عنوان پایان‌نامه
بررسی اثر بخشی مهارتهای اجتماعی بر بهبود عزت نفس دانش آموزان پسر نابینا
- رشته تحصیلی
- روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 34760;کتابخانه دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی شماره ثبت: 1223ع
- تاریخ دفاع
- ۰۸ بهمن ۱۳۸۵
- دانشجو
- مهدی خانجانی
- استاد راهنما
- احمد به پژوه
- چکیده
- در این پژوهش به بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود عزت نفس دانش آموزان پسر نابینا، پرداخته شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره راهنمایی مدارس ویژه نابینایان شهید محبی به عنوان گروه آزمایشی و دکتر خزائلی به عنوان گروه گواه، تشکیل می دهند. از بین کل جامعه، تعداد 19 دانش آموز در هرگروه(آزمایش و گواه) به صورت نمونه گیری هدف دار انتخاب شدند. جهت ارزیابی میزان مهارت های اجتماعی، از فهرست ارزیابی مهارت های اجتماعی متسون (1983)، و برای ارزیابی میزان عزت نفس دانش آموزان، از پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) استفاده شد. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی(پیش آزمون-پس آزمون) با گروه گواه است. برنامه آموزش مهارت های اجتماعی در طول هشت جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو جلسه به مدت یک ماه بر روی گروه آزمایشی اجرا گردید؛ در طی این مدت، گروه گواه؛ برنامه عادی مدارس خود را دنبال می نمود. بلافاصله پس از اجرای برنامه آموزشی، مجدداً هر دو آزمون بر روی هردو گروه اجرا گردید. همچنین برای ارزیابی میزان عملکرد آزمودنی ها پس از گذشت یک ماه از اتمام آموزش، هر دوگروه، دوباره مورد ارزیابی قرارگرفتند. فرضیه های این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل، نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود عزت نفس و مهارت های اجتماعیِ دانش آموزان، در گروه آزمایش مؤثر بوده است. در ضمن، بین عزت نفس دانش آموزان نابینا و کم بینا تفاوت معنی داری مشاهده گردید.
- Abstract
- In this research, effectiveness of social skills training on self-esteem of visually impaired male students was studied. The Statistical population consisted of all visually impaired students of Shahid Mohebi middle school as experimental group and students of doctor Khazayeli as control group. From the population, 19 students from each group were chosen by purposive sampling. For evaluating of social skills, Matson Evaluation of Social Skills with youngsters (Matson, 1983) and for assessment of self-esteem Coopersmith Self-esteem Inventory (Coopersmith, 1967) were used. The present research design was a sort of quasi-experimental. Instruction schedule of social skill was conducted in eight sessions (90-minutes) in a period of one month- twice a week- on experimental group. After the fulfillment of Instruction schedule, both groups were examined by previous instrument. For measuring participants’ performance after a period of one month from the end of the instruction, both groups were reassessed. The hypotheses were tested by covariance analyses. The results indicated that social skills training were effective in enhancing self-esteem and social skill of visually impaired male students in experimental group. Furthermore, there was a significant difference between self-esteem of partially sighted and visually impaired students.
