عنوان پایان‌نامه
بررسی ضرورت رویکرد سینمای واقعگرای ایران به نمایش فضاهای بیرونی وعمومی شهری در دهه (۱۳۷۰و۱۳۸۰)
- رشته تحصیلی
- سینما
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- محل دفاع
- کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 50778
- تاریخ دفاع
- ۳۱ شهریور ۱۳۸۹
- دانشجو
- علیرضا کاظمی پور
- استاد راهنما
- محمدباقر قهرمانی
- چکیده
- سینماگران ایرانی برای نشان دادن اندام و پوشش زن و نمایش روابط عاطفی زن و مرد با محدودیتها و ممیزی‌های بسیاری روبرو هستند. در زندگی واقعی ، زنان در عرصه عمومی ملزم به رعایت حجاب و پرهیز از هرگونه رفتار و نمود جنسی هستند. در حالیکه در فضاهای خصوصی و داخل خانه‌ها این مقررات و قواعد اجتماعی حاکم نیست. ولی این دوگانگی رفتار و پوشش زنان در اندرون و بیرون جامعه ایرانی در سینمای ایران قابل نمایش نیست و فیلمساران ایرانی ملزم هستند که فضای اندرونی خانه‌ها و مکان‌های خصوصی را نیز همانند فضاهای بیرونی به تصویر بکشند و زنان را حتی در محیط‌های خصوصی مثل اتاق‌خواب، با‌حجاب و پوشش کامل نشان دهند. نمایش هرگونه تماس فیزیکی بین بازیگران زن و مرد نیز ممنوع می‌باشد. این محدودیتها باعث می شود که بسیاری از فیلمسازان واقع‌گرا داستان خود را طوری انتخاب کنند که لزومی به نمایش فضاهای خصوصی و داخلی نباشد یا با حذف حضور زن در فضاهای داخلی و استفاده از تکنیکها و راهکارهای خلاقانه، به نمایش اینگونه فضاها با کمترین میزان تغییر در واقعیت بپردازند. اما این اتفاق منجر به محروم ماندن تماشاگران از نگاه خیر‌ه‌ی چشم‌چران به شخصیت‌ها می شود.
- Abstract
- Iranian directors for presenting the figure and wearing of women and showing emotional relation between men and women confront lots of limitations. In real life, women are bound to wear veil and avoid of presenting sexual aspects in public. Meanwhile in private locations and inside the houses these obligations are not fulfilled. But this disparity in action and wearing of women between inside and outside locations, in Iranian society, isn’t permitted to be exhibited and Iranian directors have to picturize inside of homes and private locations similar to outside ones and show the women with veil even in bed and other private spaces. To show any kind of physical relation or touch between men and women is forbidden. This concept makes most of realist directors to chose stories which happens mainly in outside locations or with eliminating women‘s presence in inside locations and other creative approaches try to make private locations more real. But these techniques deprive audience from voyeur gaze to the characters.
