عنوان پایان‌نامه
مطالعات کلینیکی و پاتولوژی بیماری هیستومونیازیس(سرسیاه)در بوقلمون گوشتی نژاد هیبرید
- رشته تحصیلی
- دامپزشکی
- مقطع تحصیلی
- دکتری عمومی
- محل دفاع
- کتابخانه دانشکده دامپزشکی شماره ثبت: 3556;کتابخانه مرکزی -تالار اطلاع رسانی شماره ثبت: 68073
- تاریخ دفاع
- ۲۳ دی ۱۳۹۳
- دانشجو
- بابک تفتی
- استاد راهنما
- محمدجواد قراگزلو, محمد حسن زاده
- چکیده
- بیماری هیستومونیازیس بعنوان یکی از قدیمیترین و مهم‌ترین بیماری‌های بوقلمون شناخته شده است و عامل آن تک یاخته هیستوموناس مله‌اگریدیس می‌باشد. بوقلمون، ماکیان، کبوتر، اردک، غاز، کبک از میزبان‌های حساس این بیماری می‌باشند و میزان حساسیت میزبان ارتباط مستقیم به محیط زیست و عوامل مربوط به آن دارد. بیشترین حساسیت بوقلمون به این بیماری در سن 3 تا 12 هفتگی است. در این مطالعه در یک مزرعه پرورش بوقلمون 4000 قطعه‌ای واقع در شهرستان رودباراستان گیلان، بوقلمون‌ها در سن 60 روزگی دچار تلفات گسترده‌ای شده بودند. علائم و نشانه‌های بالینی در پرندگان مبتلا، بی‌حالی و عدم تمایل به حرکت، بی‌اشتهایی، بال‌های آویزان و مدفوع زرد گوگردی بود. در پرندگانی که بیماری شدیدتر و پیشرفته‌تری داشتند، علاوه بر نشانه‌هایی که در فوق به آن‌ها اشاره شد می‌توان به پلک‌های بسته و سر و گردن خمیده اشاره نمود. در شماری از پرندگان مبتلا، به طور نسبی بخش‌هایی از پوست سر علامتی از سیانوز را نشان می‌دادند. تلفات و نمونه‌های بیمار جهت تشخیص بیماری به کلینیک طیور دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع داده شد. ابتدا خون‌گیری در لوله‌های حاوی ضد انعقاد و بدون ضد انعقاد از نمونه‌های زنده به عمل آمد و شمارش تام و تفکیکی گلبول‌های سفید و اندازه‌گیری فاکتور‌های سرمی AST، ALT، پروتئین تام، آلبومین، گلوبولین، اسید اوریک، بیلی‌روبین تام و گلوکوز نیز در بخش کلینیکال پاتولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران انجام گرفت. سپس انجام مراحل کالبدگشایی صورت پذیرفت. درکالبدگشایی مبتلایان در تمامی موارد، سکوم به صورت دوطرفه دچار اتساع شده که به علت تجمع توده نکروزه مرکزی، که به صورت لایه لایه و به رنگ خاکستری یا خاکستری متمایل به زرد وجود داشت. کبد تمام موارد متورم، ولی شدت و گستردگی ضایعات کبدی در پرندگان کالبدگشایی شده متفاوت بود. این ضایعات از تورم کبدی تا نکروز و خون‌ریزی شدید متغیر بود. در 20% موارد، بافت کبد به درجات مختلف، دچار نکروزهای کانونی یا گسترده، همراه با خون‌ریزی‌های کم و بیش وسیع دیده می‌شد. در برخی از کبدهای مبتلا ، ضایعات فرورفته مدور به اندازه 1 تا 2 سانتی‌متر با محدوده نامنظم به رنگ‌های خاکستری متمایل به زرد یا کرم رنگ مشاهده می‌گردید. سپس نمونه‌های بافتی از قسمت‌های مختلف، از جمله کبد، سکوم، روده، طحال، کلیه و ریه، تهیه و در مایع فرمالین 10% قرار داده شد و به گروه پاتولوژی دانشکده ارسال گردید. پس از تهیه نمونه‌های پاتولوژی، رنگ‌آمیزی هماتوکسین و ائوزین(H&E)، رنگ‌آمیزی گیمسا و رنگ‌آمیزی PASانجام گرفت. در رنگ آمیزی H&E، اجرام هیستوموناس در کبد مبتلا به صورت گرد، بیضی شکل، ائوزینوفیلیک و به اندازه‌های مختلف و به صورت تک تک یا متعدد قابل رویت بودند. این اجرام به وسیله هاله روشن و رنگ ناپذیری احاطه شده بودند و شمار زیادی از این اجرام در درون سیتوپلاسم سلول‌های کبدی مستقر بودند. در رنگ آمیزی PAS، اجرام PAS مثبت به رنگ قرمز و در یک زمینه آبی رنگ توجه را به خود جلب می‌نمودند. در هیچ یک از بافت‌های دیگر از جمله ریه، طحال، کلیه، این اجرام مشاهده نگردیدند. در گسترش گیمسا از مخاط آسیب دیده سکوم، علاوه بر حضور اکسودای فیبرینی، سلول‌های نکروزه و سلول‌های التهابی، شمار زیادی از اجرام آمیبی هیستوموناس دیده شده، این اجرام دارای سیتوپلاسم فراوان حاوی واکوئلهای فراوان و هسته واضح، قابل مشاهده بودند. تجزیه وتحلیل آماری این مطالعه با نرم افزار SAS2008 انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین سرم بوقلمون‌های مبتلا به هیستومونیازیس نسبت به بوقلمون‌های سالم تغییرات معنی داری را نشان می‌دهند. بدین ترتیب که در گروه مبتلا به طور معناداری میزان پروتئین تام و گلوبولین افزایش و آلبومین خون کاهش یافته است (05/0p?) تجزیه و تحلیل آماری شمارش تام و تفکیکی گلبول‌های سفید نشان می‌دهد که تعداد گلبول‌های سفید و مونوسیت‌ها به طور معناداری در بوقلمون‌های مبتلا نسبت به سالم افزایش یافته است(05/0?p) سایر پارامترها تغییرات معناداری را نشان ندادند (05/0?p). با توجه به مطالعه حاضر، روش‌های آسیب شناسی بهترین روش جهت تشخیص بیماری هیستومونیازیس می‌باشد.
