عنوان پایان‌نامه
مکان‌یابی مجدد زمینلرزههای منطقه تهران از سال ۱۹۶۶ تا ۲۰۰۶ میلادی
- رشته تحصیلی
- ژئوفیزیک - زلزله شناسی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 39104;کتابخانه موسسه ژئوفیزیک شماره ثبت: 536
- تاریخ دفاع
- ۲۵ شهریور ۱۳۸۷
- دانشجو
- علی اصغر متقی
- استاد راهنما
- مهدی رضاپور
- چکیده
- منطقه تهران واقع در البرز مرکزی یکی از مناطق لرزه¬خیزی ایران می¬باشد. تجزیه و تحلیل لرزه‌خیزی این منطقه به منظور مطالعه فرآیندهای تکتونیکی، دوره بازگشت زمینلرزه‌ها و تقابل بین زمینلرزههای آن در فرایند لرزه¬خیزی منطقه به دانش صحیح و آگاهی درست از پراکندگی فضایی مکان زمینلرزه‌ها نیاز دارد. مکان این زمینلرزه¬ها به دلایل متعدد از قبیل پوشش ایستگاهی نامناسب و ساختار سرعتی غیر قابل اعتماد دارای خطای زیادی است. حتی با وجود پوشش ایستگاهی مناسب نیز خطای ناشی از مدل پوسته به کار رفته در مکان¬یابی زمینلرزه¬ها خیلی بیشتر از خطای ناشی از قرائت فازی می¬باشد. از اینرو تحلیل کار شبکه و مکان¬یابی مجدد و قابل اعتماد زمینلرزه¬ها از نظر کمّی و کیفی از دیدگاهی متفاوت با مدل سرعتی مناسب و روش¬های به روز شده امری اجتناب ناپذیر است. بنابراین هدف این مطالعه در بهبود مکان زمینلرزه¬ها خلاصه می¬شود. در این راستا نخست همه زمینلرزه¬ها با برنامه Hypo71 و مدل پوسته ارائه شده توسط اشتری و همکاران (2005) مکان¬یابی شدند. در مرحله بعد دسته¬بندی زمینلرزه¬ها به صورت کاملا چشمی انجام شد، به این صورت که هر مجموعه¬ای از زمینلرزه¬ها با نزدیک بودن به یکدیگر و گسل¬های مسبب آنها به عنوان معیار دسته¬بندی ما قرار گرفتند. بعد از دسته¬بندی زمینلرزه¬ها فرایند مکان¬یابی مجدد با روش اختلاف زمانی دوگانه برای هر دسته به صورت مجزا اعمال گردید. در نهایت 1186 زمینلرزه با کیفیت قابل قبول تعیین محل مجدد شده¬اند (پیوست). با توجه به مکان¬یابی مجدد زمینلرزه¬ها و توزیع لرزه¬خیزی در منطقه به وضوح دیدیم که بیشتر فعالیت لرزه¬ای در نزدیکی گسل¬های بزرگ شناخته شده از قبیل گسل¬های مشا، پارچین و گرمسار روی می‌دهد و به احتمال قوی زمینلرزه¬های روی داده، به گسل¬های شناخته شده ارتباط دارند. در شرق شهر تهران نیز روندهایی موافق با چرخش عقربه¬های ساعت دیده می¬شود که در مطالعات قبلی این منطقه، ارائه نشده است و بدیهی است که ما آنها را به گسل¬های پنهان منطقه نسبت می¬دهیم. شیب جنوبی گسل طالقان و شیب شمالی گسل مشاء (قسمت غربی) ،یکی از نتایج قابل توجه مطالعه حاضر می¬باشد. از طرفی دیگر، فعالیت لرزه¬ای قسمتی از گسل سیاه¬کوه که اثرات سطحی نداشته و در نقشه گسل¬ها نیز نیامده است، بسیار حائز اهمیت می¬باشد. لازم به ذکر است که متوسط خطای رومرکزی زمینلر
- Abstract
- Seiesmicity analysis for the study of Tehran region of Iran, requires knowledge of the precise earthquake locations. The routine locations by the IRSC, due to poor coverage of stations and un-modeled velocity structure, are in large errors. On the other hand, on a large subset of events with a relatively good coverage of stations the effect on the hypocenter from the un-modeled velocity structure is significantly larger than the effect of picking errors. As a result, it is important to improve and reassess the earthquake location with a reliably earth model and an up-to-date methods of locating procedures. Thus, the aim of this study is to improve the locations of the earthquakes, from 1996 through 2006, to obtain an enhanced picture of the seismicity distribution in the Tehran region. In this study, we first apply 1D P-velocity model developed by Ashtari et al.(2006) and locate about 3000 earthquakes by Hypo71 (Lee and Lahr, 1975). In order to ensure that the relocation would provide reliable results, only events that satisfied certain criteria were selected. Finally, 1502 events were selected for the relocation procedure. Second, we relocate the earthquakes using HypoDD (Wauldhauser et. al., 2000) technique. The results suggested very significant differences in relocations in comparison with the earlier locations by Hypo71. The results indicated the tightening of clusters and the increased presence of linear trends within some clusters. Our results showed that the errors in depths of earthquakes have been decreased from 5 to 3.5 km in final depths. Our estimates indicated that the mislocation of earthquakes in epicenters have been decreased from 3 to 1.5 km in final locations (relocations).
