عنوان پایان‌نامه

امکان و چگونگی سخن گفتن درباره خدا از دید ویلیام آلستون



    دانشجو در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۸۹ ، به راهنمایی ، پایان نامه با عنوان "امکان و چگونگی سخن گفتن درباره خدا از دید ویلیام آلستون" را دفاع نموده است.


    رشته تحصیلی
    فلسفه دین
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    محل دفاع
    کتابخانه پردیس قم شماره ثبت: 00037;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 49714
    تاریخ دفاع
    ۲۴ بهمن ۱۳۸۹
    دانشجو
    فاطمه بخشی
    استاد راهنما
    محمدعلی عبدالهی

    چکیده سخن گفتن از خدا، اوصاف و افعال او با الفاظ و واژه های بشری، همواره با این مسئله مواجه بوده که : زبان طبیعی و قالب های آن محدود است و برای سخن گفتن از خدای متعالی و به کلی متمایز از بشر نامناسب. از اینرو، تردید در امکان و قابلیت به کار بستن این زبان در باب یک موجود متعالی، زمین? طرح این پرسش را فراهم آورده که «آیا بشر در قالب الفاظ و مفاهیم متداول خود، می تواند خدا را بشناسد و از او سخن بگوید یا نه؟» این پرسش، عکس العمل های گوناگونی را در میان الهی دانان و اندیشمندان دینی برانگیخته است. برخی قائل به عدم امکان سخن گفتن از خدا و بی معنایی آن شده اند و برخی دیگر، با تأکید بر معناداری آن، به غیرحقیقی بودن این زبان در قالب هایی چون : تمثیل، نمادگرایی و مانند آن اذعان کرده اند. ویلیام پی.آلستون، یکی از برجسته ترین فیلسوفان دین معاصر امریکایی، نیز به نحوی متمایز، قائل به معناداری زبان دینی و ناظر به واقع بودن آن، به نحو عام، و سخن گفتن حقیقی از خدا، به نحو خاص، شده است. او در پاسخ به این مسئله، مدّعی است که می توان با استفاده از زبان متعارف و کمک گرفتن از مفاهیم آن، به شکل حقیقی، صادق و ایجابی از خداوند سخن گفت؛ بدین نحو که : ویژگی های امکانی، جسمانی، زمانی و مکانی مفاهیم متعارف انسانی را کنار نهاده و با تمسّک به نظری? کارکردگرایی، هست? اصلی معنا را که امری مشترک بین خدا و انسان است، به خدا نسبت دهیم. خاستگاه انتزاع این گونه مفاهیم را نیز کارکرد و عمل مشترک این اوصاف در خدا و انسان می داند. درواقع، او درصدد است تا با استفاده از این روش، نظری? تعطیل و عدم امکان سخن گفتن از خدا را رد کند و کاربرد حقیقی این الفاظ را درقبال خداوند تصحیح، و زبان الهیات را زبانی مشتمل بر ارائه شناخت از واقع که صدق و کذب بردار است، معرفی نماید. نظری? او با اینکه در تبیین و حل مسأل? «اوصاف متعارف بشری قابل اسناد بر خدا» ناقص است، دیدگاهی متمایز و بدیع در این زمینه به حساب می آید.
    Abstract
    Abstract Talk about God, divine attributes and actions by human language and terms has been always faced with the problem that natural language and its forms are limited and improper for speaking of God. Hence, hesitation on the possibility and capability of using such language about an absolute entity, raises the question whether human is able to know God and talk about Him by his/her common terms and concepts. This question has motivated varied reactions among theologians and religious philosophers. Some believe that it is impossible to talk about God and it is meaningless. Others, however, emphasize on its meaningfulness and confirm its figurative nature in forms such as analogy, symbolism, etc. William P. Alston is a famous contemporary U.S. philosopher who believes in religious language meaningfulness and its cognitiveness, in general, and speaking literally of God, in particular. Answering this question, he claims that one can talk about God by using common language and its concepts in a literal manner; so that we predicate the functionally principal core of meaning to God which is a shared content between God and humans by ignoring corporeal and spatiotemporal qualities. He believes that the abstract origin of such concepts is the shared function and work of this attributes between God and human. In fact, by this, he is going to refuse the impossibility of talking about God, modify the literal function of such terms about God and introduce the language of theology as a language consists of factual knowledge which can be true or false. Although his theory is deficient in clarifying and resolving the problem of "relevant human attributes predicable to God", it is a novel view in this regard.