همان آرا و عقاید عرفانی پیش از او به ویژه احمد غزالی را به یاد می آورد، با این تفاوت که سخن عین القضات از پختگی، انسجام و شور و حرارت بیشتری برخوردار است. او با فرض دانستن عشق در سیر و سلوک عارفانه بر برتری آن بر عقل و نیز بر لزوم عادت ستیزی و تحمل رنج و درد تأکید دارد. او گام نهادن در طریق عشق را بدون همراهی پیر و خالی کردن دل از همه محبوبان ممکن نمی داند. عین القضات عشق و عاشقی را راهی به سوی معشوق می داند که در نهایت به فنای عاشق در معشوق می انجامد. قدیسه ترزا آویلایی از عارفانی است که از سه چشم انداز مهم یعنی از منظر تاریخ ادبی، عرفان و نیز تحولات و اصلاحات کلیسا در اسپانیا شایسته توجه و بررسی است. او از بزرگان مکتب عشق بوده و از آموزه های او در خصوص عشق می توان به تأکید او بر دوری از دنیا، تهی شدن از منیت، اقتدا به مسیح و شباهت و همانندی با خدا از طریق خالی شدن از صفات انسانی و تخلق به صفات الهی اشاره نمود. ریاضات شدید، برتری عشق بر عقل، مرگ عرفانی و برتری درد و رنج بر لذت در راه عشق نیز از آموزههای اوست. این هر دو از بزرگان و شیفتگان مکتب عشق بوده و به همین سبب گاه هر دو به لحاظ موضوع، روش و هدف یکسان عمل می کنند. آنان با به کارگیری زبان عواطف انسانی در جستجوی اتحاد الهی و فنای در معشوق ازلی هستند.
- Abstract
- This thesis reviews the divine love in mystical thoughts of Aynul –Qodhat –e Hamadani and Saint Tresa of Avila. Aynul –Qodhat was an Iranian mystic wise man whose literature works on the recognition of Khorasan School of mysticism and Velayate Jebal are highly praised. Love is one of the most important pillars in mystical thinking of Aynul –Qodhat. His way of thinking about love is a clear reminder of Ahmad Ghazally’s school of thoughts. Of course with only one difference that Aynul –Qodhat speaks with a higher level of emotions that enjoy a vivid fluency and versatility. With the assumption of understanding ultimate divine love and the transformation of this thought and wisdom where the dominance of which is mystic, he emphasizes on the necessity of adaptation and tolerance of paint and suffering. From his perspective, stepping into the realm of likeliness and ultimate love could only be possible by leaving the humanistic loves and wants. He finds love and essence of love a way towards the beloved. This could ultimately lead to the destruction of love and beloved. Saint Tresa of Avila is also a mystic who deserves to be reviewed from historic, literature, and mystical aspects. Her undeniable role in reforming and transformation of Spanish churches also deserves some attention. She was one the masters in school of love who insisted on love leading into the getting away from the world, from the selfishness, and a closer imitation to the Christ. This is the superlative element of God that is achieved through the depletion of humanistic characteristics and getting closer to the God like characteristics. High levels of hardship and austerity, dominance of the love, mystical death, the upper hand of suffering to enjoyment are her way of enrichment and nourishing of love. They are the elite of the school of love and sometimes follow the same route as the situation may dictate. They are in search of divine unity and being engulfed in the eternity love, by implementing the language of human feelings. Key words: Divine love, Aynul –Qodhat –e Hamadani, Tresa of Avila, Islamic mysticism, Christian mysticism.
