عنوان پایان‌نامه
آزمون مناسب مدل برآورد ظرفیت برد تفرجی بعنوان ابزاری جهت توسعه اکوتوریسم با نشانزد محیط زیستی استاندارد در جنگلهای هیرکانی
- رشته تحصیلی
- محیط زیست - برنامه ریزی
- مقطع تحصیلی
- دکتری تخصصی PhD
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده محیط زیست شماره ثبت: ENV 1344;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 70475
- تاریخ دفاع
- ۲۰ بهمن ۱۳۸۹
- دانشجو
- کامران شایسته
- استاد راهنما
- احمدرضا یاوری
- چکیده
- افزایش میزان استفاده تفرجی از مناطق طبیعی هم بر منابع محیط زیستی آنها و هم بر کیفیت تجربه ای که از حضور در طبیعت به دست می آید، تاثیر می گذارد. تعیین اینکه چه میزان استفاده تفرجی از یک منطقه طبیعی قابل پذیرش است، بر اساس مفهوم ظرفیت برد مشخص می شود که ابزاری مفید جهت مدیریت محیط زیست، منابع موجود در آن و تداخل عمل ناشی از فعالیت های انسان در محیط است. برای ارزیابی اثرات و پیامدهای ناشی از فعالیتهای گردشگری، لازم است شرایط محیطی مقصد و بویژه میزان بازگشت پذیری آن نسبت به فعالیتهایی که در آن اتفاق می افتند بررسی شود. در این نوشتار پس از ارایه مفهوم ظرفیت برد و مقایسه مدلهای مختلفی که در زمینه ظرفیت برد تفرجی ارایه شده اند، مدل برنامه مدیریت بهینه تفرجی و اجزای آن به عنوان چارچوبی کلی جهت استفاده در نواحی تفرجی ایران معرفی می گردد. این چارچوب برنامه مطالعاتی و تحقیقاتی را جهت رسیدن به یک مدیریت پایدار در نواحی تفرجی ارایه می دهد. در مرحله بعد این مدل در جنگلهای محدوده مرکزی استان گیلان مورد آزمون قرار گرفت. پس از انجام ارزیابی توان منابع و تعیین مکانهای مناسب گردشگری در محدوده مطالعاتی، سه زون استفاده شدید، استفاده متوسط و استفاده کم (بدون استفاده) تعریف و دوازده نمایانه مختلف در این سه زون در یکصد ایستگاه نمونه برداری گردید. پس از انجام آزمون آماری مشخص شد وزن مخصوص ظاهری خاک، میزان لاشبرگ در سطح خاک، درصد پوشش سطحی تک لپه ای، درصد پوشش خزه در سطح و همینطور تراکم علفهای هرز در واحد سطح نمایانه های معرف میزان تاثیر استفاده تفرجی بر کیفیت محیط هستند که از بین آنها وزن مخصوص ظاهری خاک اهمیت بیشتری دارد.
- Abstract
- Increasing recreational use of natural areas can impact both the environmental resources and the quality of the visitor experience. Determining how much recreational use can ultimately be accepted in a natural area is often addressed through the concept of carrying capacity, as a useful concept for environmental and resource management and the interaction of human activities with the environment. To evaluate the impacts and consequences of tourism activities, it is necessary to recognize the characteristics of the environment where they occur and especially its resilience. This study explains the concept of carrying capacity, compares different approaches and models concerning recreational carrying capacity and then presents the ROMP framework and its components to be used in natural areas of Iran, including a program of research designed to help achieve a sustainable management in recreational areas. This model was examined in the study area in central Gillan forests. After evaluating the capability of resources and determining the proper areas for ecotourism, three different zones were chosen: with high level of tourism activities, with medium level of tourism activities and with low level/non use, and 12 different indicators were analyzed in 100 different sampling stations. Then, with statistics surveys different parameters were compared to determine which can be better used as an indicator to show the consequences of tourism activities on the quality of the environment. The results showed that Soil Density, Humus in Soil, Monocots Coverage, Sphagnum Coverage and Weeds Coverage are the most important indicators.