- Abstract
- Histomoniasis is known as one of the oldest and most important diseases in turkeys. Its causative agent is Histomonas meleagridis. Turkey, poultry, pigeon, duck, goose and partridge are sensitive to the infection. The level of sensitivity is directly correlated with the environment and its relative parameters. Turkeys are at the most sensitiveness level at when they are 3-12 weeks old. In this study, A high mortality was reported in a 4000 turkey farm located in Roudbar, Guillan provinced with lethargy and retarded growth, listlessness, anorexia, fallen wings and sulfuric yellow feces. In more acute forms other than a clinical manifestations, closed eyes and fallen head could also be observed. In some infected birds, cyanosis was noticed in some parts of the head’s skin. Samples and dead turkeys were referred to department of poultry diseases, faculty of Veterinary Medicine, University of Tehran for critical diagnosis. In the first step, blood samples were taken from the live birds in heparinized tubes for analyzing of WBC differential count and serological parameters including: AST, ALT, total protein, albumin, globulin, uric acid, total bilirubin and blood sugar. Then after, birds were autopsied. The classical lesions has been associated with histomoniasis that were thickened cecal pouches containing yellowish, firm cores, and enlarged livers spotted with target-like lesions representing areas of necrosis, or cell death with various levels. In some infected livers, concave yellow-cream lesions at size of 1-2cm diameter with serrate margins were also observed. Tissue samples were also taken from liver, cecum, spleen, kidney and lungs in 10% buffered formalin solution for histophathological studies. In H&E staining sections of the liver, histomonas protozoan were seen circular/oval eosinophilic intracellular and extracellular organism with various sizes and numbers. These organism were surrounded by light unstained area, many of them were located within liver cells. In PAS staining, the PAS positive organisms were noticed in blue background. These particles were not seen in none of other tissues (lungs, spleen and kidneys). In Giemsa smears of injured cecal epithelium, fibrin exudates were observed together with necrotic and inflammatory cells and many ameboid shaped histomonas organism. The particles had a large cytoplasm with numerous vacuoles and clear nuclei. The results of biochemical studies indicated that the levels of total protein, albumin and globulin of histomonas infected turkeys were significantly different compared with the healthy ones. Therefore, the levels of total protein and globulin increased significantly while the blood albumin decreased (p?0.05). Statistical analysis of total and differentiated counts of WBCs showed that the numbers of WBCs and monocytes increased significantly in infected turkeys (p?0.05). Other parameters did not show any significant changes.
