عنوان پایان‌نامه
رابطه مهاجرت رشد اقتصادی و همگرایی منطقه ای در ایران
- رشته تحصیلی
- توسعه اقتصادی وبرنامه ریزی
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده اقتصاد شماره ثبت: 1278;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 46817
- تاریخ دفاع
- ۲۵ مهر ۱۳۸۹
- دانشجو
- ابراهیم حسن زاده
- استاد راهنما
- تیمور رحمانی
- چکیده
- آیا شکاف موجود در بین مناطق در طی زمان کاهش پیدا می کند؟ آیا مناطق فقیر دارای نرخ رشد درامد سرانه بالاتری نسبت به مناطق ثروتمند هستند؟ اینها سوالاتی هستند که در مدل های رشد اقتصادی تحت عنوان فرضیه همگرایی منطقه ای مطرح شده است. فرضیه همگرایی خود شامل دو نوع همگرایی بتا و همگرایی سیگما می باشد که همگرایی بتا نیز با توجه مشابه بودن یا نبودن پارامترهای موجود در مدل مناطق به دو نوع همگرایی بتای غیرشرطی (مطلق) و شرطی تقسیم می شود. در این تحقیق این فرضیه برای استان های ایران در طی سال های 1379 تا 1386 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده وجود همگرایی بتا در بین استان های ایران را تأیید می کند. اما نتایج برای همگرایی سیگما نشان دهنده عدم وجود این نوع همگرایی در بین استان های ایران است. به این معنی که پراکندگی درامد سرانه در بین استان های ایران در طی این سال ها افزایش پیدا می کند. مهاجرت یکی از عواملی است که می تواند بر روی رشد اقتصادی استان ها و بنابراین بر همگرایی بین آنها اثرگذار باشد. بنابرایندر این تحقیق اثر مهاجرت بین استانی بر همگرایی درامد سرانه بین آنها نیز بررسی شده است. نتایج نشان می دهد خالص ورود مهاجرت رابطه مستقیمی با رشد تولید سرانه استان ها دارد و با وارد کردن متغیر خالص ورود مهاجرت به معادله همگرایی ضریب بتا افزایش پیدا می کند که نشان دهنده اثر منفی مهاجرت بر همگرایی در بین استان های ایران می باشد.مهاجرت بیشتر از استان های فقیر کشور به سمت استان های ثروتمند است و مهاجرت رشد استان های ثروتمند را بیشتر می کند و بنابراین مهاجرت شکاف بین استان ها را افزایش می دهد.
- Abstract
- Does the gap between regions decreases over time? Do poor regions grow faster than rich regions? These are questions that have been discussed as the hypothesis of regional convergence in the economic growth models. Convergence hypothesis includes two types of beta and sigma convergence. In this study, I explore convergence hypothesis among provinces of Iran and discuss the effect of internal net migration in that context since 1379 to 1386 (2000-2007). The results indicate that poor provinces grow faster than rich ones and there is beta convergence in Iran when convergence is examined by per capita GDP of provinces and a dummy is included for regions that oil income has a big share in the GDP. On sigma convergence, I find that the dispersion of GDP per capita has increased during the period under study. Migration is one of the factors that could affect economic growth of provinces and thus could affect convergence among them. The results show a direct relationship between net migration and per capita GDP growth of provinces. When net migration is included in convergence equation, beta coefficient is higher and the coefficient of net migration is positive and significant. So, net migration has a negative effect on convergence. In other words, migration takes place from poor provinces to rich provinces, and is more beneficial for rich provinces. Therefore, migration slows down the speed of convergence across Iran’s regions.
